Κανείς δεν ακούει τον Γιοβάνοβιτς - Τον... έμαθαν τον Παναθηναϊκό

Όταν η μπάλα σου φέρεται καλά, όταν ο προπονητής σου παρά τις γύρω-γύρω κραυγές επιμένει ποδοσφαιρικά να επισημαίνει πράγματα και κανείς δεν τον ακούει κι όταν συνεχίζεις να βλέπεις τα παιχνίδια όχι με βάση την πραγματική εικόνα τους αλλά με βάση το αν το αποτέλεσμα σε εξυπηρετεί οπότε τα προσπερνάς όλα χωρίς αντίλογο, τότε είναι θέμα χρόνου να την πληρώσεις και μάλιστα με οδυνηρό τρόπο.

Κι αυτό ακριβώς έπαθε ο Παναθηναϊκός από τον Αστέρα Τρίπολης στη Λεωφόρο.

Έχασε και μάλιστα έχασε σχετικά εύκολα και το χειρότερο όχι μόνο δέχθηκε το γκολ όταν ο αντίπαλός του έπαιζε με δέκα παίκτες, αλλά δεν μπόρεσε και στη συνέχεια για 20 λεπτά να κάνει φάση αξιώσεων όπως σωστά επεσήμανε και ο Γιοβάνοβιτς μετά την λήξη του αγώνα.

Η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός και στο παιχνίδι με τον Αστέρα ήταν όπως περίπου ήταν και στα τελευταία του παιχνίδια, άσχετα αν σ' αυτά το πλήρωσε ουσιαστικά μόνο σ' αυτό με τον Βόλο.

Για την ακρίβεια ο Παναθηναϊκός εδώ και ένα μήνα περίπου, δεν είναι όσο πιεστικός, γρήγορος και δυνατός ήταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ή πιο σωστά δεν μπόρεσε να είναι έτσι.

Κι η βασική αιτία γι' αυτό, είναι πως από κάποιο σημείο και μετά... τον έμαθαν.

Οι αντίπαλοί του δηλαδή, έμαθαν που είναι η δύναμή του, δηλαδή στο απίστευτο τρέξιμο και μαρκάρισμα στο χώρο του κέντρου και που ήταν και οι αδυναμίες του, δηλαδή το ότι δεν έκανε παιχνίδι από τα πλάγια, δεν δημιουργούσε ευκαιρίες από τα πλάγια και γενικότερα δεν δημιουργούσε ευκαιρίες.

Αυτό ακριβώς δηλαδή, που λέγαμε εδώ σ' όλα τα τελευταία παιχνίδια του Παναθηναϊκού, αυτό που τόνισε στις δηλώσεις και μετά τον Βόλο και μετά τον Ολυμπιακό και μετά τον Ιωνικό ο Γιοβάνοβιτς, αλλά κανείς δεν έδινε σημασία ή δεν έμπαινε καν στο κόπο να το δει και να το εντοπίσει.

Αντίθετα συνέχιζαν όλοι μια κριτική άσχετη εντελώς με την εικόνα στο γήπεδο, πότε ανακαλύπτοντας ισοπεδωτικά ποδόσφαιρα που απλά τους έλειπε το... εύκολο γκολ όπως με τον Ολυμπιακό, ή... επαγγελματικές νίκες όπως με τον Ιωνικό.

Κι όμως και στο παιχνίδι με τον Αστέρα, αυτό που κόστισε στον Παναθηναϊκό ήταν το ότι παρά το 'ότι είχε την μπάλα στα πόδια του συνεχώς, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ευκαιρίες, ενώ από την στιγμή που ο Αστέρας είχε διαβάσει και ήξερε το παιχνίδι του και τον μπλόκαρε στο κέντρο, ήταν και ευάλωτος όποτε οι Τριπολιτσιώτες ξεμύτιζαν από την περιοχή τους.

Κι αυτό ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο από την στιγμή που μεσοεπιθετικά μόνο ο Αϊτόρ προσπαθούσε να κάνει κάτι ουσιαστικό, ο Παλάσιος σε ένα ακόμα ίδιο παιχνίδι με τα προηγούμενά του, απλά στριφογύριζε χωρίς ουσία με την μπάλα, ο Καρλίτος ήταν εξαφανισμένος και γενικά έχει γυρίσει αγνώριστος μετά τον τραυματισμό του, ενώ οι χαφ του Παναθηναϊκού απλά κρατούσαν την μπάλα χωρίς όμως να μπορούν να κάνουν κάτι ουσιαστικό μ' αυτή.

Είναι χαρακτηριστικό απ' όλες τις απόψεις, το ότι στο δεύτερο ημίχρονο, ο... Σάντσεθ είχε τις περισσότερες τελικές προσπάθειες ή για την ακρίβεια ήταν αυτός που βρέθηκε σε επίκαιρες θέσεις για σκοράρισμα είτε με κεφαλιά είτε με σουτ χωρίς όμως να καταφέρει κάτι ουσιαστικό, ενώ στο ίδιο διάστημα οι μεσοεπιθετικοί του Παναθηναϊκού έψαχναν να βρουν... που ήταν μέσα στο γήπεδο.

Αντί για επιλόγου, θα επαναλάβουμε αυτό με το οποίο τελειώσαμε το κομμάτι μετά το παιχνίδι με τον Ιωνικό και το οποίο είναι εύκολο στο καθένα σας να το δει.

Και συγκεκριμένα, πως ο Ιωνικός έδειξε πως πλέον έχουν μάθει όλες οι ομάδες το πως παίζει και που στηρίζεται ο Παναθηναϊκός και επειδή θα το βρίσκει πλέον αυτό συνεχώς μπροστά του, θα πρέπει να βρει εναλλακτικό πλάνο και σε τακτική και σε πρόσωπα γιατί διαφορετικά θα το πληρώσει και σε επίπεδο αποτελεσμάτων.

Δεν έχω να προσθέσω ούτε λέξη σ' αυτό.

Ίδιο είναι το συμπέρασμα και μετά την οδυνηρή ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης με δέκα παίκτες μέσα στη Λεωφόρο κι από κει και πέρα όποιος θέλει το βλέπει όποιος θέλει μπορεί να συνεχίσει να χτυπάει το ντέφι σε όποιο σκοπό γουστάρει ή τον βολεύει.