Ούτε μια σταγόνα αίμα, ψηλέ…

Ο πρωθυπουργός, ο Γερουλάνος και ο Μπιτσαξής φεύγουν (από μέρα σε μέρα), αλλά ο "πρωθυπουργός" του ποδοσφαίρου, οι αθλητικοί δικαστές και οι ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς, μένουν. Γιατί ρε παιδιά; Λίγη τσίπα δεν έχει μείνει σε κανέναν στο ποδόσφαιρο; Λίγη ντροπή, ένα κομματάκι ευθιξίας; Τίποτα;

Αν υπήρχε κράτος, έπρεπε τώρα να έχει μπουκάρει στο ποδόσφαιρο και να μην αφήσει τίποτα όρθιο! Να τα σαρώσει όλα, να αφανίσει τους πάντες και να χτίσει κάτι από την αρχή, από το μηδέν. Με όποιο κόστος. Αλλά δεν υπάρχει κράτος! Δεν υπάρχει Γερουλάνος, δεν υπάρχει Μπιτσαξής. Υπήρξαν για λίγο, μας γέμισαν ελπίδες δείχνοντας ότι είναι εδώ για να διορθώσουν τις όποιες παραφωνίες προκαλούσε η προσπάθεια αυτοσυντήρησης του ποδοσφαιρικού παρασκηνίου (βλέπε αφαίρεση βαθμών σε Βόλο και Καβάλα). Γρήγορα, όμως, εξαφανίστηκαν…

Η μεγαλύτερη ευκαιρία που παρουσιάστηκε ποτέ στο ποδόσφαιρο για να καθαρίσει, χάθηκε οριστικά. Μόνο η Ηλιούπολη υποβιβάστηκε που τα έστησε όλα μόνη της σε συνεργασία με… τον αέρα, ενώ σε δυο-τρεις άλλους αφαιρέθηκαν λίγοι ψωρο-βαθμοί.

Αποκορύφωμα του φιάσκου, αυτού του εκτρώματος που ονομάστηκε «αυτοκάθαρση», ήταν η απόφαση για τον Αγροτικό Αστέρα! Η ίδια επιτροπή, οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που στην απόφαση-ανέκδοτο περί αφαίρεσης βαθμών της Καβάλας έγραψαν στο σκεπτικό τους ότι «οι αγώνες Καβάλα-Αγροτικός 4-1 και Αγροτικός-Καβάλα 0-3 χειραγωγήθηκαν από τον πρόεδρο του Αγροτικού Αστέρα με τη βοήθεια των ποδοσφαιριστών της ίδιας ομάδας, με απλή παρασκηνιακή ανάμειξη του Μάκη Ψωμιάδη», οι ίδιοι άνθρωποι αθώωσαν την Τρίτη και τον Αγροτικό Αστέρα και τον πρόεδρο του! Πώς γίνεται αυτό, αναρωτιέται ο κοινός νους. Φυσικά και γίνεται! Αν ισχύει αυτό που με περίσσιο θράσος δήλωσε ο πρόεδρος του Αγροτικού Αστέρα μετά την αθώωση του, ότι «το ποδόσφαιρο διοικείται από αδερφές», τότε μπορεί να γίνει ακόμη και αυτό!

Αυτό, λοιπόν, ήταν το αποκορύφωμα. Όλοι αθώοι! Και μόλις τελειώσει αυτή η ιστορία (διότι εκκρεμούν ακόμη μια-δυο υποθέσεις), θα σας παρουσιάσουμε αναλυτικότατα όλα όσα έγιναν φέτος το καλοκαίρι στην αθλητική δικαιοσύνη. Ποιες ομάδες παραπέμφθηκαν και δικάστηκαν, ποια πρόσωπα, τι ποινές επιβλήθηκαν, τις δεκάδες αθωωτικές αποφάσεις σε συλλόγους και παράγοντες, ποιες πειθαρχικές επιτροπές πήραν αυτές τις αποφάσεις, ποιοι τις συνέθεσαν, τα πάντα όλα με ονοματεπώνυμο. Για να τα έχετε και να τα κρατήσετε στο αρχείο σας.

Φυσικά δεν θα ξεχάσουμε τους ποδοσφαιρικούς εισαγγελείς. Ποιους παρέπεμψαν, ποιους… ξέχασαν να παραπέμψουν, ποια στοιχεία δεν έλαβαν υπόψη τους, σε ποιες αποφάσεις παρενέβησαν ασκώντας έφεση και για ποιες έκαναν… νάζια για τα συνεχή «αδειάσματα» από την επιτροπή εφέσεων. Η έκδηλη δυσαρέσκεια των κ.κ. Φάκου και Αντωνακάκη πάντως, δεν μετουσιώθηκε ποτέ σε παραίτηση. Αν συμβιβάστηκαν, αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα της ιστορίας…

Για όλα αυτά, βέβαια, αλλά και για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που ταλαιπωρούν το ποδόσφαιρο, ποτέ, μα ποτέ δεν φταίει ο Σοφοκλής Πιλάβιος. Καμία ευθύνη ο πρόεδρος της ΕΠΟ! Εκείνος δεν ξέρει τίποτα, δεν ασχολείται με κανέναν, τους αφήνει όλους να συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους… ελεύθερα και ανεξάρτητα. Εκείνος δεν υπάρχει πουθενά. Και να δεχτώ ότι δεν θέλει να παρέμβει. Τώρα που τελειώνει το παραμύθι, θα ζητήσει τις παραιτήσεις των μελών των δικαιοδοτικών οργάνων και των ποδοσφαιρικών εισαγγελέων; Ή θα τους πει «τα πήγατε περίφημα, συνεχίστε έτσι»; Αν δεν το κάνει, πρέπει να παραιτηθεί ο ίδιος. Αυτό είναι απολύτως ξεκάθαρο. Το αγαπημένο του μότο «μη με ενοχλείτε», καταστρέφει το ποδόσφαιρο. Δεν το καταλαβαίνει;

Και με την ευκαιρία… Πώς το είχε πει εκείνο το ωραίο στη Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ; «Θα ρίξω γροθιά στο μαχαίρι και αν ματώσω, μάτωσα»! Τελικά ψηλέ, ούτε μια σταγόνα αίμα δεν χύθηκε…

Πάντως εμείς (αυτοί οι ελάχιστοι που είμαστε), που προβάλλαμε όσο μπορούσαμε το σκάνδαλο των στημένων αγώνων, «σπρώχνοντας» όσο ήταν στο χέρι μας την υπόθεση και απαιτώντας καθημερινά την κάθαρση, δεν πρόκειται να παραιτηθούμε. Κι ας εκτεθήκαμε που πιστέψαμε στην αρχή ότι κάτι πάει να γίνει. Πιστέψαμε ότι θα ξημερώσει μια καινούργια ημέρα και τσακωθήκαμε με όσους επέμεναν ότι «τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει». Πόσο δίκιο είχαν και πόσο αφελείς ήμασταν…

Μαγκιά μας, όμως. Το δικό μου σύνθημα παραμένει ίδιο: «Ή καθαρό ποδόσφαιρο, ή καθόλου ποδόσφαιρο»!

Τον λόγο πλέον έχει η ποινική δικαιοσύνη, οι «κανονικοί» εισαγγελείς και ο ανακριτής. Οι ομάδες τη γλίτωσαν οριστικά. Για τα εκατό περίπου πρόσωπα που διώκονται ποινικά, η περιπέτεια συνεχίζεται…

Υ.Γ: Πίστευα ότι δεν θα το πω ποτέ, αλλά θα το πω: Ολυμπιακός Βόλου, Καβάλα και Ηλιούπολη, ως σωματεία, έχουν πλέον κάθε δικαίωμα να αισθάνονται ριγμένα…

Πηγή: sport-fm.gr