Πρώτα απ’ όλα να ευχηθούμε περαστικά και γρήγορα στον Σούλη και στον Σπόραρ. Ευτυχώς η αρχική διάγνωση κάνει λόγο για βαριά διάσειση στον πρώτο και ελαφριά στον δεύτερο και δώξα τω Θεώ δηλαδή, γιατί έτσι όπως σκάσανε ο ένας πάνω στον άλλο φοβηθήκαμε για τα χειρότερα. Αν είναι μόνο διάσειση δεν έγινε και τίποτα, έχει δεκαπέντε μέρες διακοπή το πρωτάθλημα, θα επιστρέψουν αηδόνια!
Επίσης να πούμε ένα «δεν πειράζει» στον δόλιο τον Αθανασίου, που είναι ο τρίτος τερματοφύλακας του ΠΑΣ και ξαφνικά βρέθηκε να φορτώνεται όλες τις αμυντικές αδυναμίες της ομάδας του. Ναι, το ξέρω και το είδα, έφταιξε για δύο από τα τρία γκολ (στο δεύτερο ειδικά, τα έκανε μαντάρα…), αλλά δεν το έβαλε κάτω, δεν πανικοβλήθηκε και είχε στη συνέχεια τις καλές στιγμές του. Καλά να είναι το παιδί, στη Λεωφόρο του έτυχε να πέσει στο λάκκο των λεόντων και στη μεγάλη μέρα του Αϊτόρ, και πώς να γλυτώσει;
Ο οποίος Αϊτορ, ήταν ο κρυφός άσσος στο μανίκι του Γιοβάνοβιτς, για να κυριαρχήσει στον αγώνα. Διότι έστρεψε την προσοχή της στον Παλάσιος η άμυνα του ΠΑΣ και αλήθεια να λέμε παιδιά τον περιόρισε αποτελεσματικά. Άντε κάτι κατάφερε και με τον Σπόραρ ως τη στιγμή που τραυματίστηκε, κερδίζοντας και άλλο ένα τεταρτάκι στη συνέχεια που παίζανε οι πάντες σαν υπνωτισμένοι. Αλλά δυο καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωράνε. Θα πιάσεις τον Παλάσιος, θα σου φύγει ο Αϊτόρ και άμα σου φύγει ο Αϊτόρ δεν θα πεθάνει στον αέρα που λέει ο Νότης, αλλά εσένα θα στείλει στον κάτω κόσμο. Τελεία!
Και δεν ήταν μόνο τα δύο αστέρια του Παναθηναϊκού, που ταλαιπώρησαν τους Γιαννιώτες. Το είπε και ο Σταϊκος, ο προπονητής του ΠΑΣ, στις δηλώσεις του μετά από το παιχνίδι:
«Παίζαμε με την ομάδα που τον τελευταίο χρόνο παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και το έδειξε και σήμερα».
Η έμφαση πηγαίνει στη λέξη «ομάδα» και είχε δίκιο ο κόουτς, μιας και η ΑΕΚ είναι ακόμη τραλαλέρο, ο Ολυμπιακός είναι σκορποχώρι και ο ΠΑΟΚ τώρα ενσωματώνει τις μεταγραφές του Μπότο. Δεν λέω ότι δεν θα βρουν οι υπόλοιποι το δρόμο τους ως τα Χριστούγεννα, μην παριστάνουμε τώρα τους ξερόλες, αλλά ως τότε, αν έχει δημιουργήσει ένα «μαξιλαράκι ασφαλείας» ο Παναθηναϊκός, μπορεί και να έχει κριθεί μεγάλο μέρος από την κούρσα του πρωταθλήματος. Και άνευ παράγκας, δεν γίνεται να προκύψουν κάτι ιστορικά «ντεμαράζ» του παρελθόντος…
Μια παρατήρηση ακόμη και τέλος, από τον φίλο μου τον Αλέκο που βλέπαμε μαζί το ματς και κατέχει το τόπι από την εποχή που ο Λάκης Κατσιάκος γάζωνε τα γήπεδα:
Έτοιμοι ήταν και ο Σένκεφελντ και ο Μάγκνουσον να μπουν στο χορτάρι και αγωνιστούν. Αλλά ο Γιοβάνοβιτς προτίμησε να εμπιστευτεί τους Σάρλια και Πούγγουρα σε αυτό το όχι και τόσο δύσκολο ματσάκι, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι είναι μια κλάση πιο κάτω. Γιατί; Διότι ήθελε να τους δείξει ότι εκτίμησε ιδιαιτέρως την προσπάθειά τους και τον αγώνα τους και το ζόρι τους και δεν τους θεωρεί παρτάλια που βουλώνουν τρύπες.
Αυτό στα μέρη μου το λένε άψογη διαχείριση χαρακτήρων και είναι το μοναδικό πράγμα που δεν είχε ο προκάτοχος του Ιβάν, και κατά τ’ άλλα γίγαντας της προπονητικής, Μπόλονι!
Υ.Γ.: Να το δούνε λίγο στον Παναθηναϊκό το σχετικό ντεφορμάρισμα του Πέρεθ. Πάλι δεν πάταγε καλά χτες…
*** ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Έχει άστρο πλέον ο Παναθηναϊκός - Πρωτόγνωρο για Ολυμπιακό να κυνηγάει - Σεμινάρια ο Γιοβάνοβιτς!