Να επιστρέψει στην πραγματικότητα η ΑΕΚ - Άλλα περιμέναμε από Γιαννίκη

Ο μήνας γράφει 15. Φτάσαμε στα μισά και ακόμα, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση από το μέτωπο των μεταγραφών. Μάλλον, για να είμαι απόλυτα συνεπής, υπήρξε ένας ψίθυρος με το – προσωρινό – φινάλε της υπόθεσης Νταντσένκο (κρίμα στο παλικάρι για αυτό που τον βρήκε με τη σύντροφο του). Κοιτάζοντας τους θλιβερούς αριθμούς και κρίνοντας την απογοητευτική έως καταθλιπτική παρουσία του, ίσως να αξίζει τον τίτλο της πιο αποτυχημένης μεταγραφής. Βλέπετε, η ΑΕΚ πλήρωσε (και δύο ομάδες μάλιστα) για έναν παίκτη που κανείς δεν κατάλαβε ποτέ ποιος είναι και με ποια κριτήρια αποκτήθηκε.

Ας μην ανοίξουμε πληγές. Ηταν μια εποχή που ο Κονέ μόλις είχε αναλάβει, η ΑΕΚ είχε χάσει τον μπούσουλα και προχωρούσε με νέο τεχνικό διευθυντή και νέο προπονητή να βρει τη σειρά της. Ολοκληρώθηκε μια σεζόν καταστροφική πέρυσι, αλλά ας μη γυρνάμε ξανά πίσω. Ετσι και αλλιώς, δυστυχώς για την ΑΕΚ, πολλά από τα λάθη που έγιναν πέρυσι και πολλά από τα προηγούμενα χρόνια, φαίνεται να επαναλαμβάνονται με τον ίδιο ρυθμό.

Δεδομένο είναι πως η ΑΕΚ χρειάζεται μεταγραφική ενίσχυση. Κατά την κρίση μου, όχι μόνο με έναν παίκτη, αλλά ας έρθει έστω και ένας. Ενας χάφαρος, που θα μπει να κάνει τη διαφορά. Αλλά πότε; Σε ποια ομάδα θα μπει, σε ποιο κλίμα θα κληθεί να παίξει, ποιες συνθήκες θα κάνουν ομαλή την προσαρμογή του στην ομάδα; Αναπάντητα ερωτήματα, που μόνο η τύχη και η ικανότητα του παίκτη που κάποια στιγμή θα έρθει, μπορούν να απαντήσουν.

Δεν έχει νόημα να επαναφέρουμε και να αναλύσουμε το περί καθυστέρησης. Υπάρχει και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Εάν στην ΑΕΚ περίμεναν την παρουσία του Μελισσανίδη στην ΠΑΕ την περασμένη εβδομάδα ή την γκέλα του Ολυμπιακού στη Ριζούπολη για να κινητοποιηθούν για τις μεταγραφές, κλάφτα Χαράλαμπε. Το θέμα είναι να έρθει και να κάνει τη διαφορά. Και μαζί, να ελπίζει κανείς, πως η ΑΕΚ σταδιακά θα βγάλει αγκυλώσεις και εμμονές με πράγματα που θα ήθελε να συμβούν και να επιστρέψει στην πραγματικότητα και όσα γίνονται γύρω μας.

Οσα συμβαίνουν γύρω μας το τελευταίο διάστημα, είναι απόλυτα χαρακτηριστικά. Ποιο είναι το στοιχείο που προκαλεί αισιοδοξία σε όλο τον οργανισμό της ΑΕΚ το τελευταίο διάστημα; Μα προφανώς η ΑΕΚ Β’, που εντελώς ανέλπιστα πραγματοποιεί εντυπωσιακή πορεία και είναι πρώτη. Μικρή σημασία έχει αυτό θα πει κάποιος. Ναι, αλλά εάν συνδυάσεις την πρωτιά, με ποδόσφαιρο που είναι οργανωμένο και έχει ταυτότητα και έπειτα ταιριάξεις και πως επιτέλους μπορεί να υπάρχει μια σωστή αξιολόγηση του έμψυχου δυναμικού, τότε υπάρχει σημαντική δουλειά σε όλο αυτό το πρότζεκτ.

Ερχόμαστε και εκεί όμως, στο σημείο κλειδί. Υπάρχουν παιδιά στην ΑΕΚ Β’ που μπορούν να σταθούν στην πρώτη ομάδα; Δεν θέλω να κόψω τα φτερά κανενός, αλλά δεν το βλέπω. Ο Γιούσης για παράδειγμα, που είναι αρχηγός και μεγάλο αστέρι σε αυτήν την ομάδα, μπορεί να διεκδικήσει θέση βασικού στην ΑΕΚ; Δεν το πιστεύω. Δεν είναι μόνο πως δεν μπορεί να υπερκεράσει Αμραμπατ, Λιβάι και Τσούμπερ, αλλά και πως δεν βλέπω που μπορεί να κάνει διαφορά ο Γιούσης, όταν αδυνατεί ο Τάνκοβιτς.

Λέγοντας Τάνκοβιτς. Αναμφίβολα, ο Σουηδός μεσοεπιθετικός δεν είναι ο παίκτης των «κιτρινόμαυρων» ονείρων. Αλλά από αυτό, μέχρι του σημείου να απαξιώνεται και να γίνεται προσπάθεια να τεθεί εκτός ομάδας δεν το καταλαβαίνω. Ειδικά μάλιστα, από τη στιγμή που δεν προκύπτει καμία προοπτική κάλυψης της θέσης με μεταγραφή – εκτός εάν προχωρήσει το θέμα Περέα που φαίνεται στάσιμο επί του παρόντος – και γίνεται σκέψη να καλυφθεί εκ των έσω με Γιούση ή Χατζισαφί. Ο οποίος Χατσισαφί, προορίζεται και για να παίξει αρκετά ματς χαφ από εδώ και πέρα, αλλά εάν αποκτηθεί μη κοινοτικός παίκτης, τότε εύλογα θα είναι ο πρώτος επιλαχών για να μένει εκτός αποστολής από την πεντάδα.

Μπορεί να παίξει στην ΑΕΚ ο Κορνέζος; Δεν είμαι διόλου βέβαιος, αν και το παιδί δείχνει εξαιρετικά στοιχεία. Εδώ δεν μπορεί να καθιερωθεί και έφτασε να έχει τάσεις φυγής από την ΑΕΚ ο Λάτσι, που πέρυσι όλος ο οργανισμός της ομάδας αναδείκνυε ως τεράστιο ταλέντο με μεγάλη προοπτική. Για να μην πω για Μιτάι ή πέσω ακόμα πιο κάτω στην ιεράρχηση, βλέποντας επιλογές που δεν ξέρω αν και υπό ποιες προϋποθέσεις να παίξουν στην ομάδα.

Πολλά θέματα, πολλά ζητήματα. Ψάχνουμε τη βελτίωση και δεν τη βλέπουμε στο επίπεδο που θα περίμενε κάποιος έπειτα από τρεις μήνες με τον Γιαννίκη στον πάγκο. Η ΑΕΚ έχει τεράστια ποιότητα δημιουργικά και δεν μπορεί να την αξιοποιήσει στο έπακρο, ενώ δεν βρίσκει λύσεις και στα αμυντικά της προβλήματα. Πολλά και σημαντικά ζητήματα, που δεν βρίσκουν γιατρειά με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να κάνει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω.

Το θέμα είναι πως η ΑΕΚ θα μπορέσει να βρει λογική και ισορροπία στη λειτουργία της και θα πάψει να κυνηγά την ουρά της. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά είναι δεδομένο πως χρειάζεται να υπάρξει μια διαφορετική προσέγγιση άμεσα. Οσο δεν συμβαίνει αυτό, η ΑΕΚ δεν μπορεί να βγει πραγματικά τον εαυτό της και να μπει σε τροχιά πραγματικού ανταγωνισμού. Οι πράξεις θα δείξουν πόσο έμαθαν από τα λάθη τους.