Πρωτάθλημα... στα λόγια o Άρης, όχι στο χόρτο - Να μην υποτιμήσει τον ΠΑΟΚ

Ο πρωταθλητισμός είναι μια σπουδαία μορφή του αθλητισμού. Ωστόσο για να φτάσει μια ομάδα σε τέτοιο επίπεδο χρειάζεται να περάσει από πολλά στάδια.

Το σίγουρο είναι πως ο Άρης δεν είναι έτοιμος για πρωταθλητισμό, ό,τι και αν διατείνονται οι διοικούντες και οι τεχνικοί του.

Το στραπάτσο που υπέστησαν οι κίτρινοι στο Αγρίνιο, όπου στο πλαίσιο της 2^ης αγωνιστικής υπέστησαν βαριά αλλά δίκαιη ήττα με 3-1 από τον Παναιτωλικό, είναι ένα από τα πρώτα μαθήματα που πρέπει να βάλουν στο μυαλό τους: Πως τα παιχνίδια δεν παίζονται στην θεωρία, αλλά στο χόρτο. Και νικητής βγαίνει αυτός που θέλει περισσότερο τη νίκη και όχι αυτός που θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο!

Ο Άρης λοιπόν πλήρωσε την αφλογιστία των παικτών του, την ανετοιμότητα του ετερόκλιτου των νεοαφιχθέντων, την απρόσμενα κουρασμένη αμυντική του γραμμή, την ανεπαρκή κάλυψη των κενών που άφησαν οι αποχωρήσεις και τα πολλά λάθη στο κοουτσάρισμα του Μπούργος που δείχνει να μην μπορεί να καλύψει τακτικά τα κενά, κυρίως στα χαφ και στην άμυνα, αλλά ούτε να αξιοποιεί επαρκώς τον πλουραλισμό και την ταχύτητα της επιθετικής του γραμμής.

Έτσι μπορεί ο Καρυπίδης να είναι περήφανος για τον πληρέστερο Άρη όλων των εποχών, ο Ταμουζάτος να δηλώνει υπερήφανα πως ο Άρης πάει για πρωτάθλημα και κύπελλο, αλλά οι κίτρινοι πρέπει να περάσουν πολλά επίπεδα εξέλιξης μέχρι να μπορούν να ανταποκριθούνε στους ευσεβείς πόθους των διοικούντων τους.

Το παιχνίδι στο Αγρίνιο ήταν λοιπόν μια κόλαση για τον Άρη που είχε την κατοχή αλλά ήταν ο μόνος τομέας στον οποίο υπερίσχυσε του Παναιτωλικού.

Τρομερό λάθος του Μπούργος να ξεκινήσει με φουλ επιθετική τετράδα αλλά με μόνο έναν κόφτη (!), γεγονός που έκοψε την ομάδα μας στα δυο και έδωσε στους γηπεδούχους το κέντρο. Ο Σεγκέλια τιμώρησε τον Άρη στο 15’, ενώ Πίρσμαν και Εμπακατά έχαναν την μια μάχη μετά την άλλη από τους πιο ορεξάτους, κινητικούς και γενικά δραστήριους γηπεδούχους που είχαν και δοκάρι.

Η κλάση του Ονδουριανού Πάλμα έφερε προσωρινά το παιχνίδι στα ίσα, ωστόσο ήταν θέμα χρόνου να μπει δεύτερο τέρμα στην εστία του Κουέστα, πράγμα που έγινε στο 63’ μετά από φάση διαρκείας και δεύτερο δοκάρι. Σκόρερ ο Καρέλης που πέρα από το γκολ, έχασε και δύο ακόμη ανεπανάληπτες ευκαιρίες να διευρύνει το σκορ.

Ο Άρης είχε ένα καλό σουτ του Γκρέι αλλά μέχρι εκεί. Δέχτηκε και τρίτο γκολ από τον Ντάγκο με κεφαλιά και το μόνο που μπορούμε να θυμηθούμε από τα τελευταία λεπτά του αγώνα είναι η ευκαιρία που θα συντροφεύσει αυτή του Καμάτσο στο Ισραήλ, αφού ο Ζερβίνιο σούταρε σε κενή εστία επάνω στο σώμα του ξαπλωμένου Γκρέι!

Καληνύχτα Άρη, ο κόσμος γίνεται τεράστιος για εσένα όταν εσύ επιμένεις να θεωρείς πως είσαι μεγαλύτερος από αυτόν.

Είναι πολύ νωρίς για πένθος, όπως είναι πολύ νωρίς για πανηγυρισμούς και πάρτυ. Ο Μπούργος ψιθυρίζεται πως πατάει στον αέρα και το ντέρμπι με τον Παοκ αποκτάει άλλη υπόσταση, ελπίζω με τον Άρη να μην υποτιμάει πλέον τον συμπολίτη (τουλάχιστον πέρα του φυσιολογικού).

Να εξαίρουμε δύο γεγονότα στο παρασκήνιο της αναμέτρησης:

Την εξαιρετική κίνηση της Δομής «Εις το όνομα του Άλκη» που τίμησε τους γηπεδούχους για το γνωστό πανό με τον Τίτορμο , το οποίο επιστράφηκε στο Αγρίνιο και βγήκε σε πλειστηριασμό με τα έσοδα να ενισχύουν την δράση της δομής.

Τους οπαδούς του Άρη που ταξίδευσαν μεμονωμένα μέχρι το Αγρίνιο γιατί απλά δεν μπορούσανε να αφήσουν την ομάδα να παίζει μοναχή!

Δεν θα μιλήσουμε σήμερα για την απαράδεκτη διαιτησία του Παπαπέτρου που μπορεί να μην επηρέασε την εξέλιξη του αγώνα, ωστόσο έδειξε πως θα αντιμετωπιστεί φέτος ο Άρης αν τολμήσει να σηκώσει κεφάλι…