Ελλάδα - Τουρκία: Πανίσχυρη η Τουρκία αλλά η Ελλάδα έχει απαντήσεις – Η ποιοτική υπεροχή του Πολεμικού Ναυτικού, η αλλαγή δεδομένων με την απόκτηση των Rafale και το «τείχος» του Στρατού Ξηράς σε Αιγαίο και Έβρο!

Από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και μετά, δεν υπήρξε ποτέ μακρά περίοδος ήρεμων ή αδιάφορων σχέσεων ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα. Οι πόλεμοι, οι εντάσεις, οι μικρές ή μεγάλες συγκρούσεις ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία ήταν και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να αποτελούν παγιωμένο φαινόμενο και να κυριαρχούν στις σελίδες της νεότερης Ιστορίας.

Θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι το πεπρωμένο των δύο λαών και η μοίρα του Αιγαίου να είναι πάντα σε τρικυμία. Αν και πολλοί στρατιωτικοί και διπλωματικοί αναλυτές θεωρούν απίθανη μια σοβαρή στρατιωτική σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας, γιατί έχουμε αμφότεροι υπερβολικά πολλά να χάσουμε, η επιθετική τακτική του τουρκικού καθεστώτος, λόγω και έργω, θέτει αν αμφιβόλω αυτή την άποψη.

Τρανό παράδειγμα, τα όσα εκτυλίχθηκαν εντός του 2020, μια χρονιά που αναμφισβήτητα αποτέλεσε τη χειρότερη για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις τα τελευταία 30 χρόνια. Οι δύο πλευρές έφτασαν πολλές φορές μια ανάσα από την εμπόλεμη σύρραξη, με το καθεστώς Ερντογάν να επιτίθεται από στεριά, αέρα και θάλασσα και τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να απαντούν με ψυχραιμία, δυναμισμό και αποφασιστικότητα.

Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, από την αρχή της κρίσης με την Τουρκία στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου, θωράκισαν τα σύνορα απ’ άκρη σ’ άκρη, με το Πολεμικό Ναυτικό να «κλειδώνει» τα σημεία - «κλειδιά» του Αρχιπελάγους, την Πολεμική Αεροπορία να τρομοκρατεί στον αέρα τους Τούρκους, το Στρατό Ξηράς να δημιουργεί τείχος στον Έβρο και να φορτώνει τα νησιά με οπλισμό και τους Έλληνες κομάντο να κάνουν «σπίτι» τους τα νησάκια και τις βραχονησίδες του ανατολικού Αιγαίου. Με τον τρόπο αυτό κατάφεραν να βρίσκονται πάντοτε ένα βήμα μπροστά από τους Τούρκους και να προλαβαίνουν οποιαδήποτε ενέργειά τους πριν καν εκδηλωθεί.

Η στρατηγική του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου, η αποφασιστικότητα του Αρχηγού ΓΕΝ, Αντιναύαρχου Στυλιανού Πετράκη, η εμπειρία του Αρχηγού ΓΕΣ, Αντιστράτηγου Χαράλαμπου Λαλούση, ο δυναμισμός του Αρχηγού ΓΕΑ, Γεωργίου Μπλιούμη και φυσικά η ψυχραιμία του προσωπικού μας, επιβεβαιώθηκαν επί του πεδίου, τρέποντας σε αρκετές περιπτώσεις τους Τούρκους σε άτακτη φυγή. Θυμίζουμε ενδεικτικά τα γεγονότα στον Έβρο, την έξοδο του τουρκικού στόλου από το Ακσάζ και την άμεση απάντηση της Ελλάδας, το ξετρύπωμα των τουρκικών υποβρυχίων στο Αιγαίο, το πλήγμα της φρεγάτας ΛΗΜΝΟΣ στην τουρκική ναυαρχίδα KEMAL REIS, το «χουνέρι» της Αεροπορίας στην τουρκική αεράμυνα και το ασφυκτικό μαρκάρισμα στο Oruc Reis στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η στρατιωτική ισχύς των δύο χωρών

Η στρατιωτική ηγεσία έχει δώσει δυναμικές απαντήσεις όπου απαιτήθηκε, με το τουρκικό καθεστώς να έχει αντιληφθεί από πρώτο χέρι την αποτρεπτική ισχύ της χώρας μας. Σαφέστατα, οι Τούρκοι είναι πανίσχυροι στρατιωτικά και υπεράριθμοι, ωστόσο, τους περασμένους μήνες κατάλαβαν καλά πως αυτό που παίζει το σημαντικότερο ρόλο επί του πεδίου είναι η στρατηγική, η ψυχραιμία και η εμπειρία να ξέρεις πότε θα κάνεις το επόμενο κρίσιμο βήμα.

Ποια όμως είναι η εικόνα των ένοπλων δυνάμεων και σε αριθμούς αλλά και ποιοτικά χαρακτηριστικά; Το Newsbomb.gr σας παρουσιάζει σε Infographic τη σύγκριση δυνάμεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Μπορεί σε απόλυτους αριθμούς να υπερέχει η Τουρκία, αλλά σε ποιότητα προσωπικού - Ιδίως μετά το πραξικόπημα κατά του Ερντογάν το 2016 - στερείται έμπειρων στελεχών και εκπαίδευσης, με τη χώρα μας να μην σταματά την εκπαιδευτική δραστηριότητα ούτε κατά τη διάρκεια της κρίσης με την Τουρκία.

 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΓΡΑΦΗΜΑ:

Τι βλέπουμε λοιπόν… οι Τούρκοι υπερέχουν σαφέστατα αριθμητικά, διαθέτοντας υπεροπλία σε Αεροπορία, Ναυτικό και Στρατό Ξηράς, ενώ το προσωπικό της είναι τουλάχιστον πέντε φορές περισσότερο από εμάς.

Είναι λογικό, αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος των δύο χωρών, με την Τουρκία να είναι οχτώ φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Επίσης, την ώρα που η Χώρα μας μαστίζονταν από την δεκαετή οικονομική κρίση και οι δανειστές απαγόρευαν κάθε αγορά οπλικού συστήματος και μείωναν το προσωπικό στις Ένοπλες Δυνάμεις, η Τουρκία επιδίδονταν σε εξοπλιστικό πάρτι, ενώ ενίσχυε συνεχώς την αμυντικής βιομηχανία. Έτσι έχουμε φτάσει η Τουρκία να έχει ναυπηγία και η ποντοπόρος Ελλάδα να ψάχνει σωτήρες στο εξωτερικό.

Από τον Σεπτέμβριο όμως, και με εφαλτήριο τις ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, η ηγεσία του Πενταγώνου διεξάγει έναν αγώνα ταχύτητας σε διοικητικό επίπεδο, με τον υπουργό Άμυνας κ. Νίκο Παναγιωτόπουλο να «σπριντάρει» ώστε να υλοποιηθούν το συντομότερο δυνατόν οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες. Η απόκτηση των 18 αεροσκαφών Rafale έχει ολοκληρωθεί και πρώτα μαχητικά αναμένονται στη χώρα μας τον Ιούλιο. Επίσης, αυτή την περίοδο είναι σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση για την απόκτηση 4 φρεγατών πολλαπλού ρόλου, τεσσάρων ελικοπτέρων ανθυποβρυχιακού πολέμου, Romeo, τορπίλες βαρέως τύπου για τα υυποβρύχια 214, αλλά και ενίσχυση του Στρατού Ξηράς με νέα αντιαρματικά όπλα, νέα τεθωρακισμένα οχήματα και αλλαγή του θρυλικού τυφεκίου G3A3/A4.

Ακόμη, τρέχει η ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού μέσω της αύξησης των εισακτέων στις Στρατιωτικές Σχολές και της πρόσληψης Επαγγελματικών Οπλιτών και Οπλιτών Βραχείας Ανακατάταξης.

Ο ίδιος αγώνας πρέπει να δοθεί και στον κρίσιμο τομέα ενίσχυσης της αμυντικής μας βιομηχανίας, η οποία καλείται να αυξήσει το επίπεδο συμμετοχής της στις προμήθειες και στην υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων. Στον θέμα αυτό θα πρέπει να παραδειγματιστούμε από τον τρόπο σκέψης των γειτόνων μας, οι οποίοι εδώ και τρεις δεκαετίες εφαρμόζουν ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της πολεμικής τους βιομηχανίας, έχοντας θέσει ως στόχο τους να μπορούν να καλύψουν αυτοδύναμα πολύ μεγάλο μέρος των αναγκών των Ενόπλων τους Δυνάμεων.

Η προάσπιση των εθνικών συμφερόντων είναι διαρκής αγώνας δρόμου, γι’ αυτό και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για μοιρολατρίες, κωλυσιεργίες ή αδράνειες.

Πηγή: newsbomb.gr

 

Τουρκία Ελλάδα