Μία από τα ίδια. Κατά τις προηγούμενες δύο σεζόν, η ιστορία στράβωνε εκεί κάπου τέλος Οκτώβρη, αρχές Νοέμβρη. Τώρα, ίσως επειδή κιόλας άργησε να ξεκινήσει η σεζόν, πάμε για τέλος ουσιαστικής διεκδίκησης του πρωταθλήματος από την ΑΕΚ στα τέλη του Δεκέμβρη. Ενδεχομένως να πιστοποιηθεί και επισήμως στις 3 Ιανουαρίου, όταν θα παίξει με τον Ολυμπιακό στο "Καραϊσκάκης". Το πρόβλημα είναι εδώ, μπροστά μας. Είναι ξεκάθαρο και όσοι δεν το αντικρίζουν νομίζω πως απλά προσπαθούν να αποφύγουν την πραγματικότητα.

Το ζήτημα της AΕΚ είναι πολύ μεγαλύτερο από την παρουσία του Καρέρα ή του οποιοδήποτε προπονητή. Πολύ πιο σύνθετο από το αν θα παραμείνει ένας ποδοσφαιριστής η ποιοι είναι αυτοί που φορούν τη φανέλα της. Το μέγιστο ζήτημα της AΕΚ, το οποίο έχω καταγράψει εδώ και πολύ καιρό και το ανέφερα σε ανύποπτη χρονική στιγμή, ήταν η έλλειψη στρατηγικής. Δηλαδή, το να υπάρχει ένα ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό σχέδιο, το οποίο θα χαραχτεί από τη διοίκηση και πάνω στο οποίο θα βαδίσει απαρέγκλιτα η ομάδα.

Αν το καλοσκεφτείτε, έπειτα από την εποχή του Δέλλα, που ήταν ο μοναδικός που προχώρησε με βάση μία συγκεκριμένη ποδοσφαιρική λογική, η AΕΚ πάει όπου φυσάει ο άνεμος. Με τον Δέλλα η AΕΚ επιχείρησε να δημιουργήσει έναν προπονητή που να έχει συνδετικό δεσμό με την ομάδα από την ποδοσφαιρική πορεία του, θέλησε να φτιάξει μία ομάδα η οποία θα παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο κατοχής, στηριζόμενη στο ελληνικό στοιχείο.

Σε σημαντικό βαθμό, οι επιτυχίες που ακολούθησαν και κορυφώθηκαν με την παρουσία στους ομίλους του Champions League, ήταν παρεπόμενο της δουλειάς και των βάσεων που είχαν τεθεί από εκείνα τα χρόνια. Τότε, η AΕΚ δημιούργησε έναν εξαιρετικό κορμό που δούλεψε και βρήκε σημαντικές προσθήκες στο πέρασμα των ετών. Επειτα, έστω κι αν χρειάστηκε να αλλάξει αγωνιστική φιλοσοφία, κατέκτησε κύπελλο, πρωτάθλημα και έπειτα συμμετείχε στην ευρωπαϊκή ελίτ του ποδοσφαίρου.

Εκτοτε, το πρόβλημα έρχεται συνεχώς μπροστά μας. Είτε λέγεται Πογέτ, είτε Κετσπάγια, είτε ακόμα και ο απόλυτα επιτυχημένος όπως εξελίχθηκε η σεζόν Χιμένεθ, φαίνεται πως η AΕΚ βαδίζει στα κουτουρού. Ζητάει πάρα πολλά από κάθε προπονητή και όλο αυτό οδηγεί πάντα σε αδιέξοδο. Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και τώρα. Σε ποδοσφαιρικό αδιέξοδο, με έναν προπονητή που φαίνεται πως έχει χάσει τελείως την ομάδα και με τον τρόπο που δεν δουλεύει καταστρέφει όλες τις καλές αγωνιστικές επιλογές.

Νομίζω πως είναι ξεκάθαρο αυτό, για όποιον μπορεί να καταλαβαίνει την πραγματικότητα. Φαινόταν εδώ και πολύ καιρό πως με τον Καρέρα δεν μπορούσε να πάει μακριά η βαλίτσα. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ο Ιταλός άλλαξε την αντιμετώπιση του προς την ομάδα και όταν πια άρχισε να τον παρασύρει προς τα κάτω, δεν μπορούσε να αλλάξει το ρεύμα. Οι υποσχέσεις που έδωσε για περισσότερη δουλειά και για αλλαγή στην εικόνα έδωσαν κάποια πολύ προσωρινά αποτελέσματα, αλλά αυτό δεν αρκεί για να ξεπεράσει η AΕΚ τα προβλήματά της.

Ελεγα και τότε, μετά τις διαδοχικές επισκέψεις του Δημήτρη Μελισσανίδη, αλλά και των οπαδών στα Σπάτα, πως ανησυχούσα για το κατά πόσον μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση. Αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι δυνατόν κάθε τρεις και λίγο η ΑΕΚ να αλλάζει προπονητή, αλλά είναι και λάθος να επιμένεις σε έναν προπονητή που φαίνεται από κάθε πλευρά πως δεν έχει κανένα μέλλον στην ομάδα. Το ζήτημα είναι ακόμα πιο πολύπλοκο.

Ειδικά αν αναλογιστεί κάποιος, πως δεν μιλάμε απλά για μία λύση που θα μπορέσει να κρατήσει την AΕΚ σε αξιοπρεπές επίπεδο μέχρι το τέλος της χρονιάς -άλλωστε για να μην τρελαινόμαστε υπάρχει ακόμα ολόκληρος ο δεύτερος γύρος, υπάρχουν τα play off, υπάρχει το Kύπελλο- δηλαδή, καταστάσεις που η AΕΚ μπορεί να πάθει πολύ μεγαλύτερες ζημιές αν της αφήσει πάλι να εξελιχθούν με βάση τον αυτόματο πιλότο.

Δεν ξέρω αν είναι εποχή για να υπάρξει λύση μακράς πνοής που θα οδηγήσει την AΕΚ και στο νέο γήπεδο. Αυτό που μπορώ να πω μετά βεβαιότητας είναι πως πριν αποφασίσει για το ποιος θα είναι ο προπονητής, είτε λέγεται Χιμένεθ, είτε λέγεται Πογέτ, είτε λέγεται Βλάνταν Ιβιτς, είτε Μιλόγεβιτς, αν η AΕΚ πριν από αυτή την απόφαση δεν κατασταλάξει πώς πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, θα κάνει μια τρύπα στο νερό ξανά.

Αυτό είναι το μείζον για την AΕΚ. Εκεί θα κριθούν όλα. Κατά πόσο μπορεί να αποκτήσει ξανά μία στρατηγική και να βρει έπειτα το δυναμικό που θα την εφαρμόσει. Διότι, όλα τα υπόλοιπα είναι υποθέσεις, οι οποίες μας οδηγούν σε αδιέξοδο και απλά μεγαλώνουν το πρόβλημα και ανακυκλώνουν ονόματα, κερδίζοντας απλά χρόνο. Η AΕΚ χρειάζεται λύσεις με προοπτική, ειδικά φέτος που έχει αρχίσει να δημιουργεί εξαιρετικό ρόστερ, έχει υλικό και δεν πρέπει να καταστραφούν τα πάντα στο βωμό αυτής της ακόμα μιας αποτυχημένης σεζόν.

Αυτήν την εποχή, την AΕΚ φαίνεται να την "εκδικείται", να την "τιμωρεί" το ποδόσφαιρο. Γιατί; Γιατί από τον καιρό που έπαψε να έχει σχέδιο και συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, άρχισε να συμπεριφέρεται με αλαζονεία και να προχωρά με λύσεις που ήταν φανερό πως δεν θα μπορούσαν να βγάλουν από το τέλμα. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά οι μεγάλες ομάδες βγαίνουν πιο δυνατές μέσα από τις δυσκολίες και τα προβλήματα.

ΑΕΚ