Πώς είναι να πετάς με F-4E Phantom πάνω από τον ελληνικό ουρανό; Δημοσιογράφος περιγράφει την εμπειρία

Η Πολεμική μας Αεροπορία εορτάζει κάθε χρόνο, ανήμερα του προστάτη της, Αρχάγγελου Μιχαήλ, στις 8 Νοεμβρίου. Εκτός από πλήθος εντυπωσιακών εκδηλώσεων, που περιλαμβάνουν και τις πτήσεις μαχητικών και άλλων αεροσκαφών που φέρνουν τους υπερασπιστές των αιθέρων μας πιο κοντά με την κοινωνία, παρέχεται η σπάνια δυνατότητα σε διαπιστευμένους δημοσιογράφους του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να ζήσουν μια μέρα σαν τους Ικάρους μας, ώστε να μεταδώσουν στη συνέχεια αυτή την απαράμιλλη εμπειρία σε όλους.

Στόχος, να γίνουν πιο γνωστά το σπουδαίο αυτό καθήκον, οι αγωνίες, οι δυσκολίες, οι κίνδυνοι αλλά και… οι πλούσιες «ανταμοιβές» που λαμβάνουν οι πιλότοι μας, όταν βρίσκονται μεταξύ του γαλάζιου του αέρα και του Αιγαίου μας… Όταν λέμε «ανταμοιβές», δεν εννοούμε κάτι διαφορετικό από το μέρος των οποίων, θα διαπιστώσετε κι εσείς στο βίντεο που ακολουθεί.

Για να κριθεί κάποιος κατάλληλος για μία πτήση με μαχητικό, θα πρέπει να υποβληθεί σε αναλυτικές ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα κι ότι ο οργανισμός θα ανταποκριθεί σε… όλα αυτά που συμβαίνουν εκεί ψηλά, με τις υπερ-ταχύτητες, τα «λούπινγκ» και τα G, με τα οποία θα καταπονηθεί ο οργανισμός.

Δεν είμαστε «φτιαγμένοι» για κάτι τέτοιο, για τις τόσο γρήγορες εναλλαγές, τις υψηλές ταχύτητες στον αέρα και να… ξεγελάμε το νόμο της βαρύτητας... Η απώλεια αιμάτωσης του εγκεφάλου που επέρχεται κατά τις δύσκολες και απότομες στροφές στον αέρα -τα G- μπορεί να προκαλέσει από λιποθυμία, μέχρι και χειρότερες καταστάσεις για τον οργανισμό. Οι πιλότοι, εκτός από άρτια εκπαιδευμένοι, οφείλουν να κάνουν συνεχή εξάσκηση του νου και του σώματός τους σε όλα αυτά, προκειμένου να αντεπεξέρχονται σε καταστάσεις που εμάς τους… γήινους, μας ζαλίζουν ακόμα και να τις παρατηρούμε από το έδαφος…

Πολύ νωρίς το πρωί, φτάσαμε με τον εικονολήπτη Χάρη Γκίκα στην 114 Πτέρυγα Μάχης, στην Τανάγρα. Η θερμή υποδοχή και η ευγένεια, αποτελούν προσόντα των «ιπτάμενων και τζέντλεμαν», οι οποίοι εκτός από το πόσο φιλόξενα και άνετα μας έκαναν να νιώσουμε, δεν έπαψαν να μας θυμίζουν ότι για αυτή την ημέρα, είμαστε όλοι μαζί, μια ομάδα…

Αφού βάλαμε τη στολή, παρακολουθήσαμε την πρωινή ενημέρωση της Μοίρας. Ακόμα ένα θερμό καλωσόρισμα, παρουσίαση των στόχων της ημέρας -που βεβαίως ήταν εορταστικοί, αλλά μπορούμε να φανταστούμε άλλες «διαφορετικές» καταστάσεις και εντελώς διαφορετικές ενημερώσεις σε αυτή την αίθουσα, καθώς η 114 ΠΜ αποτελεί συχνά την εμπροσθοφυλάκη της υπεράσπισης των ουρανών μας.

Ακολουθεί η ενημέρωση του καιρού -πολύ πιο πολύπλοκη και αναλυτική, με πλήθος στοιχείων και επισημάνσεων, σε σχέση με αυτή που έχουμε συνηθίσει από τα δελτία ειδήσεων, καθώς και η τελευταία λεπτομέρεια, μπορεί να κάνει τη διαφορά εκεί πάνω… Έπειτα, οι ιπτάμενοι και οι βετεράνοι πιλότοι που έχουν επιλεγεί να «ξαναθυμηθούν» και να πετάξουν και πάλι μετά από χρόνια, πάντα στο πλαίσιο των εορτασμών, αποχωρούν από την αίθουσα.

Παραμένει ο Αντισμήναρχος Ν.Κ. ο οποίος θα είναι και ο κυβερνήτης μας. Μας ενημερώνει για τα πάντα για το μαχητικό μας – αυτή τη φορά θα είναι ο θρύλος των αιθέρων, όπως τον αποκαλούν οι ιπτάμενοι, που δεν είναι άλλος από το Phantom F-4, το οποίο έχει γράψει και γράφει ακόμα ιστορία: Επιχειρεί από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ και μέχρι σήμερα (με τις αναγκαίες μετατροπές) κρίνεται ως απόλυτα αξιόπιστο αεροσκάφος, με πλείστες δυνατότητες, ώστε να φέρει εις πέρας οποιαδήποτε αποστολή. «Είναι τιμή μας», συζητάμε με τους συναδέλφους…

Ο Αντισμήναρχος μάς εξηγεί τη λειτουργία των οργάνων του κόκπιτ, τι σημαίνει η κάθε ένδειξη, τι κάνει το κάθε κουμπί, πού βρίσκονται τα χειριστήρια, τι πατάμε και τι δεν… πατάμε και -δίνοντας μεγάλη έμφαση σε αυτό- τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά, εκεί ψηλά. Από διακοπή της ενδοεπικοινωνίας, μέχρι απώλεια του οξυγόνου στον θάλαμο και… τι θα πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καθόλου καλά και χρειαστεί να εγκαταλείψουμε το αεροσκάφος. Πώς «πεταγόμαστε» με το αλεξίπτωτο και τι πρέπει να κάνουμε για να ανοίξει το σωσίβιο, είναι μερικά από αυτά…

Στη συνέχεια, μας δείχνει τη διαδρομή: Τανάγρα προς Σκύρο, από εκεί στον Άη Στράτη, όπου θα παρατηρήσουμε από ψηλά το επιβλητικό μνημείο με το σπαρτιατικό κράνος και τη φράση «Μολών Λαβέ», αφιερωμένο στον πρώτο ιπτάμενο πεσόντα σε αερομαχία με τους Τούρκους, τον Υποσμηναγό Νικόλαο Σιαλμά.

Γυρνάμε προς τα πίσω και μένουμε στο Βόρειο Αιγαίο και από εκεί πάλι στην Σκύρο όπου θα κάνουμε ένα εικονικό «touchdown», δηλαδή θα πάμε προς τον αεροδιάδρομο προσγείωσης αλλά ελάχιστα μέτρα πριν τον αγγίξουμε θα πάρουμε απότομα ύψος και θα συνεχίσουμε την πτήση. Από εκεί, απολαμβάνοντας το Αιγαίο και την Εύβοια με έναν τρόπο που ελάχιστοι το έχουν κάνει, θα επιστρέψουμε στην Τανάγρα. Συνολική διάρκεια όλης αυτής της πτήσης, κάτι λιγότερο από μία ώρα. Ας μην ξεχνάμε, ότι οι γήινες αποστάσεις με ένα Phantom, ουσιαστικά εκμηδενίζονται…

Είμαστε ενθουσιασμένοι, λίγο αγχωμένοι, προσθέτουμε στη στολή μας το σωσίβιο, τη μάσκα με το οξυγόνο και την αντί-G στολή – απαραίτητο «αξεσουάρ» για την προστασία του οργανισμού και φτάνουμε στο μαχητικό.

Τελευταίες επισημάνσεις, ευχές από τον… «κανονικό» συγκυβερνήτη του κυβερνήτη μας, και οι μηχανικοί -οι αφανείς αυτοί ήρωες για την αεράμυνα της πατρίδας μας- δίνουν το τελικό «οk» για να ξεκινήσει η πτήση. «Σκαρφαλώνουμε» στη θέση του συγκυβερνήτη, μας δένουν όπως πρέπει, μας ξαναλένε τα «SOS », τα οποία δεν πρέπει να γραφτούν σε δημοσιογραφικό άρθρο και… όλα έτοιμα για απογείωση.