"Η νεράιδα και το παλικάρι" για ΠΑΟ - Άμεσα βελτίωση για Μπερνάρ, Παλάσιος

Είναι πολλά τα κέρδη για τον Παναθηναϊκό από το διπλό στο Βικελίδης κόντρα στον Άρη.
Και θα είναι ακόμα περισσότερα αν δεν μείνει μόνο στο αποτέλεσμα και στις... εύκολες προσεγγίσεις και συμπεράσματα που σου επιτρέπει το αποτέλεσμα να κάνεις και να βγάλεις και μπορέσει να πάρει το αποτέλεσμα και να δει με καθαρό ποδοσφαιρικό μάτι το τι έγινε στο παιχνίδι και πως έφτασε στην νίκη.

Θα μπορούσε με ένα τίτλο το όλο σκηνικό να περιγραφεί από τον αντίστοιχο της γνωστής ταινίας, δηλαδή "η νεράιδα και το παλικάρι".
Γιατί ακριβώς αυτά είχε ο Παναθηναϊκός κόντρα στον Άρη και αυτά του έδωσαν την νίκη.
Είχε ξανά μετά από καιρό την... καλή νεράιδα του ποδοσφαίρου να απλώνει πάνω του την χρυσόσκονη της τύχης και με μια... στραβοκλωτσιά του Παλάσιος να φτάσει στο γκολ της νίκης και είχε από την άλλη και το... κλασσικό παλικάρι των τελευταίων αγώνων τον Φώτη Ιωαννίδη που με μια εκπληκτική προσπάθεια... φωτοτυπία της αντίστοιχης που έκανε με την Λαμία, έφτιαξε το γκολ της ισοφάρισης, εκεί που το παιχνίδι έδειχνε να πηγαίνει περισσότερο στο 2-0 παρά στο 1-1.

Κατά τα άλλα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού δεν διέφερε ιδιαίτερα από αυτά των τελευταίων αγωνιστικών.
Ούτε πολύ περισσότερο παθιασμένος και σοβαρός ήταν, όπως διαβάζω και ακούω... κατά ριπάς από την Κυριακή το βράδυ και μετά, ούτε έφτασε σε υψηλά στάνταρ απόδοσης, τόσο ανασταλτικά όσο και δημιουργικά, σε σχέση παντα με τα τελευταία του παιχνίδια.

Εξαίρεση ίσως σε αυτά, θα μπορούσαν να είναι τρία πραγματάκια.
Η εμφάνιση του Μαντσίνι, η δυνατότητα αρκετών αξιόπιστων -σαν ονόματα και ποσοτικά- λύσεων στον πάγκο και τέλος η αντίδραση του Σάρλια σε διάστημα τριών λεπτών, την πρώτη φορά εκεί που ρισκάρει την κόκκινη για να σταματήσει τον τετ-α-τετ του Άρη και λίγο μετά εκεί που παίρνει την κεφαλιά ασίστ στον Παλάσιος στην περιοχή του Άρη και γίνεται το 1-2.

Προφανώς από κει και πέρα η νίκη του Παναθηναϊκού είναι σημαντικότατη και μάλιστα είναι από τις νίκες που μπορείς να πεις ότι ισχύουν και οι δύο όψεις του νομίσματος.
Ότι δηλαδή, αν θέλεις πρωτάθλημα πρέπει να παίρνεις τέτοιες νίκες από την μια και αν παίρνεις τέτοιες νίκες δικαιούσαι να λες θέλω το πρωτάθλημα από την άλλη.

Απο κει και πέρα όμως και τα δύο μπορεί να αποδειχθούν απλά λόγια, αν ο Παναθηναϊκός δεν βελτιώσει ουσιαστικά την εικόνα του και αν βασικά του στελέχη όπως οι Μπερνάρ, Παλάσιος, Σπόραρ, Πέρεθ και άλλοι, δεν βρεθούν ξανά σε φόρμα και σε ανταγωνιστικούς ρυθμούς.
Δεν γίνεται ο Παναθηναϊκός να αφεθεί από δω και πέρα στο ότι θα συνεχίσει να παίρνει χάρις στην καλή του νεράιδα ξανά παιχνίδια, στα οποία αυτή του την απαίτηση δεν θα την υποστηρίζει ξεκάθαρα με το αγωνιστικό του πρόσωπο, ούτε στο ότι οι ανταγωνιστές του γενικά δεν είναι σε σούπερ κατάσταση, όπως έδειξε και το πρόσφατο ΑΕΚ-Ολυμπιακός ανεξαρτήτως του εντυπωσιακού 3-0 που επισκίασε τις εντυπώσεις και την μετριότητα που παρουσίασαν μεσα στο γήπεδο νικήτρια και ηττημένος.

Το αν γίνεται όλο αυτό με κάποιο... προγραμματισμό, ώστε ο Παναθηναϊκός να παίρνει προς το παρόν ό,τι καλύτερο και όσα περισσότερα μπορεί με τέτοιες εμφανίσεις και εμφανιστεί πολύ πιο φορμαρισμένος, σπιντάτος, ανταγωνιστικός και με δυνάμεις σαν του πρώτου γύρου στα πλέϊ-οφ, ή είναι μια κατάσταση με την οποία αναγκαστικά θα συμβαδίζει μέχρι τέλους και ότι γίνει, είναι κάτι που φυσικά θα φανεί στο κοντινό μέλλον και που βέβαια έχει και αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον.