Η έκπληξη έχει αξία (θετική ή αρνητική) αν είναι αληθινή έκπληξη.
Λίγο έκπληξη ΔΕΝ υπάρχει.
Η αλήθεια είναι ότι στο προηγούμενο άρθρο μου για τον Γκάλη δεν εξεπλάγην που τόσοι πιτσιρικάδες άρχισαν τις συγκρίσεις (βασικά) με τον Δημήτρη Διαμαντίδη.
Το περίμενα.
Ευχόμουν να μη συμβεί, αλλά μέσα μου ήξερα ότι θα συμβεί.
Κατάλαβα (μεταξύ άλλων) ότι προέρχεται από πιτσιρικάδες γιατί έβγαλαν (την οπαδική) χολή τους στον Γκάλη, αλλά δεν είπαν λέξη για τον αρκετά παλαιότερό του Απόστολο Κόντο. Είναι προφανές ότι δεν έχουν ιδέα ποιος είναι ο Κόντος. Δεν έφτανε μέχρι αυτούς ο σπουδαίος αυτός αθλητής.
Είχα λοιπόν δύο δρόμους:
Ή να θυμώσω ή να το απολαύσω.
Και επειδή όποιος διαλέγει τον θυμό από την απόλαυση, κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό του, διάλεξα να το απολαύσω αλλά και να προσπαθήσω να το εξηγήσω.
Γράφω εδώ και χρόνια ότι οι πιτσιρικάδες είναι αυτοί που μας δείχνουν τον δρόμο. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr