Παναθηναϊκός: Ήταν αναμενόμενο πως η παθογένεια στον Παναθηναϊκό, θα έβρισκε... αλλού να εκδηλωθεί, από τη στιγμή που αγωνιστικά κάτι πάει να στρώσει και το έδαφος δεν προσφέρεται για εμπόριο φθηνής έως τζάμπα Παναθηναϊκοφροσύνης, από τους πρωτεργάτες της διάλυσης και του μαρασμού στον μεγάλο και ιστορικό σύλλογο.

Και ξάφνου... ιδού πεδίο δόξης λαμπρό.

Η... Λεωφόρος.

Ναι η Λεωφόρος.

Η έδρα σύμβολο του Παναθηναϊκού, το γήπεδο όπου ανδρώθηκαν ακόμα και σε χαλεπούς καιρούς γενιές και γενιές πραγματικών Παναθηναϊκών -και όχι κάτι όψιμα παιδάκια που δηλώνουν... σπίτι τους την ιστορική έδρα του τριφυλλιού- άρχισε όχι απλά να "χρησιμοποιείται" κατά το δοκούν, αλλά να καταπατάται και να προσβάλλεται βάναυσα η μνήμη και ο ρόλος της στην ιστορία του Παναθηναϊκού.

Αυτό σε καμιά ομάδα του κόσμου δεν θα συνέβαινε, παρά μόνο στον άρρωστο και βασανισμένο από τους διχαστές και ιερόσυλους βιαστές της ιστορίας του Παναθηναϊκό.

Να χρησιμοποιείται δηλαδή η ιστορική σου έδρα, όχι σαν κάτι που το τιμάς, το σέβεσαι, το προστατεύεις και το χρησιμοποιείς σαν ιδέα για τις επόμενες γενιές, αλλά σαν... αντίβαρο και τροχοπέδη στην πορεία για την κατασκευή ενός νέου σύγχρονου γηπέδου για την ομάδα και συνολικά τον σύλλογο.

Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει, στην αρχή δειλά-δειλα και στην συνέχεια όλο και πιο φανερά με τη Λεωφόρο αυτή τη στιγμή.

Η Λεωφόρος και οι αναφορές σ' αυτήν, δεν έχουν να κάνουν τόσο με την ιστορία της και τη διαχρονική συμβολή της στην πορεία του Παναθηναϊκού εκατό και πάνω χρόνια, αλλά σαν ο... μπαμπούλας για τη ματαίωση έστω και την ύστατη ώρα της Διπλής Ανάπλασης και της δημιουργίας νέου γηπέδου για τον Παναθηναϊκό.

Γύρισε ο Παναθηναϊκος εκεί και πήρε μία ακόμα νίκη και από εκείνη την μέρα οι αναφορές δεν έχουν να κάνουν στο παραμικρό με την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας, με το πλασάρισμά της στο πάνω ράφι της βαθμολογίας ή με όποια τέλος πάντων θετικά ή αρνητικά υπάρχουν στην ομάδα.

Όλο το νταβαντούρι, ο... ενθουσιασμός και η δήθεν... συγκίνηση, είναι γιατί ο Παναθηναϊκος, ξανάπαιξε, λέει, στη Λεωφόρο.

Και δόστου βεγγαλικά και φιέστες -τι γιορτάσαμε αλήθεια και τι γιορτάζουμε ακριβώς σ' αυτόν τον Παναθηναϊκό- και δόστου ιστορικές αναδρομές της πλάκας και της σειράς και καπάκι από πάνω και τα... αγωνιστικά οφέλη που σαν κι αυτά δεν θα βρει πουθενά αλλού ο Παναθηναϊκος εκτός από τη Λεωφόρο κι ας έχει γνωρίσει εκεί μέσα τα τελευταία χρόνια τις μεγαλύτερες ξεφτίλες της ιστορίας του σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Η ουσία και το όλο το ζουμί είναι μία και ένα.

Η Λεωφόρος είναι πιο... βολική στο να κάνουμε τα... πάσης φύσεως κουμάντα μας, τέτοια που σε ένα ΝΕΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΓΗΠΕΔΟ θα πρέπει να τα ξεχάσουμε και προκειμένου να μη χάσουμε εμείς το... νταραβέρι, στάχτη και μπούρμπουλη να γίνει και ο Βοτανικός και τα νέα γήπεδα και οι σύγχρονες εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη και όλα.

Άλλωστε αυτό ήταν μια ζωή το μότο και το ζητούμενο στον Παναθηναϊκό εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια.

"Εμείς" να βολευόμαστε, "εμείς" να κονομάμε και ο σύλλογος, η ομάδα και όλος ο Παναθηναϊκoς και μαζί του και οι Παναθηναϊκοί, να πάνε να....

Έτσι λοιπόν, η επιστροφή στη Λεωφόρο, δεν παρουσιάζεται σαν μια αναγκαστική λύση που δεν βολεύει και αγωνιστικά αλλά και από πλευράς υποδομών την ομάδα, αλλά σαν ο... στόχος και το... όνειρο που πρέπει πάση θυσία να κατακτηθεί και μάλιστα... γρήγορα μην τυχόν και μας προλάβουν οι εξελίξεις για τον Βοτανικό.

Κι επειδή δεν μπορούν να κρυφτούν και μαρτυράνε χωρίς ανάκριση για το τι σκέφτονται, από την επόμενη κιόλας του αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα, άρχισαν οι... τροχειοδεικτικές βολές.

Για πάντα στη Λεωφόρο, λέει, ο Παναθηναϊκος.



Στη Λεωφόρο... μέχρι να πάμε σε νέο γήπεδο, λένε οι πιο... σοφιστικέ που θέλουν να κρατήσουν και τα προσχήματα και να κρατήσουν πόρτα ανοικτή και για το μετά αν δεν καταφέρουν να -ξανά- ματαιώσουν τη Διπλή Ανάπλαση.

Και κάποιοι πιο "μπροστινοί" που πουλάνε και οπαδικό παραγοντιλίκι μάλιστα, αναλαμβάνουν και τις... δημόσιες διαπραγματεύσεις μέσω... βαθυστόχαστων και δήθεν έντονα... φορτισμένων συγκινησιακά αναλύσεων.

Με λίγα λόγια, εντάξει, ο Αλαφούζος έφυγε από τη Λεωφόρο όχι γιατί το ήθελε, αλλά γιατί... τότε δεν τάβρισκε με τον Ερασιτέχνη, αλλά κυρίως και γιατί... τότε φοβόταν τις αντιδράσεις του κόσμου για την κατάσταση της ομάδας.

Φυσικά θα ήταν ενδιαφέρον να μας εξηγήσει ο.αναλυτής με την... τρυφερή πράσινη καρδιά... πάσης αποχρώσεως, δυο πραγματάκια.

Πρώτον πως θα τα... ξαναβρεί ο Αλαφούζος και ΠΑΕ γενικότερα με τον Ερασιτέχνη αν δεν συμφωνήσουν στα βασικά για τη Διπλή Ανάπλαση και επομένως για την εγκατάλειψη οποιασδήποτε σκέψης για οριστική και μόνιμη εγκατάσταση του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο;

Και δεύτερον και το σημαντικότερο.

Τι είδους ακριβώς ήταν αυτές οι... αντιδράσεις που φοβόταν, λέει, ο Αλαφούζος στην Λεωφόρο, ενώ στο ΟΑΚΑ προφανώς... δεν τις φοβόταν;

Ποιες "αντιδράσεις" είναι ακριβώς αυτές που... μπορούν να γίνουν και κυρίως να "πιάσουν τόπο" στη Λεωφόρο, ενώ στο ΟΑΚΑ ή σε ένα οποιοδήποτε νέο και σύγχρονο γήπεδο με τις αντίστοιχες υποδομές και... χωροταξία, δεν μπορούν να γίνουν;

Γιατί δεν λέμε μια φορά τα πράγματα με το όνομά τους;

Ποια Λεωφόρο... αναπολούν και ξανά-λιγουρεύονται όλοι αυτοί;

Τη Λεωφόρο που θα είναι έδρα και κάστρο της ομάδας, ή τη Λεωφόρο που θα είναι ξέφραγο αμπέλι και "ιδιοκτησία τους προς πάσα χρήση και οφέλη" για τους ίδιους;

Γιατί καλά τα λογάκια και τα δήθεν... συναισθηματικά για την "καλύτερη έδρα του κόσμου" και όλα τα συναφή, αλλά η Λεωφόρος που αυτοί είχαν κάνει κατάληψη και τη χρησιμοποιούσαν όπως ήθελαν, έδρα "δικιά τους" ήταν, αλλά έδρα του Παναθηναϊκού, ποτέ δεν έγινε τα τελευταία χρόνια και ειδικά απ' όταν ανέλαβαν τα κουμάντα τόσο εντός της Λεωφόρου όσο και στους πέριξ χώρους.

Η Λεωφόρος που... αναπολούν και που στο ΟΑΚΑ ή σε ένα νέο γήπεδο δεν μπορούν να την "αναπαραστήσουν" και να τη χρησιμοποιήσουν ανάλογα, είναι η Λεωφόρος του μίσους και της ντροπής για την ιστορία του συλλόγου.

Είναι η λεωφόρος των πάσης φύσεως face kontrol από τους θεματοφύλακες και "ιεροεξεταστές" της δήθεν Παναθηναϊκοφροσύνης.

Εκεί που στην καλύτερη, απλά... δεν πέρναγες και στη χειρότερη έτρωγες και το μπερτάκι σου, αν στα ρουφιανοκιτάπια τους είχες καταγραφεί ότι... κάποτε χειροκρότησες τον Βύντρα, άλλη μια φορά δεν έβρισες τα πεθαμένα των Βαρδινογιάννηδων ή αν δεν αποκαλούσες τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο... Τράκη και όλα τα συμπαραμαρτούντα.

Είναι η Λεωφόρος στην οποία είχαμε και την άνεση αλλά κυρίως και την πρόσβαση, να μπουκάρουμε όποτε θέλουμε στο γήπεδο και πλακώνουμε στα μπουκέτα όσους παίκτες δεν μας κάθονταν στο μάτι και την ίδια ώρα να έχουμε... αιχμάλωτο τον πρόεδρο της ΠΑΕ στη σέντρα του γηπέδου για να... μιλήσουμε μαζί του και να του... πούμε τι πρέπει να κάνει αν θέλει να τα έχει καλά μαζί μας.

Είναι η Λεωφόρος που προσφερόταν απλόχερα για κάθε είδους... εμπορική χρήση, αλλά όχι του Παναθηναϊκού και της ΠΑΕ ή του Ερασιτέχνη φυσικά, αλλά των αποκλειστικά "δικών μας" προϊόντων σίτισης και ότι άλλο τράβαξε η όρεξή σας.

Αυτή τη Λεωφόρο νοσταλγούν λοιπόν και ας αφήσουν τα... ηρωϊκά και συγκινησιακά για τα παιδάκια που δεν τους ξέρουν ή ακόμα  δεν έχουν καταλάβει τι τους γίνεται.

Και άλλωστε στη βάση μια "τέτοιας Λεωφόρου" γίνεται και η δημόσια διαπραγμάτευση και τα μηνύματα προς τον Αλαφούζο.

Ότι εντάξει τότε έφυγε γι' αυτούς τους λόγους, αλλά πάσο, αν γυρίσεις τώρα, με τον Ερασιτέχνη είναι καλύτερα τα πράγματα κι όσο για τις... αντιδράσεις, εντάξει θα κάνουμε κράτει αρκεί να είμαστε "ικανοποιημένοι", καθώς άλλωστε "δεν ξεχνάμε" και θα είμαστε πάντα στην... τσίτα να αντιδράσουμε.

Όσο για την ουσία, την ομάδα και το αν η Λεωφόρος μπορεί αντικειμενικά να φιλοξενήσει εκεί το ποδόσφαιρο του Παναθηναϊκού;

Ε εντάξει μωρέ, το γήπεδο είναι λίγο... ακατάλληλο αλλά θα πρέπει να φτιαχτεί (πότε αλήθεια και με ποιο τρόπο και όσο θα... φτιάχνεται που θα παίζει η ομάδα;).

Και οι εγκαταστάσεις, εντάξει είναι ρημαγμένες, αλλά θα τις... φτιάξουμε κάποια στιγμή και εντάξει και οι εξέδρες δεν είναι σε καλή κατάσταση αλλά θα τις φτιάξουμε κι αυτές και εντάξει στην τελική για... Ευρώπη μπορεί να μην πάρει άδεια, αλλά μπρος στη... συγκίνηση που θα παίζουμε εκεί ποιος να υπολογίσει τέτοιες... λεπτομέρειες.

Για να μην το πολυβασανίζουμε λοιπόν.

Καλά, την περίπτωση να αποτελέσει η Λεωφόρος την οριστική έδρα του Παναθηναϊκού και πολύ περισσότερο σαν αντίβαρο και... εμπόδιο στη Διπλή Ανάπλαση, δεν το συζητάμε καν.

Είναι έγκλημα και μάλιστα όχι στιγμιαίο, αλλά κατ' εξακολούθηση και αν αυτοί που το προωθούν ή το σκέφτονται δηλώνουν και "Παναθηναϊκοί" κιόλας, είναι απλά και καθαρά ένοχοι εσχάτης προδοσίας ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ απέναντι στον σύλλογο την ιστορία και την προοπτική του.

Από κει και πέρα και γι' αυτή καθ' αυτή την ουσία, η Λεωφόρος μπορεί και πρέπει να παραμείνει ένας ιστορικός χώρος άρρηκτα δεμένος με την ιστορία του Παναθηναϊκού και ένα πραγματικό πράσινο μνημείο για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι τι σημαίνει ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ.

Έδρα ποδοσφαιρική όμως και γενικότερα, γήπεδο αντάξιο του μεγέθους και της ιστορίας του Παναθηναϊκού και ειδικά γήπεδο και έδρα που να μπορεί να εξυπηρετήσει τη λειτουργία και τις ανάγκες μιας σύγχρονης ποδοσφαιρικής ομάδας, δεν μπορεί να είναι πλέον και κυρίως δεν μπορεί και να γίνει πια ότι έργα και μακέτες κι αν βγουν για τον λόγο αυτό.

Το μέλλον του Παναθηναϊκού είναι στο Βοτανικό και όποιος όχι απλά το σαμποτάρει, αλλά πολύ περισσότερο χρησιμοποιεί τη Λεωφόρο και τα συναισθήματα που γεννάει σε κάθε Παναθηναϊκό αυτό το γήπεδο για... κόντρα και μπαμπούλα στις εξελίξεις για τον Βοτανικό, παίζει για μια ακόμα φορά άσχημο και βρώμικο παιχνίδι στις πλάτες του Παναθηναϊκού και του κόσμου του.


 

Παναθηναϊκός