Αστέρας Τρίπολης - ΑΕΚ: Δεν μπορώ να πω, ότι ήταν κάτι νέο. Για όσους έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε κάποια μεγαλύτερη πληροφόρηση, για όσους κινούμαστε γύρω από το σύνολο του συνόλου που αποκαλείται ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι μία ακλόνητη πραγματικότητα ετών. Το παιχνίδι δεν παίζεται στα ίσια και υπάρχουν διαφορετικές καταστάσεις κάθε φορά που διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Οπως είδαμε και σε αυτή την αγωνιστική, η AΕΚ πρέπει να φτύνει αίμα για να παίρνει τους βαθμούς της νίκης και να μένει μέσα στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

Οταν την ίδια στιγμή, αντίπαλοι της μπορούν να καθαρίζουν με συνοπτικές διαδικασίες, δίχως καν να αισθάνονται ιδιαίτερη πίεση από τον αντίπαλο ή σε άλλες περιπτώσεις, έχοντας και αβάντες από τις διαιτητικές αποφάσεις. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να αμφιβάλλει για όλα αυτά, έπειτα από όσα έγιναν το Σαββατοκύριακο; Νομίζω πως όχι. Θεωρώ, πως δεν μπορεί να υπάρχει να υπάρχουν πάρα πολλοί που είχαν αμφιβολίες για το ποια θα ήταν η κατάληξη του ματς μεταξύ του Αρη και του Ολυμπιακού.

Κατά ένα περίεργο, σχεδόν σατανικό τρόπο, εδώ και πολλά χρόνια ο Ολυμπιακός αισθάνεται σαν στο σπίτι του, όταν παίζει στη Θεσσαλονίκη κόντρα στην ομάδα του Αρη. Ούτε καν φέτος, όπου θεωρητικά οι "κίτρινοι" έχουν κάνει το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία τους, μπόρεσε αυτή η κατάσταση να αλλάξει. Δεν ξέρω πώς θα αντιμετωπίσει ο Άρης την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟΚ. Ενδεχομένως γιατί εκεί υπάρχει και η τοπική αντιπαλότητα, αλλά εκτιμώ, ότι θα υπάρχει πολύ πιο παθιασμένη αντιμετώπιση σε σχέση με το ματς του Σαββάτου.

Στην άλλη πλευρά, ο ΠΑOΚ πέρασε από τη Λαμία, αλλά και πάλι υπάρχουν γκρίζες ζώνες σε όλη τη διαδικασία. Σε κανένα νόμο του ποδοσφαίρου δεν μπορεί να υπάρχει χτύπημα εκτός φάσης που να τιμωρείται με κίτρινη κάρτα. Ακόμα και εκείνος ο περίφημος Φωτιάς που την περασμένη εβδομάδα έπαιξε την AΕΚ κόντρα στη Λάρισα, φαντάζομαι πως τέτοιο χτύπημα θα το τιμωρούσε με αποβολή. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα άλλαζε η μορφή του αγώνα εάν ο ΠΑOΚ έμεινε με παίκτη λιγότερο, αλλά αυτό που είναι δεδομένο και αποδεδειγμένο δια στόματος Κλάτενμπεργκ, είναι πως ο ΠΑOΚ είναι η ομάδα που μέχρι τώρα έχει δύο ξεκάθαρα υπέρ του διαιτητικές αποφάσεις. Τόσο στο ματς με τον ΟΦΗ όπου δεν καταλογίστηκε πέναλτι εις βάρος του με το σκορ ακόμα στο 1-0, όσο βέβαια και στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα που πήρε τη νίκη στις καθυστερήσεις έπειτα από φάση που ξεκίνησε με πεντακάθαρο φάουλ σύμφωνα με τον αρχιδιαιτητή.

 

Ας αφήσουμε όμως τους άλλους και ας πάμε στην AΕΚ. Οσο και αν επιχειρήθηκε να πέσουν οι τόνοι είναι γεγονός πως όσα συνέβησαν το βράδυ της Πέμπτης βάρυναν πάρα πολύ την ατμόσφαιρα. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, ήταν δεδομένο πως ο Καρέρα και η ομάδα βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. Διότι, για να ξέρουμε τι λέμε, ο μεγάλος στόχος που υπάρχει φέτος είναι το πρωτάθλημα. Ευρωπαϊκή προοπτική δεν πρόκειται να υπάρξει πλέον, εκεί έμεινε μία πολύ σοβαρή πληγή που άφησε η αναπάντεχη ήττα από τη Ζόρια.

Η AΕΚ βρίσκεται μέσα στο κόλπο έπειτα από τη 10η αγωνιστική. Το πολύ θετικό για την AΕΚ είναι πως έβγαλε αντίδραση. Εχει τους παίκτες με προσωπικότητα, έχει εξαιρετικό υλικό όπως επιβεβαιώθηκε ξανά στην πράξη και μπόρεσε να πάρει μία νίκη. Τελικά το 2-1 μοιάζει πάρα πολύ φτωχό για την ποιοτική διαφορά που υπήρχε στο γήπεδο. Γιατί η αλήθεια είναι πως η AΕΚ δημιούργησε ευκαιρίες που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πάρει τη νίκη από πολύ νωρίς και μάλιστα με εμφατικό τρόπο.

Ωστόσο, η ΑΕΚ ξέρει πως θα πληρώνει ακριβά κάθε λάθος της, κάθε αδυναμία που μπορεί να έχει ως ομάδα και δεν μπορεί να περιμένει τίποτα τους διαιτητές, παρά μόνο περισσότερα προβλήματα. Με ποια ποδοσφαιρική λογική δεν καταλογίστηκε πέναλτι στο πεντακάθαρο σπρώξιμο του Τάνκοβιτς από τον αντίπαλό του στο ξεκίνημα του ματς; Δεν ξέρω για ποιο λόγο χρεώθηκε με κίτρινη κάρτα ο Ινσουα σε φάση που δεν έκανε καν φάουλ. Δεν ξέρω γιατί δεν είδαν ποτέ ξανά τη φάση στο 37' όταν ο Ινσούα δέχτηκε μαρκάρισμα μέσα στην περιοχή. Γιατί ο Μπαράλες τελικά ολοκλήρωσε το παιχνίδι χωρίς να αποβληθεί;

Θα τα δούμε αυτά και τις επόμενες μέρες με την κρίση του Κλάτενμπεργκ. Αν και ο Αγγλος μπορεί να επιλέγει μόνο 1-2 φάσεις σε κάθε παιχνίδι και δεν έχει τη δυνατότητα να αναλύει τη συνολική διαιτησία, που πλέον είναι και το σημείο που κρίνονται πολλά. Το κακό είναι για την AΕΚ είναι πως όλη αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται. Ξεκίνησε με τον Παπαπέτρου στο Περιστέρι, ακολούθησαν Κουτσιαύτης,  Διαμαντόπουλος, Φωτιάς και τώρα Παπαδόπουλος. Τα καμπανάκια χτυπούν και ελπίζω να τα ακούν αυτοί που πρέπει.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, ήταν μία απόλυτη επιβεβαίωση των ικανοτήτων και της ποιότητας που έχει αυτή η ομάδα. Παίκτες με μεγάλη κλάση, που ο καθένας με μία και μόνο ενέργεια μπορεί να πάρει το παιχνίδι. Νομίζω, οι παίκτες κλειδιά ήταν το δίδυμο Σάκχοφ, Μάνταλου που έκανε πράγματα και θαύματα στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς, ο Τάνκοβιτς του πρώτου ημιχρόνου και ο Λιβάγια στο δεύτερο μέρος.

Βέβαια, μπορείς να σταθείς και στην ξεχωριστή ικανότητα του Καρίμ Ανσαριφάρντ και στην τεράστια δυναμική που φέρνει στην AΕΚ το να έχει τη δυνατότητα να φέρει παίκτες όπως ο Σιμόες και ο Ολιβέιρα από τον πάγκο. Η AΕΚ προχώρα. Εμεινε ζωντανή, αλλά δεν μπορεί να χαλαρώσει ούτε στιγμή. Πρέπει να νικήσει την Μπράγκα την Πέμπτη για να επαναφέρει τις εσωτερικές ισορροπίες και να δείξει πως όντως ήταν κακή παρένθεση το ματς με τους Ουκρανούς. Κυρίως όμως, πρέπει να κάνει μία πειστική νίκη και κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι της επόμενης Κυριακής. Χρόνος για πανηγυρισμούς δεν υπάρχει. Η "μάχη" είναι ακόμα στην αρχή της και άπαντες πρέπει να κατανοήσουν, ότι η AΕΚ θα νικά μόνο με κατάθεση ψυχής και ποδοσφαιρικού σχεδίου.

 

Αστέρας Τρίπολης Άρης ΑΕΚ ΠΑΟΚ Ολυμπιακός