Βάλτε στην Επίδαυρο τον Μαραντόνα - Δίκιο ο Μαρινάκης αλλά...

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ή αλλιώς ο πιο διάσημος και δημοφιλής ποδοσφαιριστής όλων των εποχών ή όπως είχε γράψει ο κορυφαίος Ουρουγουανός συγγραφέας, Εδουάρδο Γκαλεάνο: "ο Ντιεγκίτο είναι ο πιο ανθρώπινος των Θεών, τον οποίο λάτρευαν όλοι όχι μόνο για τα υπέροχα ακροβατικά του αλλά και γιατί ήταν ένας... τρωτός, αμαρτωλός, Θεός"!

Την αποφραδα ημέρα, 25η Νοεμβρίου, που... αναχώρησε η ψυχή του μοναδικού -διαχρονικά- Θεού της μπάλας, του Μαραντόνα, ακόμη κι αν είχε ματς Τσάμπιονς Λιγκ, Ολυμπιακός - Μάντσεστερ Σίτι, για το οποίο έπρεπε να γράψω μπλογκ, δεν θα μπορούσα να μην ξεκινήσω από αυτόν. Άλλωστε και εγώ ήμουν ένας από τους εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν σαγηνευτεί από το ποδόσφαιρο, το υπερταλέντο, το είδωλο - προσωπικότητα του Μαραντόνα.

Για μένα η ζωή του παρέπεμπε περισσότερο σε ένα σύγχρονο κορυφαίο αρχαιοελληνικής τραγωδίας που θα έπρεπε κανονικά να ανέβει στην... Επίδαυρο!

Το "Καραϊσκάκης", λοιπόν, είναι ένα γήπεδο στο οποίο πριν απο λίγα χρόνια βρέθηκε/πέρασε ο Ντιέγκο Αρμάνο Μαραντόνα ενώ χθές βράδυ πάτησε το χορτάρι του, έστω και ως αλλαγή, ο πρώην άντρας της κόρης του και πατέρας του αγαπημένου εγγονού, ο Κουν Αγκουέρο. Για να τα επισημαίνουμε κι αυτά...

Η... ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ "ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΗΤΤΑΣ"

Ο Oλυμπιακός των 6 βασικών απουσιών, χωρίς κανονικούς σέντερ φορ/ αριστερούς μπακ/δεξιούς εξτρέμ, με τον Ραφίνια να ξεκινάει αναγκαστικά, χωρίς να είναι στο 100% και τον Πέδρο Μαρτίνς υποχρεωτικά να "επιστρατεύει" για πρώτη φορά σύστημα με 3 στόπερ, το οποίο και δεν του αρέσει και δεν το δουλεύει στου Ρέντη, κατέβηκε κόντρα στη διεκδικήτρια του Τσάμπιονς Λιγκ για να μη... φάει πολλά. Ξεκάθαρα αυτή ήταν η... στρατηγική του Πορτογάλου προπονητή του και εκ του αποτελέσματος/σκορ (0-1) τα κατάφερε. Δηλαδή να γνωρίσει μια... αξιοπρεπή ήττα!

Ναι, στο dna του συλλόγου δεν υπάρχει ως στόχος, ανεξαρτήτου αντιπάλου, η... "τιμητική ήττα". Μόνο που όπως διαμορφώθηκαν οι συνθήκες του χθεσινοβραδινού αγώνα, το δεύτερο ματς με την πιο ακριβή ομάδα στον πλανήτη ήταν "ειδικών συνθηκών" και... καταστάσεων. Οπότε ο Μαρτίνς με έναν... αλλοιωμένο Ολυμπιακό στη διάθεσή του, είχε το δικαίωμα ή έστω τη δικαιολογία, να σκεφθεί πως θα αποφύγει το στραπατσάρισμα και μια 3άρα ή 4άρα και όχι επί της ουσίας να αναζητήσει/κυνηγήσει αποτέλεσμα.

"ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ" Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ, "ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ" Ο ΜΑΡΤΙΝΣ

Ας είμαστε όμως, τουλάχιστον ειλικρινείς... μεταξύ μας: το μοναδικό γκολ που έκρινε το ματς, κανονικά δεν θα έπρεπε να μετρήσει, γιατί στο ξεκίνημα της φάσης προηγήθηκε επιθετικό φάουλ πάνω στον Ντρέγκερ. Από τη στιγμή , λοιπόν, που το τελικό σκορ ήταν 0-1, ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει κι αυτός τα δίκια του -έστω και με σαφέστατη οπαδική αλλά και ολίγον... μπακαλίστικη λογική/επιχειρηματολογία- να δηλώσει στο τέλος πως υπήρξε "αλλοίωση αποτελέσματος". Βέβαια η ποδοσφαιρική λογική λέει πως ακόμη κι αν το γκολ αυτο ακυρωνόταν (όπως έπρεπε), η Σίτι θα έβρισκε τρόπο μετά να πετύχει άλλο γκολ. Έστω κι αν χρειαζόταν να ανεβάσει ταχύτητα, όπως είχε κάνει στο πρώτο μάτς, στην έδρα της...

Ο Oλυμπιακός πάντως χθες παραλίγο να κάνει αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία του, με μηδέν τελικές σε ματς. Στο τέλος έκανε δύο, η πρώτη ήταν και... κουτσοευκαιρία με τον Φορτούνη ή άλλη μια κεφαλιά του Σισέ και έστι απέφυγε την... ντροπή και τη σχετική καζούρα που θα του γινόταν απο τους εγχώριους ανταγωνιστές του. Πόσες έκανε η Σίτι; Εικοσι μία (21) τελικές, από τις οποίες μετρούσε ήδη τρεις (3) στην εστία του Σα πριν συμπληρωθεί το δεκάλεπτο!

ΠΡΟΣ ΤΟ... ΣΒΗΣΤΟ Η ΣΙΤΙ

Όσο αδόκιμο κι αν θεωρηθεί, στα μάτια μου ήταν ένα πολύ... εύκολ το 1-0 για την ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα. Κι αυτό αφού η Σίτι έπαιξε προς το... σβηστό και όχι προς τα κόκκινα. Κάτι βέβαια που της το... επέτρεψε ο χθεσινός Oλυμπιακός αφού δεν την πίεσε ψηλά, δεν είχε κατοχή, δεν ρίσκαρε, περιμένοντας σε ένα ματς... τεράστιας υπομονής και παθητικότητας, τη... μισή φάση που ενδεχομένως θα μπορούσε να του δώσει την ισοφάριση.

Δηλαδή να του κάτσει το απόλυτο ριφιφί ή διαφορετικά να... πιάσει μπαρμπούνια με τον κώλο ο Μαρτίνς! Δεν έγινε ποτέ αυτό, μεταξύ μας δεν μπορούσε, ήταν αδύνατο, ούτε καν υπερβατικό αλλά ο Ολυμπιακός δεν έπαθε και... ζημιά.

Λόγω των ειδικών συνθηκών της αναμέτρησης (πολλές απουσίες, νέο/ακατέργαστο σύστημα, ποιότητα/κλάση του αντιπάλου) οι απαιτήσεις εκ προοιμίου ήταν χαμηλές στον Ολυμπιακό. Γι' αυτό και ο Πέδρο Μαρτίνς σε καμία στιγμή -ίσως μόνο όταν πέρασε στο ματς τον Σουντανί- δεν επιχείρησε να παίξει το ματς και να διεκδικήσει αποτέλεσμα. Μονίμως οι παίκτες του ήταν πίσω απο την μπάλα για να γλιτώσουν τα πολλά γκολ!

ΕΚΑΝΕ ΤΟ... ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ

Θυμίζω πως στο Μάντσεστερ ο Oλυμπιακός για ένα ημίχρονο -το δεύτερο- έκανε μεγάλο παιχνίδι. Βέβαια στο τέλος το κοντέρ στο σκορ έγραψε 3-0 αλλά και η Σίτι για 30' στο πρώτο 45λεπτο είχε τις μηχανές της στο φουλ, έπαιξε στην κορυφαία ταχύτητα και ένταση. Όχι όπως χθες αλλά επαναλαμβάνω, σε αυτό ευθύνεται και ο "αλλοιωμένος" (λόγω απουσιών) Oλυμπιακός.

Νομίζω πως ο "ερυθρόλευκος" προπονητής... καταναγκαστικά/αυτοεκβιαστικά πήγε στο σύστημα με 3 στόπερ - βασικά 5άδα στην άμυνα, έτσι ώστε να βολέψει στην αρχική 11άδα του ό,τι καλύτερο του είχε απομείνει διαθέσιμο (μοναδική ένσταση η επιλογή του αργού κι αμοντάριστου ακόμη Πέπε αντί του Μπουχαλάκη).

ΕΠΑΙΖΑΝ ΜΟΝΟΤΕΡΜΑ ΧΩΡΙΣ... ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ!

Κάπως έτσι, λοιπόν, οι "Πολίτες" έπαιζαν λες και δεν είχαν (αφού δεν χρειαζόταν) τερματοφύλακας! Οι γηπεδούχοι πουλούσαν εύκολα την μπάλα, δεν υπήρχε καμία κυκλοφορία της, γινόντουσαν πολλά λάθη κι αυτή δεν έφτανε ποτέ στον Φορτούνη. Ο τελευταίος ως "ψευτοενιάρι" ήταν κυριολεκτικά... καλαμιά στον πάγκο, σε ένα ρόλο που δεν μπορούσε να τον υπηρετήσει (όχι πάντως με δική του ευθύνη).

Ο Oλυμπιακός με τον Σεμέδο... λίμπερο παλιάς εποχής, έπαιζε άμυνα και μόνο άμυνα. Και αυτή ήταν μάλλον... διστακτική. Με τη Σίτι να μην έχει πρόβλημα με τα τρία στόπερ, όπως δεν θα είχε ακόμη κι αν ο Μαρτίνς έβαζε και τέταρτο, τον γερό-Αβραάμ. Γύριζαν την μπάλα και έκαναν φάσεις μέχρι το 90´ με απίστευτη ευκολία, περισσότερο όμως, στο... χαλαρό (σουτάκια, πλασεδάκια κτλ) παρά στο φορτσάτο. Δεν υπήρχε και λόγος άλλωστε αφού αντιλαμβανόντουσαν πως ο αντίπαλος δεν είχε βλέψεις να παράγει ποδόσφαιρο, να δημιουργήσει/απειλήσει. Κάτι βέβαια που δεν μας είχε συνηθίσει ο Oλυμπιακός του Μαρτίνς και δεν του ταιριάζει κιόλας!

ΥΓ1. Ο Oλυμπιακός χθες βράδυ ουσιαστικά είχε μόλις δύο διακριθέντες. Για την ακρίβεια έναν κορυφαίο, τον Σα και τον Εμβιλά που διατήρισε τα υψηλά στάνταρ απόδοσής του.

ΥΓ2. Επειδή άκουσα/ διάβασα... βερμπαλισμούς για τον Βρουσάι που μπήκε αλλαγή και έπαιξε ως μπακ χαφ (δείγμα και τις... απόγνωσης του Μαρτίνς)! Δεν μου λέει κάτι ιδιαίτερο πως έπαιξε στο 110% (οκ, έτρεξε, προσπάθησε, πάλεψε, είχε θράσος/δεν μάσησε) και όχι στη θέση του. Θα κριθεί στη συνέχεια και εφόσον ο Μαρτίνς συνεχίζει να του δίνει ευκαιρίες και όχι από... ανάγκη.