Οι μέρες είναι ζόρικες στον πλανήτη ΑΕΚ. Σαν εκείνες τις δύσκολες νύχτες που λέμε πολλές φορές κατά το ξεκίνημα των εκπομπών μετά από τα παιχνίδια, ψάχνοντας να βρούμε εναγωνίως πότε θα έρθουν οι καλές ημέρες. Οι περισσότεροι, δικαιολογημένα σε μεγάλο βαθμό από την απελπισία που σου προκαλεί η εικόνα της ομάδας τώρα, στρέφονται στο μέλλον. Σε όσα πρέπει να γίνουν, σε όσα δεν πρέπει να ξαναγίνουν, στον τρόπο που η ΑΕΚ θα σταθεί ξανά πραγματικά στα πόδια της.
Η άποψη μου είναι ξεκάθαρη και όσο περνούν οι μέρες και βλέπω συγκεκριμένες κινήσεις, γίνεται ακόμα πιο αποκρυσταλλωμένη. Για να σωθεί η ΑΕΚ δεν αρκεί ένας καλός προπονητής, ακόμα και ο καλύτερος του κόσμου, δεν αρκούν κάποιες καλές μεταγραφές που είναι απαραίτητες, αλλά δεν είναι ποτέ αρκετές. Γιατί το ξερίζωμα και το χτίσιμο της ΑΕΚ από την αρχή, προϋποθέτει στρατηγική, σχέδιο, συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και ικανά στελέχη που θα το εφαρμόσουν.
Είναι μια διαδικασία επίπονη και εξαιρετικά δύσκολη. Θα πρέπει να συμβεί μακριά από συναισθηματισμούς και είναι απόλυτα ενδεικτική η αποχώρηση του Βασίλη Δημητριάδη. Για όσους ενδεχομένως λησμονούν τι σημαίνει Δημητριάδης για την ΑΕΚ, αρκεί να αναφερθεί, πως πρόκειται για ένα ποδοσφαιρικό σύμβολο, πρόσωπο που ως ποδοσφαιριστής έχει πρωταγωνιστήσει στη κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων και εξέφραζε τον τσαμπουκά και το πάθος της εποχής, ενώ με τον ίδιο διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος, η ΑΕΚ κατέκτησε ένα ακόμη πρωτάθλημα, αλλά και δύο κύπελλα.
Δεν ξέρω αν αυτό σας φαίνεται λίγο ή δεδομένο, αλλά όσο περνά ο καιρός από εκείνο το μαγικό 2018 μέχρι και το σήμερα, φαίνεται ολοένα και πιο έντονα στα μάτια μου το κενό σε αυτό το κομμάτι. Εκεί που μέχρι τότε, η ΑΕΚ λειτουργούσε με βάση μια συγκεκριμένη λογική, με σωστές και λανθασμένες επιλογές, αλλά με συνέπεια και τήρηση βασικών αρχών του πλάνου της, έπειτα αυτό που διακρίνει ο καθένας είναι μια ομάδα άρτζι, μπούρτζι και λουλάς.
Αυτά όλα θα αρχίσουν να τρέχουν σύντομα. Δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς. Ως το τέλος του μήνα, βαριά ως το φινάλε του Απρίλη, η ΑΕΚ θα πρέπει να έχει κατασταλάξει στο πως και με ποιους θα πορευθεί για την επόμενη χρονιά. Ωστόσο, μέχρι να φτάσουμε εκεί, υπάρχουν ακόμα σοβαρά θέματα που διακυβεύονται στην τρέχουσα σεζόν. Μπορεί να έχει υπάρξει παταγώδης αποτυχία σε πρωτάθλημα, κύπελλο και Ευρώπη, αλλά η μη κατάληψη θέσης που θα δίνει ευρωπαϊκή προοπτική, θα είναι καταστροφική για το μέλλον της ΑΕΚ.
Επειδή βλέπω και διαβάζω γύρω μου πολλά που ελαφρά την καρδία, αναφέρουν να μη βγει Ευρώπη, να τιμωρηθεί η ομάδα και ο Μελισσανίδης και άλλα πολλά, που προφανώς δεν αποτελούν προϊόν σύνδεσης του μυαλού με το στόμα. Η Ευρώπη είναι κομβική για την ΑΕΚ. Η Ευρώπη δίνει πρεστίζ, στόχο, έσοδα, αγωνιστική ισορροπία. Οσα χρειάζεται ένας σύλλογος του μεγέθους της ΑΕΚ για να προχωρά σε συνθήκες κανονικότητας.
Οσοι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, ας αναλογιστούν με ποιον τρόπο μπορεί η ΑΕΚ να προσελκύσει σημαντικούς ποδοσφαιριστές, έναν φιλόδοξο προπονητή, εάν μέσα στο πακέτο που θα υπάρχει στη νέα σεζόν δεν θα περιλαμβάνεται και η ευρωπαϊκή προοπτική. Ας γίνει σαφές, πως πολλοί παίκτες που ήρθαν στην ΑΕΚ ξενέρωσαν το καλοκαίρι έπειτα από το κάζο της Βελέζ, εάν γίνει σαφές, ότι κάθε σχέδιο για εξέλιξη και ανάδειξη παικτών πήγε στράφι με το «μένουμε Ελλάδα», τότε θα καταλάβετε πολλά.
Και για να μην παραμελούμε το ζήτημα των χρημάτων. Μπορεί ο καθένας να έχει στο μυαλό του πως θα ήθελε εκείνος να είναι η οικονομική πολιτική του Μελισσανίδη. Μπορεί κάποιος να περιμένει να εισρέουν ετησίως δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Η πραγματικότητα όμως, όπως ειπώθηκε ρητά και κατηγορηματικά από τον ίδιο σε κάθε δημόσια τοποθέτηση του από το 2013 και εντεύθεν, είναι πως η ΑΕΚ θα προχωρά σεμνά και ταπεινά, με τη λογική έσοδα-έξοδα.
Αρέσει, δεν αρέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα. Με αυτήν πορεύεται η ΑΕΚ και θα προχωρήσει για τη συνέχεια. Αρα, όσο περισσότερα έσοδα δημιουργούνται για το ταμείο της ομάδας, τόσα περισσότερα χρήματα θα μπορούν να διατεθούν για τη δημιουργία μιας πραγματικά ανταγωνιστικής ομάδας. Κάτι που απλά σημαίνει, πως η Ευρώπη είναι κομβική για την ΑΕΚ της επόμενης περιόδου και γι’ αυτό δεν μπορεί καν να μπαίνει στην ατζέντα ως ζητούμενο.
Το ματς με τον Αστέρα είναι από αυτά που δεν παίζεις, αλλά τα κερδίζεις. Είναι δεδομένο, πως η ΑΕΚ δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Η ψυχολογία είναι υπό του μηδενός, η αγωνιστική επάρκεια παραμένει ερωτηματικό, η πίεση του κόσμου αυξάνεται διαρκώς. Αλλά διάολε, η ΑΕΚ είσαι. Μπες και πάρε το ματς κόντρα στον Αστέρα με κάποιον τρόπο. Ας μην παίξει μπαλάρα, ας μην βάλει πέντε γκολ, αλλά ας νικήσει.
Αν δεν νικήσει, την Ευρώπη ξεχάστε την. Με την εικόνα της ΑΕΚ, τα αποτελέσματα που έχει κόντρα στις ομάδες που θα κληθεί να ανταγωνιστεί στη διαδικασία των πλέι οφ (οκτώ βαθμοί σε εννιά παιχνίδια!), γίνεται αντιληπτό πως δεν παίζει να υπάρξει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Γι’ αυτό ας φροντίσουν να μαζέψουν την κατάσταση άμεσα, ώστε να μην περιπλεχθεί ακόμα περισσότερο η κατάσταση. Αν και νομίζω, πως πολλά θα κριθούν και από το πρόγραμμα για το ποιοι θα είναι στις ευρωπαϊκές θέσεις.