Άνω κάτω έκανε τον ΠΑΟ ο Μπόλονι - Είδατε πώς απορούσαν οι παίκτες;

Ο Παναθηναϊκός ήταν τελικά ο μεγάλος νικητής του ντέρμπι με την ΑΕΚ. Κέρδισε μάλιστα πολλά περισσότερα από τη νίκη και τους τρεις βαθμούς που τον έφεραν για πρώτη φορά στην πρώτη πεντάδα της βαθμολογίας.

Το πήρε δίκαια το παιχνίδι ο Παναθηναϊκoς.

Παρ' ότι... προσπάθησε όσο μπορούσε μετά το 65' να το χαρίσει στην AΕΚ, ή έστω να της δώσει την ικανοποίηση μιας ισοπαλίας με... επιστροφή από 0-2.

Δεν τα κατάφερε η AΕΚ και αυτό οφείλεται περισσότερο στη δική της ανικανότητα και το κακό φεγγάρι του Καρέρα και της ομάδας της, παρά στο γεγονός ότι ο Παναθηναϊκoς διαχειρίστηκε και υπεράσπισε με σταθερότητα, πλάνο και συνέπεια το προβάδισμα που είχε στο σκορ.

Γενικότερα και με βάση τη μορφή του αγώνα από τη μια και τις κινήσεις των δύο προπονητών πριν και κατα τη διάρκεια του παιχνιδιού, έμοιαζε Καρέρα και Μπόλονι να το έχουν παίξει... στα ζάρια και απλά ο Μπόλονι έφερε δυο φορές εξάρες ενώ ο Καρέρα ήταν μονίμως κολλημένος στα... ντόρτια.

Κι αυτό γιατί με βάση τις κινήσεις που έκανε ο Μπόλονι στο δεύτερο ημίχρονο, φάνηκε πως περισσότερο... αναγκαστικά και λόγω συγκυριών κατέβασε τον Παναθηναϊκό με σωστή διάταξη και ενδεκάδα και επί της ουσίας έπιασε στον ύπνο τον Καρέρα που μάλλον δεν κατάλαβε τι έβλεπε.

Συγκεκριμένα, στον Παναθηναϊκό τα πράγματα απλοποιήθηκαν αρκετά, από τη στιγμή που ο Κουρμπέλης δηλώθηκε έτοιμος για το παιχνίδι από το ιατρικό τιμ.

Εκεί η ενδεκάδα ήταν μονόδρομος.

Ο Αλεξανδρόπουλος δεν έβγαινε με τίποτα απ' αυτή μετά τις τελευταίες εμφανίσεις του, Κουρμπέλης και Μαουρίσιο δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι στην ενδεκάδα από την στιγμή που είναι έτοιμοι, Βιγιαφάνες και Χατζηγιοβάνης θα έβγαζε μάτι αν δεν ξεκινουσαν, οπότε αναγκαστικά ένας από τους Καρλίτος ή Μακέντα θα έβγαινε εκτός ενδεκάδας και ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκoς θα κατέβαινε αντικειμενικά με ένα φουλ ενισχυμένο κέντρο, με τους Κουρμπέλη, Μαουρίσιο, Αλεξανδρόπουλο και τους Βιγιαφάνες και Χατζηγιβάνη να συμπληρώνουν και αυτοί την αριθμητική υπεροπλία του Παναθηναϊκού στο νευραλγικό αυτό χώρο.

Ο Καρέρα από την άλλη, μάλλον δεν κατάλαβε ότι εκεί θα κριθεί το παιχνίδι, πήγε σαν φτερό στον άνεμο και αν δεν πιάσει βοριάς την σκαπουλάραμε, αλλά έλα που το ποδόσφαιρο έχει λογική και ο Παναθηναϊκός σχετικά άνετα και λογικά αξιοποίησε την αριθμητική του υπεροπλία στη μεσαία γραμμή, δεν άφησε την ΑΕΚ να κάνει ιδιαίτερα επικίνδυνες καταστάσεις, ενώ αντιίθετα αυτός κατάφερε να χτυπήσει δύο φορές και να πάρει ένα ισχυρότατο προβάδισμα για την νίκη.

Στο δεύτερο ημίχρονο, δυστυχώς φάνηκε πως και οι δύο προπονητές, πήγαν μάλλον ή... τουλάχιστον αδιάβαστοι στο ντέρμπι.

Ο Καρέρα περισσότερο από... συνήθεια έκανε ό,τι έκανε, ενώ ο Μπόλονι, αποφάσισε ξαφνικά να διαλύσει ότι είχε χτιστεί και ξεκινώντας από την αναγκαστική αλλαγή του Βιγιαφάνες, να κάνει άνω κάτω τον Παναθηναϊκό.

Και μόνο η εικόνα που είδαμε στις οθόνες μας και μεταφέρθηκε και σαν "ρεπορτάζ" αγωνιστικού χώρου, να πηγαίνουν δηλαδή μετά από κάθε αλλαγή της AΕΚ οι παίκτες του Παναθηναϊκού και να λένε στον Μπόλονι τι σόϊ πράγμα ήταν αυτοί που μπήκαν και πώς θα παίζει από κει και πέρα ο αντίπαλός τους, ήταν ενδεικτική του ότι ο Ρουμάνος, μάλλον δεν είχει ασχοληθεί καθόλου με την ΑΕΚ, την τακτική της και τα όποια χαρακτηριστικά διαθέτουν οι παίκτες τους.

Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα πήγε η δουλειά δηλαδή, αλλά ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό, από τη μια είχε προλάβει να πάρει ήδη ένα ισχυρότατο προβάδισμα με δύο γκολ και από την άλλη είχε απέναντί του μια ομάδα πληγωμένη, ανήμπορη, χωρίς κουράγια και ψυχολογία και με ένα προπονητή που έδειχνε αλλού να πατάει και αλλού να βρίσκεται.

Το ότι αυτή η AΕΚ κατάφερε σ' αυτό το διάστημα να φτιάξει δυο τρεις καλές ευκαιρίες και να μειώσει σε 1-2, ήταν ενδεικτικό της τρικυμίας που προκάλεσαν οι αλλαγές του Μπόλονι και κυρίως η είσοδος στον αγωνιστικό χώρο των Καρλίτος, Χουανκάρ και Αγιούμπ που έμοιαζαν να μην ξέρουν που αν πάνε και τι να κάνουν μέσα στο γήπεδο.

Εν πάει περιπτώσει, τέλος καλό όλα καλά για τον Παναθηναϊκό, που όμως και απ' αυτό το παιχνίδι θα πρέπει αν αρχίσει να προβληματίζεται στα σοβαρά για την ανεπάρκεια της βοήθειας που παίρνει από τον πάγκο στην εξέλιξη των παιχνιδιών και ανάλογα με τις απαιτήσεις του, καθώς δεν συμβαίνει για πρώτη φορά αυτό το σκηνικό.

Το ότι κέρδισε και επομένως για αρκετές μέρες ακόμα, θα μπορεί να σκεφτεί και να εντοπίσει όλα αυτά χωρίς πίεση, γκρίνια και εσωστρέφεια, είναι μια μεγάλη όντως αβάντα, που όμως αν την αφήσει να περάσει σαν να μην υπήρξε ποτέ, θα το πληρώσει και σύντομα και ακριβά.

Πάντως αν κάτι τελικά βγήκε σαν σαν αγωνιστικό συμπέρασμα και από το συγκεκριμένο παιχνίδι, είναι πως από τη στιγμή που Κουρμπέλης και Μαουρίσιο είναι καλά, θα είναι έγκλημα να μη συμμετέχει μαζί τους στη μεσαία γραμμή ο Αλεξανδρόπουλος, για να μπορεί να χωρέσει το δίδυμο Μακέντα-Καρλίτος μπροστά που και καλά δεν υπηρετεί τον στόχο του και επί της ουσίας αποδυναμώνει την ανασταλτική και δημιουργική δουλειά της μεσαίας γραμμής του Παναθηναϊκού.

Και δεν ξέρω για το μέλλον, αλλά προς το παρόν, ο Μακέντα κερδίζει με τις εμφανίσεις του -αλλά και με τις εμφανίσεις του... Καρλίτος- δικαιωματικά το προβάδισμα για την αρχική ενδεκάδα.