Θα ήταν πραγματικά άδικο για τον Παναθηναϊκό αν δεν έπαιρνε τη νίκη κόντρα στην Ελσίνκι με βάση την απόδοσή του αλλά και τη συνολική εικόνα του παιχνιδιού.

Σε ένα από τα καλύτερα μέχρι τώρα βράδια του και μπροστα σε λίγο σχετικά κοινό με βάση τις "προσφορές" της ΠΑΕ στα εισιτήρια και την σπουδαιότητα του αγώνα, ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, δημιούργησε αλλά και έχασε ταυτόχρονα πλήθος κλασσικών ευκαιριών για ένα πιο άνετο βράδυ, αλλά τελικά πήρε την σπουδαία νίκη που τον κρατάει ζωντανό στην υπόθεση της πρόκρισης για την επόμενη φάση του Κόνφερενς.
Κι όμως, ακόμα και σ' αυτή τη βραδιά, κατάφερε να κινδυνέψει να δει για ένα ακόμα παιχνίδι να του γυρνάνε όλα τούμπα.

Βέβαια και η εικόνα του αγώνα και η δυναμικότητα του αντιπάλου, δεν σε φόβιζε ιδιαίτερα, αλλά έλα που το ποδόσφαιρο είναι άτιμο παιχνίδι και μπορεί από μια στραβοκλωτσιά, από ένα τααφ, από μια συγκυρία, να χάσεις μέσα από τα χέρια σου αυτό που δικαιούσαι και μετά να αρχίσεις πάλι τις αναλύσεις για την ατυχία, για το ένα, για το άλλο και πάει λέγοντας.

Η αιτία για όλα αυτά προφανής.
Και είναι το ότι είτε λόγω ατυχίας, είτε λόγω αδυναμίας να τελειώσει τις φάσεις που δημιουργησε, είτε λόγω της εξαιρετικής παρουσίας του γκολκίπερ των Φινλανδών, ο Παναθηναϊκός απλά δεν μπόρεσε να σκοράρει.
Κι όταν λέμε δεν μπόρεσε να σκοράρει κυριολεκτούμε, καθώς ακόμα και αυτό το νικητήριο γκολ, ήρθε από αυτογκόλ των Φινλανδών.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, είχαμε από κάποιο σημείο και μετά την προσπάθεια όλων σχεδόν να χριστούν σκόρερ και να προσπαθούν να τελειώσουν οι ίδιοι τις φάσεις, παρ' ότι συμπαίκτες τους ήταν σε εμφανέστατα ευνοϊκότερη θέση και θα μπορούσε μια απλά πάσα και λίγο πνεύμα ομαδικότητας να λύσει το πρόβλημα.

Όταν λοιπόν σε ένα τεότιο παιχνίδι, με ένα τέτοιο αντίπαλο και στην καλή δική σου βραδιά, δεν μπορείς να σκοράρεις, τότε θα πρέπει να το ψάξεις λίγο το πράγμα και να μην μείνεις ούτε στην ατυχία, ούτε στον αντίπαλο γκολκίπερ, ούτε φυσικά στην απόφαση του διαιτητή και του VAR στο σουτ του Τσέριν που έχει γίνει σημαία... αδικίας από χθες το βράδυ στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού.
Η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται άμεσα να βρει λύσεις στο πρόβλημα "γκολ" και να μην περνάει της ψυχής του τον τάραχο σε κάθε παιχνίδι σκοράροντας με το σταγονόμετρο κάθε φορά σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Και για να βρει τέτοιες λύσεις, δεν αρκεί μόνο να... ξεμπουκώσει και να ξαναβρεί τα γκολ που περιμένει απ αυτόν η ομάδα του ο Ιωαννίδης.
Χρειάζεται να αρχίσουν να σκοράρουν και οι μέσοι του και οι μεσοεπιθετικοί του και μάλιστα αρκετοί περισσότεροι ταυτόχρονα, καθώς μέχρι τώρα παίρνει μεν ο Παναθηναϊκός γκολ από κάποιους μέσους ή μεσοεπιθετικούς του, αλλά μοιάζει να ακολουθείται κάποια... σειρά προτεραιότητας εκεί.

Καθώς στο ξεκίνημα είχαμε τον Τετέ να σκοράρει κατά ριπάς, κάποια στιγμή με το που άρχισε να βρίσκει δίχτυα ο Τζούρισιτς σταμάτησε ο Τετέ, άντε που και που ανάμεσα και κανα γκολ ο Μπακασέτας και... τέλος.
Μια φορά μόνο ο Αράο στο Αγρίνιο και από κει και πέρα το χάος.

Ο Βιτόρια λοιπόν, πρέπει γρήγορα να αποφασίσει.
Αν δηλαδή μπορεί αν λύσει το πρόβλημα με αυτούς που έχει τώρα στο ρόστερ του, ή αν θα παραπέμψει την λύση του, σε μια καλή μεταγραφή ή και δυο στην μεταγραφική περίοδο του Γενάρη.

Μέχρι τότε το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι οι νικες.
Οι νίκες όπως και αν έρχονται, ώστε και να χτίσει ένα καλό σερί που θα του δώσει αυτοπεποίθηση και ηρεμία και να μείνει κοντά και μέσα στους στόχους του και να κερδίσει χρόνο ώστε είτε με την δουλειά και τις επιλογές του Βιτόρια, είτε με την μεταγραφική ενίσχυση τον Γενάρη να γίνει πιο αποτελεσματικός στο σκοράρισμα και γενικότερα πιο... άνετος στις νίκες του.