Ο Σαντ Ρος, οι Bucks, η Μάντσεστερ - Γιατί ΔΕΝ είναι Φασούλας ο Παπαγιάννης - Κασελάκης VS Πρίντεζης

Τα έγραψα την περασμένη εβδομάδα και βγήκαν εκατό τοις εκατό: Πρώτον ότι ο Σαντ Ρος παίζει το πιο τίμιο μπάσκετ στην Ευρωλίγκα και δεύτερον ότι ο Παναθηναϊκός έχει στο πρόσωπο του Βόβορα έναν πολύ ικανό προπονητή.

Τα είδαμε αμφότερα στο παρκέ της Βαρκελώνης με μια ήττα που δεν ήταν διόλου... σαν νίκη (τι ιστορία πάλι κι αυτή να χαϊδεύουμε τ' αυτιά του κάθε περίεργου με πλαστές εκφράσεις), αλλά δεν ήταν και ο διασυρμός που περίμεναν πολλοί.

Θα μου πείτε έλειπε το βαρύ κανόνι της Μπάρτσα, ο Μίροτιτς, θα σας απαντήσω ότι και για τον Παναθηναϊκό έλειπε ο πλέη μέηκερ, μιας και ο Σάικς είδε τα ραδίκια ανάποδα και ο Σαντ Ρος την έχει την πάσα δεν έχει όμως την οργάνωση. Και είναι άλλο το ένα, άλλο το άλλο, ειδάλλως οι Milwaukee Bucks θα ήταν τώρα πρωταθλητές στο ΝΒΑ…

Κι ο Νέντοβιτς μια χαρά πήγε στο παιχνίδι αποδεικνύοντας πρώτον πόσο σπουδαίος σκόρερ είναι και δεύτερον ότι όπως όλοι οι σκόρερ θα έχει τα πάνω του και τα κάτω του. Μην ξεχνάμε και τους τραυματισμούς του, που τον πήγαν πίσω σε κρίσιμα σημεία της καριέρας του.

Δείτε όμως και την περίπτωση Φόστερ! Είναι προφανές ότι ο ίδιος άνθρωπος, οι ίδιοι άνθρωποι τέλος πάντων, που επέλεξαν τον Τζάκσον για πλέη μέηκερ (και κάτσανε θριαμβευτικά πάνω στο παγωτό…), είπαν "ναι" και στον Φόστερ και μάλιστα με συμβόλαιο "μνημονιακό". Έτσι είναι οι μεταγραφές παιδιά, άλλες βγαίνουν και άλλες δεν βγαίνουν, σκεφτείτε και το παράδειγμα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που έχει πετάξει ένα καράβι λεφτά και προκοπή δεν είδε.

Μιας και μιλάμε όμως για φτηνούς παίκτες να δούμε και την περίπτωση Παπαγιάννη. Τον παρακολουθώ πολύ καιρό τώρα και προσπαθώ να καταλάβω τι φταίει και δεν μπορεί να παίξει το μπάσκετ που όλου περιμένουμε απ' αυτόν. Τον παρακολουθώ και νομίζω ότι κατέληξα: Φταίει το τάιμινγκ!

Ε ναι παιδιά, δεν έχει τάιμινγκ καθόλου ο αθλητής. Είτε μισό δευτερόλεπτο νωρίτερα είτε μισό δευτερόλεπτο αργότερα θα πηγαίνει στις φάσεις, γι' αυτό και δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τα ανεπανάληπτα φυσικά προσόντα του.

Τον συνέκρινε, για παράδειγμα, κάποιος φίλαθλος με τον Φασούλα, αλλά ο Παναγιώτης μπορεί να μην είχε κορμί, είχε όμως το καλύτερο τάιμινγκ απ' όλους τους ψηλούς. Γι' αυτό και δεν πέρναγε τίποτα γύρω του, σε ακτίνα δύο μέτρων. Ενώ ο Παπαγιάννης δεν έχει αντίληψη του χρόνου καμία. Κι έτσι πάνε στράφι η κορμάρα, το ωραίο πιβοτάκι, το ακόμη πιο ωραίο σουτάκι και η προθυμία του να παίξει ξύλο στη ρακέτα.

Από εκεί και πέρα, είναι ανάγκη να πούμε δυο λόγια και για την περίπτωση Κασελάκη. Τον παρακολουθώ από τις μικρές εθνικές ομάδες κι έχω να πω ότι άμα ο Σαντ Ρος είναι ο τίμιος παίκτης νούμερο ένα ο Κασελάκης είναι ο τίμιος παίκτης νούμερο δύο. Και θα σου γυρίσει πίσω τα λεφτά που θα του δώσεις, ως την τελευταία δεκάρα!

Η φιλοτιμία του είναι αδιανόητη και στο παρκέ καταθέτει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα του. Και μπορεί να μην διαθέτει την ταλεντάρα του Πρίντεζη, ας πούμε, αλλά δεν φοβάται να πάει κόντρα σε κανέναν αντίπαλο και σε καμία συγκυρία. Άσε που στην κρίσιμη ώρα, διαθέτει το κρύο αίμα να βαρέσει τρεις στις τρεις βολές. Ναι, δεν έχει το ταλέντο του Πρίντεζη, αλλά άμα ο Γιώργος παίρνει οκτακόσια χιλιάρικα και ο Λεωνίδας καμιά κατοστάρα, τον λες και μεγάλη ευκαιρία για αναπληρωματικό που θα αναλαμβάνει δύσκολες αποστολές!

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις