Εποχές χουντικής παράγκας - Σας προκαλώ, δείτε την κλωτσιά

ΑΕΚ - ΑΕΛ: Είναι από εκείνα τα περίεργα παιχνίδια, πού για έναν απροσδιόριστο λόγο οι περισσότεροι θεωρούν πως θα τα καταφέρεις πολύ εύκολα. Πως ακόμα και αν δεν παίξεις ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου, έχεις την ατομική ποιότητα για να κάνει τη διαφορά και να δώσει τις λύσεις. Οσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, προφανώς λησμονούν, ότι δεν βρισκόμαστε στο περιβάλλον της Premier League ή της Bundesliga, αλλά ζούμε στην...Made in Greece Super league.

Eδώ, όπου κάθε παιχνίδι πλέον έχει τη δική του βαρύτητα και τεράστια σημασία. Οφείλεις να ξέρεις πολύ καλά, ότι ο αντίπαλος σου δεν είναι ποτέ ο προφανής. Κάπως έτσι φτάσαμε στο ματς της ΑΕΚ με τη Λάρισα στη Ριζούπολη. Ενα παιχνίδι κόντρα σε μία ομάδα που όλοι γνωρίζουν πόσο θα ήθελε να κόψει βαθμούς από την ΑΕΚ για να ευχαριστήσει όσους έχουν επενδύσει πάνω σε αυτήν. Ενας διαιτητής που σε κάνει να απορείς για το πόσα πράγματα έχουν αλλάξει από τις εποχές της σκληρής χουντικής παράγκας.

Αν σε αυτό προσθέσετε την απραξία των 20 ημερών, τα προβλήματα από την πανδημία και βέβαια το ότι η ΑΕΚ έπρεπε να αγωνιστεί στη Ριζούπολη - ένα γήπεδο που δίνει πλεονέκτημα στις ομάδες που θέλουν να αμυνθούν - έχετε όλο το περιτύλιγμα αυτής της αναμέτρησης. Παρατηρούσα πριν από το ματς, πολλά σχόλια φίλων της ΑΕΚ που στρέφονταν γύρω από τις επιλογές του Καρέρα. Πολλά μπορούν να λεχθούν, αλλά αυτό που είδα είναι πως παρά τα όποια λάθη, η ΑΕΚ και στο πρώτο ημίχρονο έκανε πολλές φάσεις.

Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει πάρει το προβάδισμα. Δεν είχε κανένα ζήτημα αμυντικά, είχε τρόπους να φτάνει και να δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις μπροστά από την εστία της Λάρισας. Προφανώς, η ΑΕΚ είχε να αντιμετωπίσει ξανά το ντεφορμάρισμα του Ολιβέιρα, που δείχνει πως είναι σε κάκιστο φεγγάρι. Αλλά μη φτάνουμε να ισοπεδώνουμε τα πάντα και να θεωρούμε πως ένας παίκτης της κλάσης του Πορτογάλου, δεν μπορεί να είναι χρήσιμος σε ματς τέτοιου τύπου.

Το σημείο κλειδί στην αναμέτρηση όπως αντιλήφθηκαν νομίζω όσοι είδαν το ματς, ήταν η διαιτησία του Φωτιά. Από το πρώτο λεπτό, από ένα κλέψιμο της μπάλας που έκανε ο Μάνταλος πάνω στον Πλατέλλα στη μεσαία γραμμή και εκείνος βιάστηκε να καταλογίσει φάουλ δίχως να υπάρχει καν επαφή των δύο παικτών, φάνηκε ποια ήταν η διάθεση του διαιτητή. Είναι ο άνθρωπος που μας έμαθε καινούργιους ορισμούς για το ποδόσφαιρο, καθώς καταλάβαμε, ότι ακόμα και αν τραβάς κάποιον από τα χέρια και τη φανέλα, δεν υπάρχει πρόβλεψη για κίτρινη κάρτα!

Και αφού οι παίκτες της Λάρισας κατάλαβαν, ότι δεν υπάρχει τιμωρία άρχισα να κοπανούν στο ψαχνό. Η κατάσταση δεν βελτιώθηκε ούτε στο δεύτερο ημίχρονο, έστω κι αν η ΑΕΚ κατάφερε με την απόδοσή της να βάλει στα δίχτυα και τον Φωτιά και τη Λάρισα. Σας προκαλώ να δείτε ξανά τη φάση τραυματισμού του Λόπεζ στη διεκδίκηση με τον Τόρζε και θα δείτε πως ο παίκτης της Λάρισας πάει και κλωτσάει τον Πορτογάλο της ΑΕΚ, ενώ βρίσκεται στο έδαφος.

Θυμηθείτε την προσπάθειά του Λιβάγια μετά την επίτευξη του τρίτου γκολ της ΑΕΚ, όπου ο παίκτης της Λάρισας συνεχίζει και τον κρατάει από τη φανέλα και πέφτει στο έδαφος, αλλά παρόλα αυτά ο Φωτιάς ούτε που σκέφτεται να δώσει κίτρινη κάρτα. Θυμηθείτε το χέρι που υπήρξε μέσα στην περιοχή, στην περίφημη φάση του πέναλτι που δεν έδωσε ο Φωτιάς. Εκεί, όπου φάνηκε πως θα έφτανε μέχρι και...έξω από το γήπεδο για να ανακαλύψει κάποια φάση και να μπορέσει να το ακυρώσει και να μην χρεώσει πέναλτι.

Υπάρχει κι άλλη φάση με χέρι μέσα στην περιοχή, όπου επίσης έκανε πως δεν είδε τίποτα. Για εμένα αυτά δεν αποτελούν καινοφανείς περιπτώσεις. Είναι μία μόνιμη πραγματικότητα, την οποία όσο πιο νωρίς την συνειδητοποιήσουν στην ΑΕΚ και καταλάβουν σε ποια συνθήκη βρίσκονται τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας υπάρχουν. Σε ένα πρωτάθλημα με 14 ομάδες, όπου πολλές εξ αυτών έχουν σχέσεις - να το πούμε κομψά - φιλικές με άλλες, δεν συγχωρείται να πηγαίνεις σε καμία περίπτωση δίχως να είσαι απόλυτα προετοιμασμένος για τα πάντα.

Είναι ένα κομμάτι που η ΑΕΚ την έχει πατήσει κατά το παρελθόν. Οπως θα θυμάστε και ξέρετε όλοι, μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Μετά αρχίζουν οι ιστορίες οι γνωστές: «Φτιάξτε ομάδες να νικάτε και τους διαιτητές» και διάφορες άλλες χαζομάρες, με τις οποίες φάγαμε πολλά χρόνια από τη ζωή μας. Ας ελπίσουμε σε ένα διαφορετικό περιβάλλον που άπαντες επιθυμούν να δημιουργείται στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στη διαιτησία.

Ο Φωτιάς να γίνει σταθμάρχης και ακόμα παραπέρα, αλλά παράλληλα να πάρουν τα μηνύματα μέσα στην ΑΕΚ και να μην επιτρέπουν σε κανέναν να πιστεύει, ότι μπορεί να της κάνει ζημιά. Οσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, επιβεβαιώθηκε περίτρανα η ποιότητα του «κιτρινόμαυρου» υλικού με παίκτες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να δώσουν λύσεις σε πολλά πράγματα. Προφανώς MVP του αγώνα είναι μακράν ο Μάνταλος για τις τρεις ασίστ που έδωσε, αλλά κυρίως για τον ηγετικό ρόλο που έχει μέσα στο παιχνίδι και πώς κατάφερε με καθαρό μυαλό να βγάλει το χαρακτήρα που χρειάζεται η ΑΕΚ, όταν βρέθηκε από το πουθενά να ισοφάριζετε και να μην έχει μεγάλα χρονικά περιθώρια.

Μεγάλο μπράβο ανήκει στον Μαχαίρα, ο οποίος φαίνεται πως έχει κερδίσει απόλυτα την εμπιστοσύνη του Καρέρα και εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που του έχουν δοθεί. Εχει μεγάλο θράσος, έχει ικανότητες και είναι καθαρά στα δικά του πόδια και μόνο, να μπορέσει να κάνει σπουδαία καριέρα, αρκεί να μείνει σοβαρός και προσγειωμένος. Δεν θεωρώ λάθος, ούτε τη χρησιμοποίηση του Αλμπάνη, ούτε τη χρησιμοποίηση του Ολιβέιρα, γιατί η ΑΕΚ θα χρειαστεί σε μία μακρά περίοδο με πολλά και συνεχόμενα παιχνίδια σε πρωτάθλημα και Ευρώπη, να έχει διαθέσιμους όλους τους παίκτες.

Αυτό που χρειάζεται και πρέπει να το βαλουν όλοι καλά στο μυαλό τους είναι, ότι πριν από κάθε παιχνίδι πρέπει να είναι απόλυτα προετοιμασμένοι. Να μπαίνουν με το μαχαίρι στα δόντια για να φέρουν το αποτέλεσμα, δίχως να επιτρέψουν σε καμία ομάδα να πιστέψει, ότι μπορεί να κάνει ζημιά.