Ο Πογέτ σταμάτησε τον... παραλογισμό Αναστασιάδη και Φαν Σχιπ

Η Εθνική Ελλάδας έκανε ομολογουμένως ένα χορταστικό δεύτερο ημίχρονο κόντρα στην Βόρειο Ιρλανδία. Θα μπορούσες και να το πεις το καλύτερο της τα τελευταία χρόνια αν δεν ήταν χαμηλής δυναμικότητας ο αντίπαλος της. Μόνο που και πριν με τέτοιους αντιπάλους παίζαμε, επί Άγγελου Αναστασιάδη και Φαν Σχιπ και χάναμε ή δεν κερδίζαμε...

Η "γαλανόλευκη" κέρδισε με 3-1 ενώ εύκολα θα μπορούσε και μεγαλύτερο σκορ. Έβαλε τρία όμορφα γκολ, έβγαλε διάθεση και δεν σταματούσε στην επανάληψη παρότι κέρδιζε και ουσιαστικά ήταν αδιάφορη βαθμολογικά (είχε σφραγίσει την πρώτη θέση στον όμιλό της και την άνοδο κατηγορίας)...

Η ομάδα του Γκουστάβο Πογέτ είναι αυτό που λέμε...ΟΜΑΔΑ. Την έκανε ξανά... ΟΜΑΔΑ ο Ουρουγουανός τεχνικός. Έχουμε ξανά... ΟΜΑΔΑ στην "γαλανόλευκη". Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο... παράσημο του, σε αυτή την σύντομη παρουσία του στον ελληνικό πάγκο. Βλέπεις στο χορτάρι ένα βασικό γκρουπ, ένα σύνολο με αρχή-μέση-τέλος, με αρχές. Ένα συγκρότημα που τρέχει, που και μεσοεπιθετικά παράγει και στην άμυνα έχει βρει σύνθεση που δεν αλλάζει και παρέχει ασφάλεια!!

Η "γαλανόλευκη" του Γκους τερμάτισε έτσι πρώτη με 15 βαθμούς, έχει το πλεονέκτημα της έδρας στην δεύτερη ευκαιρία μέσω Nations League που θα έχει για πρόκριση στα τελικά του Euro 2024, άφησε αντικειμενικά καλές εντυπώσεις, σκόρπισε αισιοδοξία (όχι μόνο...επικοινωνιακή) και έχει αυτή την φορά πραγματικά προοπτική!

Γιατί το γράφω έτσι: βλέπουμε (επιτέλους) μια Εθνική Ελλάδας σοβαρή, πειθαρχημένη, παθιασμένη, αποτελεσματική, με ρυθμό και γενικά σταθερά καλή σε αυτή την φάση της διοργάνωσης. Κυρίως δε σε αυτό το επίπεδο. Με αντιπάλους όπως η Κύπρος, το Κόσσοβο, η Ιρλανδία. Όχι πως αυτό δεν είναι σημαντικό ή λίγο, εκεί που είχε κατρακυλήσει. Κοινώς με Πογέτ κατάφερε να κερδίζει πάλι αυτούς που είχε ... ξεχάσει, δεν μπορούσε να κερδίσει.

Στο δια ταύτα: η νέα εποχή, αυτή του εκλέκτορα Γκούς Πογέτ, αποδεικνύει πόσο σημαντικό είναι - ακόμη και όταν μιλάμε για αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα και εκλέκτορες - σε μια ομάδα να έχει κανονικό, καλό, σοβαρό προπονητή (όπως είναι ο Ουρουγουανός) και όχι κάποιον... ξεπερασμένο ή κάποιον... ποιητή (όπως οι προκάτοχοι)!!

Με τον Γκουστάβο Πογέτ η "γαλανόλευκη" βγάζει την σωστή νοοτροπία, έχει προσωπικότητα, δείχνει σταθερότητα στην... αξιοπιστία. Ο Γκούς την έβαλε ξανά σε μια σειρά, βασικά σταμάτησε τον (διαφορετικό)...παραλογισμό που βιώναμε επί Άγγελου και Φαν Σχιπ. Ποιος ξεχνάει το...ροτέισον στους τερματοφύλακες ή την μισή ντουζίνα δεξιούς μπακ ή τον Τσιμίκα της Λίβερπουλ να παίζει αριστερός στόπερ και όχι μπακ!!

Ο Πογέτ το...χάος που παρέλαβε το έβαλε σε τάξη! Διέψευσε όλους εκείνους τους ... αρνητές/αμφισβητίες του που υποστήριζαν πως μόνο άμυνα παίζει. Μαζί του βλέπουμε και καλή μπάλα από την "γαλανόλευκη". Με την ομάδα να είναι καλά εντός (εκεί που βγάζει ένταση στα παιχνίδι της) και εκτός αγωνιστικού χώρου.

Στην Εθνική του Πογέτ υπάρχει κορμός, ξέρεις ποιοι είναι οι βασικοί, οι παίκτες αγωνίζονται στις (σωστές) θέσεις τους. Δεν είναι/θυμίζουν δηλαδή οι ενδεκάδες του... κέντρο διερχομένων. Έχασε μετά από δεκαετίες από την Κύπρο, υπήρξε ένα σοκ αλλά τρεις ημέρες μετά δεν είδαμε...τρέλες στο σχήμα αλλά ουσιαστικά την ίδια ενδεκάδα!!

ΥΓ. Ο Γκους Πογέτ κτίζοντας ένα αγωνιστικό γκρούπ και κάνοντας ξανά το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ... ομάδα με σταθερα θεμέλια (που ξεκινάνε απο την άμυνα), ουσιαστικά απέδειξε και στους συλλόγους γιατί είναι προτιμότερο να πηγαίνεις σε "φρέσκα" πρόσωπα (βλέπε Χατζηδιάκο/Μαυροπάνο) απο το να πηγαίνεις σε... επιστροφές (βλέπε Μανωλας/Σωκράτης) που ακόμη και αν δεν αποδειχθούν "καταστροφές" (σύμφωνα με το άσμα), δεν θα σου κάνουν την διαφορά, ούτε θα δώσουν... προοπτική