Άρης – Λαμία μέρος δεύτερο, με το σημερινό ματς να είναι υπό το φως του ηλίου και το κρύο να είναι εν γένει λιγότερο στην ατμόσφαιρα, αλλά να παγώνει σε επίπεδο πολικού ψύχους την καρδιά μας (για ακόμη μια φορά).

Ξέρω πως είναι κουραστικό να γράφω τα ίδια και τα ίδια, αλλά ακόμη πιο κουραστικό είναι να παρακολουθείς τον Άρη του 2022 και να προσπαθείς μάταια να εκμαιεύσεις από την εμφάνισή του κάποια θετικά στοιχεία που θα σου επιτρέψουν να διατηρήσεις την πεποίθηση πως ανήκεις κάπου ψηλότερα από τη θλιβερή ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Δυστυχώς ο Άρης δεν δημιουργεί, δεν σκοράρει και δεν μπορεί να είναι η ομάδα που πιστεύουμε πως μπορεί να κερδίσει το κύπελλο, τον στόχο που έχουμε εντυπωμένο βαθειά στην καρδιά μας.

Αντίθετα με το βραδινό παιχνίδι της Πέμπτης, σήμερα η μορφή του αγώνα ήταν εντελώς διαφορετική. Η Λαμία με λιγότερο άγχος, έχοντας γνωρίσει καλά τον αντίπαλό της και χωρίς αυτή τη φορά να τον υπερεκτιμήσει, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο με λιγότερο φόβο και περισσότερη θέληση να πάρει κάτι καλύτερο από το 0-0 του κυπέλλου. Και θα το έπαιρνε, αν ήταν πιο σοβαρή στο εκτελεστικό κομμάτι. Αντίθετα ο Άρης είχε πάλι ένα καλό και ένα κακό ημίχρονο, με το καλό του μέρος να είναι πολύ πιο μικρής έντασης σε σύγκριση με το αντίστοιχο του αγώνα του κυπέλλου, ενώ στο κακό του μέρος ας πούμε απλά πως η ομάδα στην επανάληψη δεν υπήρχε στο χόρτο.

Έτσι παρότι οι γηπεδούχοι είχαν την κατοχή, η Λαμία δεν κλείστηκε και προσπάθησε να πληγώσει την άμυνα του Άρη χάνοντας μερικές αρκετά καλές ευκαιρίες. Ο Άρης αιφνιδιάστηκε και προσπάθησε να αντιδράσει, αλλά μέχρι το 25’ ήταν απλά σαστισμένος. Στη συνέχεια, οι γηπεδούχοι αφυπνίστηκαν, μπήκαν στην αντίπαλη περιοχή με αξιώσεις. Το παιχνίδι άνοιξε και οι δύο αντίπαλοι έχασαν εκατέρωθεν κάποιες ευκαιρίες.

Και έτσι φτάνουμε στο δεύτερο ημίχρονο, ξέρετε, το αγαπημένο του Άρη. Είναι το χρονικό σημείο που οι παίκτες μας αποκαμωμένοι από την προσπάθεια του Α μέρους, αράζουν, κρατάνε τα μετόπισθεν και καρτερούνε καρτερικά τον ρέφερι να σφυρίξει τη λήξη και να πάνε σπίτι τους. Κάποιοι τυχεροί γίνονται αλλαγή πριν το 90, είναι αυτοί που κάνουν το ντουζάκι τους χωρίς άγχος και όταν λήγει το παιχνίδι φεύγουν πρώτοι για το σπίτι τους, στη ζέστη του καλοριφέρ ή του τζακιού.

Τι είπατε; Για μπάλα; Τι είναι αυτό; Άρης του Β μέρους και μπάλα είναι μαλωμένοι εδώ και καιρό. Ακριβώς όπως το Άρης και γκολ. Ο Άρης πήρε τον βαθμό χωρίς να χάσει το παιχνίδι και αυτό είναι μάλλον το πιο θετικό πράγμα της σημερινής ημέρας. Το «στο ίδιο έργο θεατές» είναι  μια έκφραση που περιγράφει απόλυτα το πως αισθάνεται ο μέσος αρειανός μετά και το σημερινο ολίσθημα. Γιατί δεν πιστεύω πως το να παλεύεις να πάρεις βαθμό από μικρομεσαίες ομάδες δεν θεωρείται ολίσθημα για μια ομάδα που έχει πιστέψει εδώ και καιρό πως ανήκει στην ελίτ και πως θα πάρει το κύπελλο;

Για κουνήστε καλά το κεφάλι σας εκεί στο Βικελίδης, διοίκηση και παίκτες. Ακούγεται τίποτα; Τα περιθώρια στενεύουν. Οι σημερινοί χαμένοι βαθμοί πατάνε και βυθίζουν ακόμη πιο βαθειά την ταφόπλακα που θάβει τον Άρη εκτός εξάδας, ενώ σε λίγες μέρες η Λαμία θα θέσει σε σοβαρό κίνδυνο τον έτερο στόχο της χρονιάς, την πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου.

Χωρίς να υποστηρίζω τη βία αλλά ως λάτρης της ιστορίας του Άρη, φέρω στο μυαλό μου άλλες δεκαετίες, όταν μετά από τέτοια αποτελέσματα οι παίκτες του Άρη γυρίζαν ζαλισμένοι στον αγωνιστικό χώρο ψάχνοντας με αγωνία την είσοδο για τα αποδυτήρια και δεν αντάλλασαν χαρούμενοι φανέλες με τους αντίπαλους βγάζοντας σέλφι...

Ραντεβού την Τετάρτη στη Λαμία...

 


*** ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σοβαρή εξέλιξη για το -6 του Άρη από το CAS - Σε αναμμένα... κάρβουνα ο Καρυπίδης

 

Super League Λαμία Άρης