Ο Αδαμίδης έδειξε το δρόμο

Είπε πολλά μετά το τέλος του ντέρμπι ο Σταύρος Αδαμίδης, που σε πολλές περιπτώσεις επιδεικνύει τις πολιτικάντικες αρετές του επιβεβαιώνοντας ότι ως δικηγόρος θα μπορούσε κάλλιστα να είχε ακολουθήσει πολιτική καριέρα. Ισως με μεγαλύτερη επιτυχία σε σχέση με την προεδρική του θητεία στην ΑΕΚ, αφού το ποδόσφαιρο από τη φύση του απαιτεί περισσότερη πράξη παρά θεωρία.

Το σημαντικό όμως δεν είναι αυτό. Ούτε καν τα παράπονα του Αδαμίδη προς τον Τύπο περί απαξίωσης της ΑΕΚ. Για το συνάφι μας μπορεί κανείς να πει πολλά και να βρει ακόμα περισσότερα για να μας κατηγορήσει σε σχέση με τα περί απαξίωσης μίας μεγάλης ομάδας, που πρώτοι απ' όλους την έχουν απαξιώσει σε εξευτελιστικό βαθμό οι ίδιοι της οι μέτοχοι.

Δεν χρειάζεται καν να σταθούμε στις ενστάσεις του προέδρου της ΑΕΚ για τη διαιτησία. Πολύ δε περισσότερο στην απάντηση του Ολυμπιακού και στην επικοινωνιακή διαρροή από την πλευρά των «ερυθρόλευκων» ότι θα έπρεπε να είχε αποβληθεί ο Γκουντγιόνσεν στη φάση της όντως αντικανονικής προβολής του στον Κονστάντσο, που τελικά του στοίχισε τον δικό του σοβαρό τραυματισμό.

Μόνο η εικόνα ενός ποδοσφαιριστή να αποχωρεί με φορείο και με διπλό κάταγμα κνήμης – περόνης και ενός διαιτητή από πάνω του να του δείχνει την κόκκινη κάρτα θα έκανε το γύρο του κόσμου πιο πολύ και από τις εικόνες χάους που μεταδίδουν τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία από την Αθήνα των καταλήψεων και των διαδηλώσεων. Το συγκεκριμένο επιχείρημα από πλευράς Ολυμπιακού βγάζει κυνισμό, απανθρωπιά και ελάχιστη σχέση με αυτό που λέγεται ποδόσφαιρο.

Ας μείνουμε όμως στον πρόεδρο της ΑΕΚ και αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από το μίνι διάγγελμα που έβγαλε μετά το τέλος του ντέρμπι στα πλαίσια της προσπάθειας (και προσωπικής) εκμετάλλευσης του αποτελέσματος και της συνολικής εικόνας των δύο ομάδων, που σε καμία περίπτωση δεν επιβεβαίωσε όσους προεξοφλούσαν τη δια περιπάτου επικράτηση του Ολυμπιακού.

«Περιμένουμε τις προτάσεις για σωτηρία της ομάδας μέχρι τις 27 Οκτωβρίου. Από εκεί και πέρα την 1η Νοεμβρίου οι μέτοχοι πρέπει να δώσουν τη λύση και να εκλέξουν διοίκηση».

Ναι, αν το εννοεί αυτό που είπε ο πρόεδρος της ΑΕΚ, για πρώτη φορά μετά από καιρό θέτει τα πράγματα για το μέλλον της εταιρίας στη σωστή τους βάση. Η ΑΕΚ δεν γίνεται να προχωρά με αυτόματο πιλότο είτε είναι πρόεδρός της ο Αδαμίδης είτε όποιος άλλος αναλάβει. Η εναλλαγή προσώπων, που ακολούθησε της παραίτησης και αποχώρησης του Ντέμη Νικολαϊδη το 2008 μαζί με την αποσύνθεση της μετοχικής ομάδας του 2004, δεν εξυπηρετεί πλέον τα συμφέροντα της ομάδας.

Η ευθύνη, οι πρωτοβουλίες και η λήψη οριστικών αποφάσεων περνάει στους νυν μετόχους της, που δεν είναι βεβαίως ο Νίκος Νοτιάς και οι Supporters, όπως είπε ο Σταύρος Αδαμίδης γιατί αυτό εξυπηρετεί τον άνθρωπο που τον τοποθέτησε στο πόστο του προέδρου της ΑΕΚ, αλλά ο Νίκος Νοτιάς και ο Πέτρος Παππάς.

Είναι κάτι που πρέπει να γίνει πριν οδηγηθεί η ομάδα σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, γιατί τότε όντως θα είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα. Τα περιθώρια λύσεων από το νυν διοικητικό συμβούλιο της ΠΑΕ, όσο καλές προθέσεις και ικανότητες να έχουν ή να μην έχουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι δεδομένο ότι εξαντλήθηκαν. Η ΑΕΚ είναι ΠΑΕ και ως εταιρία διαθέτει μετόχους οι οποίοι δεν γίνεται πλέον να κρύβονται, αλλά καλούνται να βγουν μπροστά.

Όσο ο Σταύρος Αδαμίδης με την παρουσία του εξυπηρετεί το κρυφτούλι των μετόχων, κάνει κακό στην ΑΕΚ. Αν εμείνει στη θέση του και με τη στάση του στη γενική συνέλευση την 1η Νοεμβρίου απαιτήσει (ρισκάροντας βεβαίως και την προεδρική του ιδιότητα) να βγουν μπροστά οι μέτοχοι, τότε θα έχει προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες. Όλα τα υπόλοιπα είναι αμπελοφιλοσοφίες.

Το ευχάριστο για την ΑΕΚ είναι ότι και στο σαββατιάτικο ντέρμπι απέναντι στον Ολυμπιακό απέδειξε ότι διαθέτει ακόμα το τσαγανό και την ταυτότητα της μεγάλης ομάδας (έστω και με περιορισμένες δυνατότητες και αγωνιστική ποιότητα στην παρούσα χρονική συγκυρία), έστω και αν πολλοί αποπειρώνται να την υποβιβάσουν ή εκτιμούν πως η θέση στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει υποβαθμιστεί.

Η ιστορία της, η φανέλα της και ο κόσμος της μαζί με τον εγωισμό κάποιων ποδοσφαιριστών της κρατούν ακόμα γερά. Αυτό όμως δεν μπορεί να τραβήξει για πολύ ακόμα όσο η ομάδα παραμένει ακυβέρνητη και βρίσκεται στο έλεος του Θεού.

Είναι πραγματικά μεγάλες οι αντοχές που έχει επιδείξει, είναι πανίσχυρο το ένστικτο της επιβίωσης γιατί έχει μάθει να ζει με προβλήματα που ενδεχομένως να είχαν διαλύσει πολλούς συλλόγους ακόμα και ισχυρότερους αν είχαν βρεθεί στη θέση της, αλλά με αυτά τα πράγματα δεν γίνεται κανείς να παίζει για πολύ καιρό, ούτε να δοκιμάζει εσαεί την αντοχή τους. Το σκοινί είναι τεντωμένο και αν «σπάσει», οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες.

Δεν αλλάζει κάτι δραματικά υπέρ της ΑΕΚ από το ότι δεν έχασε από τον Ολυμπιακό και αλίμονο αν θεωρείται επιτυχία (που με τα σημερινά δεδομένα όντως είναι σημαντικό επίτευγμα) η μη ήττα από τους «ερυθρόλευκους» έστω κι αν στη συγκεκριμένη συγκυρία αποτελεί και πιο πλούσια αλλά και πιο ποιοτική ομάδα.

Η διαχρονική θέση της ΑΕΚ στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα επέβαλλε να άφηνε ικανοποιημένο τον αντίπαλό της το ότι δεν ηττήθηκε στην έδρα της. Και αυτό ίσχυε μέχρι και πριν από λίγο καιρό. Όχι όμως και τώρα με σύσσωμη την κοινή γνώμη να προεξοφλεί προ του ντέρμπι μία εύκολη επικράτηση του Ολυμπιακού και τον σοβαρό κίνδυνο για την Ένωση για ακόμα ένα βαρύ πλήγμα στο γόητρο και το πρεστίζ της.

Ας μην γελιόμαστε. Το ότι το ντέρμπι έληξε ισόπαλο 1-1 και η γκρίνια και η μουρμούρα έχει περάσει στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ να μετράει μόνο κέρδη αντικατοπτρίζει και τα νέα δεδομένα στην ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στους δύο συλλόγους.

Μία ισορροπία δυνάμεων την οποία η ΑΕΚ δεν μπορεί να αντέξει για πολύ καιρό. Όπως και δεν μπορεί να ζει με μικρές παρατάσεις ζωής που της δίνουν τέτοια αποτελέσματα και τέτοια επιτυχημένα τεστ επιβίωσης που οφείλονται κυρίως στη συσπείρωση των παικτών της μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο. Ή και από το πάθος που δημιούργησε η υπεροψία και η αλαζονεία των αντιπάλων της που έβγαζαν όλη την εβδομάδα την εικόνα του πλειστηριασμού για το ύψος που μπορεί να φτάσει το υπέρ τους σκορ.

Καλό το πάθος, ο εγωισμός, το πολύ καλά μελετημένο πλην προσαρμοσμένο στην ανωτερότητα του Ολυμπιακού πλάνο του Νίκου Κωστένογλου, αλλά η ΑΕΚ δεν μπορεί να αρκείται μόνο σε αυτά. Δεν είναι δα και τόσο μακρινές οι εποχές που ολόκληρη η Ελλάδα θαύμαζε την ποιοτική της ανωτερότητα σε αυτά τα ντέρμπι. Είναι πολύ κοντινό το διάστημα στο οποίο τουλάχιστον τους παραδοσιακούς της αντιπάλους μπορούσε να τους κοιτάζει στα μάτια. Και αυτό για την ΑΕΚ δεν είναι πολυτέλεια, αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα.

Κακά τα ψέματα. Μετά την αποχώρηση του Ντέμη Νικολαϊδη, όταν διαπίστωσε πως οι μέτοχοι δεν ήταν πλέον τόσο ζεστοί με το πρότζεκτ ΑΕΚ και ότι δεν σκόπευαν να καλύψουν περαιτέρω τα νέα μετά το 2004 οικονομικά ανοίγματα της εταιρίας, η διοίκηση Θανόπουλου εξυπηρέτησε την απροθυμία του Πέτρου Παππά να δικαιολογήσει τον τίτλο του ενεργού μετόχου και η διοίκηση Αδαμίδη την αντίστοιχη απροθυμία του Νίκου Νοτιά να χρηματοδοτήσει κι άλλο την «κιτρινόμαυρη» εταιρία.

Αν με τη στάση του ο Σταύρος Αδαμίδης την 1η Νοεμβρίου ευνοήσει ώστε να τελειώσει αυτό το κρυφτούλι που αφήνει την ΑΕΚ σε μία κατάσταση θολούρας, συνεχούς αναβλητικότητας και μεταφοράς των εκκρεμοτήτων από χρονιά σε χρονιά, τότε θα είναι στη σωστή κατεύθυνση.

Το ζητούμενο δεν είναι ο ίδιος, ούτε το αν επιβεβαιώσει κατά πόσο είναι ή δεν είναι κολλημένος στην προεδρική καρέκλα της ΑΕΚ. Οσο καλά κι αν διαχειρίζεται το «κιτρινόμαυρο» αδιέξοδο, δεν παύει να είναι αδιέξοδο. Μετά από καιρό η ευθύνη και οι αποφάσεις πρέπει και πάλι να περάσουν στους μετόχους, όπως εκείνοι την είχαν με τα σωστά και τα λάθη τους την περίοδο της προεδρίας του Ντέμη Νικολαϊδη.

Τα άλλοθι τελειώνουν, γιατί όπως και τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια...

Πηγή: sentra-goal.gr