Δεν έχει κόμπλεξ ο Καρέρα - Δώρον άδωρον με Λιβάγια - Εκεί που γκέλαρε ο Ολυμπιακός

Δεν ξέρω τι μπορεί να περίμενε ο καθένας από το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Σε προσωπικό επίπεδο, σίγουρα περίμενα τη νίκη. Το σημαντικό για μία ομάδα που έχει υψηλούς στόχους όπως είναι η AΕΚ, είναι να παίρνει τις νίκες. Αν μπορεί να το συνδυάζει και με καλές εμφανίσεις, έστω και κατά διαστήματα είναι εξαιρετικό. Βέβαια, αν κάποιοι νομίζουν πως είναι απλή κατάσταση η νίκη έπειτα από τρία αρνητικά αποτελέσματα στη σειρά, μάλλον το βλέπουν λάθος.

Η AΕΚ δεν είχε περιθώριο για νέα απώλεια βαθμών. Αυτό σημαίνει ότι πήγαινε με την πλάτη στον τοίχο, σε μία αγωνιστική που οι υπόλοιποι ανταγωνιστές της δεν έπαιζαν. Κόντρα σε αντίπαλο και ένα γήπεδο, όπου η AΕΚ μόνο θα μπορούσε να χάσει από αυτό το παιχνίδι. Ο Καρέρα αποφάσισε να αφήσει στην άκρη την αμυντικογενή προσέγγιση. Αποφάσισε να βγάλει έξω από τη λογική της AΕΚ σχήματα που την κρατούσαν πίσω και αυτό φάνηκε πως απελευθέρωσε την ομάδα.

Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς και δίκαιοι, γι’ αυτή την αλλαγή συμπεριφοράς στην ομάδα της AΕΚ συνέβαλε πάρα πολύ ο τρόπος που αγωνίστηκε ο ΠAΣ Γιάννινα. Δηλαδή μία ομάδα, η οποία βγαίνει να παίξει ποδόσφαιρο, δεν ταμπουρώνεται γύρω από την περιοχή της και προσπαθεί να φτιάξει τον δικό της τρόπο παιχνιδιού. Αυτό έδωσε χώρους, προσέφερε λάθη από την άμυνα του ΠAΣ και είναι φανερό, ότι αν η AΕΚ μπορούσε να εκμεταλλευτεί καλύτερα τις 4-5 κλασικότατες ευκαιρίες που δημιούργησε, τότε δεν θα χρειαζόταν καμία αγωνία στο φινάλε για να πάρει τη νίκη.

Κρατώ ως σημαντικό επίσης, ότι η AΕΚ πήρε αυτή τη νίκη έχοντας για πρώτη φορά ως κεντρικό δίδυμο τον Χνιντ και τον Νεντελτσεάρου, δύο παίκτες που δυσκολεύονται ακόμα και να συνομιλήσουν μεταξύ τους και έχουν ελάχιστες μέρες κοινές στην ομάδα. Ακόμα και έτσι, έδειξαν ικανότητες, κατάφεραν να καθαρίσουν πολλές φάσεις. Μου κάνει εντύπωση μάλιστα, πως αρκετοί αναφέρονται σε δυσκολία σε στατικές φάσεις, όταν και τα δύο γκολ που (ορθώς) ακυρώθηκαν προέκυψαν σε κανονική ροή αγώνα, ενώ δεν υπάρχει φάση του ΠAΣ πέραν του δοκαριού.

Το ανησυχητικό για την ΑΕΚ, το προβληματικό κομμάτι του παιχνιδιού αφορούσε τη μεσαία γραμμή. Ειδικά στο διάστημα 30' έως 50'. Σε αυτό το διάστημα, ο Κρίστισιτς της φαινόταν πως είχε ξεμείνει από δυνάμεις. Δεν υπήρχε καθαρό μυαλό και γενικά μέσα από το παιχνίδι της AΕΚ έλειπε ο παίκτης που θα μπορούσε πλέον να κρατήσει την μπάλα, να αλλάξει το ρυθμό και να φέρει το παιχνίδι στον "κιτρινόμαυρο" έλεγχο.

Το κλειδί για να φέρει το παιχνίδι εκεί που ήθελε και να το πάει στα μέτρα της η AΕΚ, ήταν η είσοδος του Λιβάγια. Τις προηγούμενες μέρες υπήρξε πάρα πολύ μεγάλη κουβέντα αναφορικά με την παρουσία του και τη χρησιμότητα του Κροάτη στην 11άδα της AΕΚ. Θεωρώ ανώφελη οποιαδήποτε κουβέντα τέτοιου είδους. Ο Λιβάγια έχει δείξει ποιος είναι στα 3,5 χρόνια που βρίσκεται στην AΕΚ. Είναι ποδοσφαιριστής με συγκεκριμένες ικανότητες και χαρίσματα μέσα στο παιχνίδι, αλλά και συγκεκριμένες αδυναμίες σε επίπεδο νοοτροπίας και χαρακτήρα.

Αυτούς τους παίκτες επιλέγεις και τους... παντρεύεσαι ή δεν ασχολείσαι μαζί τους. Το να προσπαθείς να τους αλλάξεις, αποδεικνύεται δώρον άδωρον. Θεωρούσα λάθος -και το έγραψα- την απόφαση του Καρέρα για άμεση αντικατάστασή του πριν τη λήξη του ματς με την Μπράγκα. Κρίνω ως σημαντικό, πως ο Καρέρα δεν έδειξε κόμπλεξ και έριξε τον Κροάτη στο παιχνίδι, όταν χρειαζόταν εχθές στα Γιάννινα. Από την ώρα που μπήκε ο Λιβάγια, επί της ουσίας τελείωσε κάθε επιθετικότητα του ΠAΣ Γιάννινα, καθώς δεν υπήρχαν πια οι ανοιχτοί χώροι.

Δεν υπήρχε πια η αδυναμία στο να κρατηθεί η μπάλα σε "κιτρινόμαυρα" πόδια και όλα έγιναν πολύ πιο εύκολα. Εάν μάλιστα η AΕΚ είχε στοιχειώδη ευστοχία θα είχε πάρει και μεγάλη σε έκταση νίκη από το ματς με τον ΠΑΣ. Ο Λιβάγια ήταν σημαντικός στην επικράτηση της AΕΚ και εν τέλει ισχύει το παλιό ρητό που έλεγε, ότι είμαστε πολύ λίγοι για να μην είμαστε όλοι μαζί. Η AΕΚ είναι μία ομάδα που ενισχύθηκε σημαντικά σε επίπεδο ρόστερ στη μεταγραφική περίοδο που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες εβδομάδες, αλλά από την άλλη δεν έχει καμία πολυτέλεια να βγάζει εκτός παίκτες με την ποιότητα που έχει ο Λιβάγια.

Ολα αυτά λοιπόν είναι σημαντικά, αλλά για την AΕΚ δεν χρειάζονται θριαμβολογίες και μεγάλες αναλύσεις. Το πιο σημαντικό είναι ότι πήρε μία νίκη σε μία έδρα μάλιστα όπου είχε χάσει βαθμούς ο Ολυμπιακός. Αυτό και μόνο είναι που κρατά. Τώρα έχει μπροστά της πολύ δύσκολη σειρά αγώνων αρχής γενομένης από το ματς με τη Λέστερ την Πέμπτη και την κόντρα με τον ΟΦΗ την προσεχή Κυριακή. Εκεί θα φανεί αν η αντίδραση που έβγαλε στα Γιάννινα ήταν απλά της στιγμής η αποτελεί μία νέα αρχή για την AΕΚ στην προσπάθειά της.

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις