Το 1958 ο Ωνάσης πιστός στην αρχή του ότι οι καλύτερες συμφωνίες και το καλύτερο σεξ γίνονται έξω από τα καθιερωμένα, ετοιμάζεται να κλείσει το deal του αιώνα.

Το παράτολμο σχέδιο του, που θα έφερνε τα πάνω – κάτω στο χώρο των πετρελαϊκών, άρχισε να εκπονείται τη μέρα που συνειδητοποίησε ότι οι μεγάλες πετρελαϊκές, (οι Επτά Αδελφές, όπως τις έλεγαν), στέκονταν εμπόδιο στις δουλειές του, επειδή πλέον όλοι είχαν δικά τους σκάφη και σπάνια νοίκιαζαν ανεξάρτητα τάνκερ.

Έγραψε μάλιστα κάποτε σε επιστολή του πως ένιωθε σαν… ταξιτζής του οποίου όλοι οι πελάτες αγοράζουν Ι.Χ. Ο Ωνάσης, ήθελε κομμάτι της πίτας και ήταν αποφασισμένος να το κερδίσει.

Από τη στιγμή που οι Αμερικάνοι βρήκαν πετρέλαιο στη Σαουδική Αραβία, η κοινοπραξία ARAMCO ήλεγχε τα πάντα, από τη γεώτρηση ως τη διύλιση.

Ο Ωνάσης κάνει μια πρόταση στο νέο, άπειρο βασιλιά: Του ζητά να μεταφέρει τον κύριο όγκο του σαουδαραβικού μαζούτ και σε αντάλλαγμα, θα ναυπηγούσε στόλο πετρελαιοφόρων με σαουδαραβική σημαία. Η συμφωνία της Τζέντα –όπως έμεινε στην ιστορία- θα του επέτρεπε να καθορίζει τα ναύλα στο διεθνές πετρελαϊκό εμπόριο.

Αν ο Ωνάσης κατάφερνε να σφραγίσει τη συμφωνία θα γινόταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, καθώς δε θα υπήρχε όριο στα κέρδη διότι θα έπαιρνε όλο και μεγαλύτερα ποσοστά από την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας. Η απειλή για ξένες κυβερνήσεις και εφοπλιστές ήταν μεγάλη. Ο Ωνάσης δεν είχε ούτε φίλους, ούτε εχθρούς. Μόνο ανταγωνιστές, όπως συνήθιζε να λέει. Οι ανταγωνιστές του λοιπόν μαθαίνουν για την επικείμενη συμφωνία και οργανώνουν τη γραμμή άμυνάς τους, παίζοντάς τον φουλ επίθεση.

Ο Νιάρχος μεθοδεύει την εξόντωση του Ωνάση

Ο μεγάλος αντίπαλος του Ωνάση, ο Νιάρχος, προσλαμβάνει τον ειδικό ερευνητή, Ρόμπερτ Έιμι Μέιχιου, ο οποίος ασχολούνταν με την… επίλυση προβλημάτων και του αναθέτει την αποστολή να χαλάσει (με κάθε κόστος) τη συμφωνία: «Μισούσαν ο ένας τον άλλο. Η προσωπική τους γνωριμία αύξανε τη δολοφονική τους διάθεση.

Ο Νιάρχος ένιωσε πραγματικά απειλούμενος από επαγγελματικής άποψης. Αν συνεχιζόταν η εχθρότητα μεταξύ τους δεν θα υπήρχε αγορά για το νικητή», δήλωσε μετά από χρόνια ο Μέιχιου.

 

Ρόμπερτ Έιμι Μέιχιου

Ως πρώην πράκτορας του FBI, καταφέρνει να παγιδεύσει τον Ωνάση, πείθοντας τις διεθνείς μυστικές υπηρεσίες πως η συμφωνία της Τζέντα θα απειλούσε την ασφάλεια των ΗΠΑ. «Συμπτωματικά, μία εβδομάδα πριν με προσλάβει ο Νιάρχος, με είχε μισθώσει η CIA για κάποιες ιδιαιτέρως ευαίσθητες αποστολές.

Συνεπώς, είχαμε τώρα σύμμαχο στο έργο μας. Είχα πρόσβαση στο παγκόσμιο σύστημα επικοινωνιών της CIA και –μεταξύ άλλων- δυσκολέψαμε –για να το θέσω ήπια- και τη ζωή του Ωνάση», συνέχισε.

Ο Μέιχιου ενεργοποιεί τους πολιτικούς του συνδέσμους στην Ουάσιγκτον ξεκινώντας από την κορυφή: «Καταφέραμε να κλείσουμε συνάντηση με τον Νίξον, τον τότε αντιπρόεδρο των ΗΠΑ.

Αναγνώρισε από την πρώτη στιγμή πως το θέμα έπρεπε να παρουσιαστεί στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας γιατί δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Την ώρα που φεύγαμε μας είπε πως “αν χρειαζόταν να σκοτώσουμε το κάθαρμα” να μην το κάναμε σε δικό τους έδαφος».

 

Το επόμενο χτύπημα του Μέιχιου θα γίνει σε γερμανικό ναυπηγείο. «Το πρώτο υπερ-τάνκερ κατασκευασμένο μόνο γι’ αυτό το σκοπό ήταν στο Αμβούργο και θα έπαιρνε το όνομα του τότε βασιλιά. Είδαμε πως αν γινόταν η πρώτη παράδοση πλοίων, δε θα σταματούσαμε τη συμφωνία ποτέ.

Για να κερδίσουμε χρόνο οργανώσαμε, μέσω κάποιων συνδέσμων μου στη CIA, απεργία στο ναυπηγείο του Αμβούργου», παραδέχεται.

Παρά τις δυσκολίες, ο Ωνάσης ολοκληρώνει το πλοίο του, ενώ δε διστάζει να καλέσει ακόμα και Αμερικανούς, στελέχη πετρελαϊκών στην παρουσίαση του τάνκερ. Ήξερε πως μια άρνησή τους θα σήμαινε προσβολή προς το Σαουδάραβα βασιλιά του οποίου το όνομα έφερε το πλοίο.  Ο Μέιχιου από τη μεριά του ξεκινά να σχεδιάζει νέο σχέδιο (αντ)επίθεσης.

Περουβιανή επίθεση στο στόλο του Ωνάση

«Ήμασταν σίγουροι πια πως η οικονομική δομή ήταν αδύναμη και πως αν του δημιουργούσαμε ένα σοβαρό πρόβλημα, όλος ο πύργος του από τραπουλόχαρτα θα κατέρρεε. Ξέραμε ότι ο στόλος του ψάρευε σε παράνομα νερά έξω από το Περού. Έτσι, συμφωνήσαμε με την κυβέρνηση του Περού να κατασχέσει το στόλο του», αποκαλύπτει ο Μέιχιου.

Πράγματι, εστειλαν πλοία και αεροπλάνα, τα οποία βομβάρδισαν το πλοίο του Ωνάση. Το «γάζωσαν» με πολυβόλα και το ανάγκασαν να προσαράξει, με τους Περουβιανούς να ζητούν επιτακτικά να πληρωθεί πρόστιμο ύψους τριών εκατομμυρίων δολαρίων.

 

«Τη νύχτα που συνέβη αυτό το γλεντήσαμε, πιστεύοντας πως σκοτώσαμε οριστικά το Τέρας. Προς μεγάλη μας έκπληξη όμως, μάθαμε ότι ο Ωνάσης είχε ασφαλίσει το πλοίο για τέτοια ακριβώς περίπτωση στους Λόιντς του Λονδίνου! Είχε συμπεριλάβει και την αποζημίωση», διηγείται ο ερευνητής.

Ο πανούργος Ωνάσης πήρε 50 εκατομμύρια δολάρια από την ασφάλεια και 30 χιλιάδες ημερησίως για κάθε χαμένη φαλαινοθηρική μέρα. Όχι μόνο έβγαλε χρήματα με την ευγενική χορηγία των ανταγωνιστών του, αλλά το διασκέδασε τόσο, που πήγε γελώντας μέχρι την τράπεζα για την είσπραξη! Λίγο αργότερα όμως το χαμόγελο στα χείλη του θα παγώσει καθώς ελβετικό δικαστήριο ευνοεί τις πετρελαϊκές…

Ο Ωνάσης αναγκάζεται να υποχωρήσει από τη συμφωνία της Τζέντα, αφού η έως τότε εμμονή του στην ολοκλήρωση του σχεδίου, τον είχε γονατίσει οικονομικά.

Οι πετρελαϊκές δείχνουν να κερδίζουν το παιχνίδι, όμως ο Ωνάσης ακολουθώντας τη ρήση «τα πράγματα είναι μόνο, όσο άσχημα, εσύ πιστεύεις ότι είναι» παρά το ανελέητο σφυροκόπημα που δέχεται στα σχοινιά, δεν πέφτει.

Οι πετρελαϊκές τον χτυπούν με κάθε δυνατό τρόπο για να καταρρεύσει η συμφωνία. Αρχικά, μποϊκόταραν το στόλο του, μετά αναζήτησαν παραθυράκια στις ήδη υπάρχουσες συμφωνίες και τέλος, διαμαρτυρήθηκαν στην κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, η οποία βρέθηκε σε αδιέξοδο.

 

Ο Ωνάσης είναι αναγκασμένος να πουλήσει το μεγαλύτερο μέρος του στόλου του, όμως αρνείται να ρίξει λευκή πετσέτα. Ήξερε να αντιπαρέρχεται τα οικονομικά σκαμπανεβάσματα και ως το τέλος δεν έχασε το έντικτό του στις δουλειές.

Ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες

Οι ανταγωνιστές του, αρπάζουν τα χαμένα συμβόλαιά του, ενώ ο Ωνάσης μιλά με τους τραπεζίτες του. Και ενώ όλα δείχνουν να έχουν τελειώσει, ένας απρόσμενος σύμμαχος θα τείνει χείρα βοηθείας στον Έλληνα εφοπλιστή: Ο εξαιρετικά δημοφιλής, νέος πρόεδρος της Αιγύπτου, Νάσερ, δημιουργεί κρίση στο Σουέζ και αλλάζει τα δεδομένα. Με ποιο τρόπο;

Ο Γκαμάλ Αμπτούλ Νάσερ κρατικοποιεί τη διώρυγα του Σουέζ που ήταν η πιο κρίσιμη θαλάσσια οδός για όλα τα πετρελαιοφόρα. Πιστεύοντας πως απειλούνται τα εθνικά τους συμφέροντα, Βρετανία και Γαλλία του κηρύσσουν τον πόλεμο, με το Κάιρο να πέφτει αμέσως και τον αιγυπτιακό στρατό να βιώνει μεν την ήττα, αλλά με σοβαρό τίμημα για τη Δύση.

Τα βυθισμένα πλοία μπλοκάρουν τη διώρυγα και το μεσανατολικό πετρέλαιο περνά τώρα από το Ακρωτήρι κάνοντας διπλή απόσταση. Τι σήμαινε αυτό πρακτικά; Ότι χρειάζονταν τα διπλά τάνκερ και μόνο ένας είχε απόθεμα. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης.

Αποτέλεσμα; Τα ναύλα αυξήθηκαν 1.000% και μέσα σε 6 μήνες ο Ωνάσης ήταν πλουσιότερος κατά 80 εκατομμύρια. Δεν ήταν όμως τα λεφτά που τον έκαναν να χαμογελάσει. Γιατί όπως θα πει αργότερα «Μετά από ένα συγκεκριμένο σημείο, τα λεφτά δεν έχουν σημασία. Παύουν να είναι ο στόχος. Το παιχνίδι είναι που έχει σημασία».

Και σ’ αυτό το παιχνίδι, νικητής κόντρα σε όλα τα προγνωστικά ήταν ο ίδιος…

Οι γυναίκες του Αριστοτέλη Ωνάση - Δύο σύζυγοι και μια ερωμένη - Ποια ήταν ο μεγάλος του έρωτας

 

Ένα ρητό λέει πως «πίσω από έναν σπουδαίο άντρα, κρύβεται πάντα μια δυναμική γυναίκα»! Πίσω από τον Αριστοτέλη Ωνάση όμως κρύβονται 3 σπουδαίες γυναίκες!

Tρείς γυναίκες, δυό σύζυγοι και μια ''επίσημη'' ερωμένη – αυτές ήταν τα μοιραία πρόσωπα στη ζωή του. Ο Ωνάσης ζούσε για τις γυναίκες, τις λάτρευε, τις κατακτούσε, τις βασάνιζε, τις αποθέωνε, τις καθόριζε, τις απατούσε,  τις κατέστρεφε. Αλλά πολύ σπάνια έμπαινε στον κόπο να τις καταλάβει.

Τίνα Λιβανού – Μια Ελληνίδα σύζυγος

Λίγο μετά την πρώτη φορά που συναντήθηκαν στα γραφεία των Λιβανών στο Λονδίνο, ο Ωνάσης της χάρισε ένα βαρύτιμο ”βασιλικό” χρυσό μπρασελέ, με την κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στη ράχη του ήταν σκαλισμένη αφιέρωση : Σάββατο, 17 Απριλίου 1943, 7μ.μ. “T.I.L.Y” (Tina, I Love You). Μπερδεμένη, η Τίνα Λιβανού το ‘δειξε στη μεγαλύτερη αδελφή της, την Ευγενία και κείνη τη συμβούλεψε να περάσει στο κόσμημα μια μπλε χάντρα για το μάτι – είχε ακούσει πως τα “βασιλικά” κοσμήματα φέρνουν κακοτυχιά. Η Τίνα, γέλασε με την καρδιά της. Κακό; Αλίμονο! Μα τι κακό θα μπορούσε να συμβεί; Είχε δίκιο να απορεί.

Kόρες του Σταύρου Λιβανού, ενός εκ των πανίσχυρων μεγαλοεφοπλιστών της εποχής, η Τίνα στα δεκατέσσερά της και η Ευγενία στα δεκάξι της ζουν ακόμα πάνω σε ένα χρυσό σύννεφο. Αριστοκρατικά αγγλικά κολέγια, ιππασία, διακοπές στα κοσμικά θέρετρα της αμερικάνικης ανατολικής ακτής, λίγο σκι, λίγο βαλς, άφθονη κοινωνική μόρφωση για δύο μικρές πριγκίπισσες που προετοιμάζονται να γίνουν ”βασιλικές” οικοδέσποινες. Το μόνο που λείπει από το παραμύθι της Τίνας είναι ένας πρίγκηπας.

Ο Ωνάσης, ώριμος, ερωτικός, ”εξωτικός”, μυστηριώδης, δεν είναι ίσως το στερεότυπο του prince charming. Tης θυμίζει περισσότερο Ανατολίτη παραμυθά. Αλλά τη θέλει. Τη φλερτάρει με πείσμα, είναι τρυφερός μαζί της, περιποιητικός με την αδελφή και τη μητέρα της. Τις καλεί τις Κυριακές για μπάρμπεκιου, τις βγάζει βόλτες με το σκάφος. Όλα γίνονται για κείνη και η Τίνα το ξέρει – κι ας κάνει πως δεν προσέχει πως ο Αρίστος “γράφει” με τον αφρό του κρις κραφτ “ΤΙLY”. Κι ωστόσο, όταν ζητάει το χέρι της από τον πατέρα της, πέφτει πάνω σε τοίχο. Ο γερο-Λιβανός έχει ήδη απορρίψει έναν άλλο υποψήφιο γαμπρό- τον Σταύρο Νιάρχο – με την δικαιολογία πως η μικρή του κόρη είναι μόλις 17 χρονών και πως η Ευγενία πρέπει να παντρευτεί πρώτη.

Όλα φρόνιμα, τυπικά και νοικοκυρεμένα – μόνο που ο έρωτας δεν έχει καμιά σχέση μ’όλο αυτό. Και η Τίνα είναι πολύ ερωτευμένη.

Ο γάμος του Αριστοτέλη Ωνάση και της Τίνας Λιβανού θα γίνει, τελικά, στις 28 Δεκεμβρίου του 1946 στο Ελληνικό Ορθόδοξο Καθεδρικό ναό της Νέας Υόρκης, με κουμπάρο τον εφοπλιστή Αντρέα Εμπειρίκο.. Στις 30 Απριλίου του ’48, σε ιδιωτική κλινική της Νέας Υόρκης, η Τίνα φέρνει στον κόσμο ένα αγόρι που θα ονομαστεί Αλέξανδρος, και δύο χρόνια αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου του ’50, ένα κοριτσάκι, την Χριστίνα.

Εν τω μεταξύ, το ζεύγος Ωνάση, ζει μια λαμπερή κοσμική ζωή: δεξιώσεις στη Νέα Υόρκη, πάρτι στο Μονακό, κρουαζιέρες με το ”Χριστίνα”. Σταδιακά, σχεδόν χωρίς να το καταλάβουν, οι δεσμοί τους ατονούν, δε βρίσκονται μαζί παρά μόνο όταν πρόκειται να παραστήσουν τους ευτυχισμένους οικοδεσπότες. Η Τίνα ξέρει πως ο Αρίστος κοιμάται με άλλες γυναίκες, ξέρει το πότε, ξέρει με ποια. Όταν, όμως εκείνος, μαθαίνει για το romance της γυναίκας του με τον νεαρό, Βραζιλιάνο εκατομμυριούχο και playboy Ρεϊνάλντο Χερέρα, γίνεται έξαλλος.

Αμέσως, ψάχνει έναν τρόπο να πάρει τη ρεβάνς – τότε, περίπου μπαίνει στο προσκήνιο η divina Κάλλας. Είναι έρωτας;  Πληγωμένος, αρσενικός εγωισμός; Ή μήπως ένας ευφυής αντιπερισπασμός για να στρέψει  πάλι πάνω τα φώτα των media; Η Τίνα, πολλά χρόνια αργότερα θα σχολίαζε ”΄Ηταν μια ανέντιμη εκδίκηση στο στιλ του Άρη”.

Τον Νοέμβρη του ’59 η κυρία Λιβανού- Ωνάση υποβάλλει αίτηση διαζυγίου στο Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης λόγω μοιχείας – η μόνη αιτία διαζυγίου που αναγνωριζόταν τότε στη Νέα Υόρκη- ζητώντας την κηδεμονία του Αλέξανδρου και της Χριστίνας. Στους δημοσιογράφους κάνει λόγο για κάποια Τ.Ρ (υπονοώντας την παλιά της συμμαθήτρια Τζιν Ραϊλάντερ) κατηγορώντας την πως έχει διαπράξει μοιχεία με τον Ωνάση σε ξηρά και θάλασσα, στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Μόντε Κάρλο, την Ελλάδα και την Τουρκία.

Προτιμά να πεθάνει παρά να παραδεχτεί δημόσια πως η Κάλλας της έκλεψε τον άντρα.

Τον Ιούνιο του 1960, εκδίδεται το διαζύγιο του Αριστοτέλη Ωνάση και της Τίνας Λιβανού στην πολιτεία της Αλαμπάμα- στο κείμενο δεν υάρχει ούτε μία αναφορά σε μοιχεία. Χρόνια μετά, το πλήρωμα του ”Χριστίνα” θα θυμάται τον “καπετάν- Αρίστο” να πίνει αμίλητος το ποτό του, μπροστά στο μεγάλο πορτρέτο της Τίνας, στο σαλόνι της θαλαμηγού, την ώρα που η Κάλλας κολυμπούσε…

Μαρία Κάλλας – Ένας μεγάλος έρωτας

Όταν πρωτοσυναντήθηκαν, το 1957, σε έναν χορό της “ιέρειας” του gossip Έλσας Μάξγουελ, στη Βενετία η Μαρία και ο Αρίστος δεν ένιωσαν παρά μόνο ένα ευγενικό ενδιαφέρον ο ένας για τον αλλλο – στο κάτω, κάτω, οι δυό τους ήταν οι πιο φημισμένοι Έλληνες, εν ζωή, στον κόσμο.

Η Κάλλας, στα 35 της, παντρεμένη ήδη εδώ και επτά χρόνια με τον “Τίτα” (όπως τον φώναζε) Μενεγκίνι, ήταν στο απόγειο της καριέρας της. Όχι πια ένα παχουλό, μυωπικό φτωχοκόριτσο, που ζει με μια υποτροφία του Εθνικού και τραγουδάει στην Όπερα Αθηνών, αλλά μια κομψή ντίβα. Μια γυναίκα που ο Τύπος  αποκαλεί “ η πιο σπουδαία φωνή που εμφανίστηκε ποτέ στη γη”.

Για έναν χρόνο, χάνονται. Τον Δεκέμβρη του ’58, την ημέρα του ντεμπούτου της στο Παρίσι, της στέλνει λουλούδια στο ξενοδοχείο της – τεράστια καλάθια με τριαντάφυλλα και τρυφερά μπιλιέτα. Όλα ανώνυμα. Αλλά το τελευταίο το υπογράφει: Αριστοτέλης Ωνάσης. Όταν η Κάλλας ”ανοίγει” το Κόβεν Γκάρντεν με ”Μήδεια”, ο Ωνάσης είναι πάλι για να τη συγχαρεί και στο πάρτι μετά την παράσταση βάζει τους μουσικούς να παίζουν όλη νύχτα τανγκό για χάρη της. Η Τίνα, φυσικά, είναι παρούσα.

Η Τίνα ξέρει πως η Μαρία δεν είναι σαν τις υπόλοιπες γυναίκες του Αρη (”Μιλούσε γι’ αυτήν πάρα πολύ. Ποτέ δεν μιλούσε για τις άλλες”, θα πει αργότερα σε μια φίλη). Οσο για τον Μενεγκίνι, ίσως δεν βλέπει ή δεν καταλαβαίνει πως το τέλος πλησιάζει.

Για πρώτη φορά στη ζωή της, η Κάλλας είναι ερωτευμένη

”Όταν το “Χριστίνα” αποπλέει από το λιμάνι του Μόντε Κάρλο, στις 22 Ιουλίου του ’59, για κρουαζιέρα στο Αιγαίο, το ζεύγος Μενεγκίνι είναι στη λίστα των προσκεκλημένων. Σε κείνο το ταξίδι, η Μαρία και ο Αρίστος δείχνουν ξετρελαμένοι ο ένας για τον άλλο- κατά μια εκδοχή, έχουν γίνει ήδη εραστές, σε κάποια μυστικά ραντεβού, στο Λονδίνο.

Ο Μενεγκίνι είναι κακοδιάθετος, η Τίνα κάνει πως δεν βλέπει το κόκκινο τριαντάφυλλο που ένας σερβιτόρος ακουμπάει διακριτικά κάθε μέρα στην διπλωμένη πετσέτα της πριμαντόνας. Ο Ωνάσης ξεναγεί την Κάλλας στη Σμύρνη, ξεφαντώνουν παρέα στο Χίλτον στην Κωνσταντινούπολη, χορεύουν όλη νύχτα στο πάρτι της αδελφής του, στη Γλυφάδα. Η Κάλλας, φοράει πια στον καρπό της, μόνο μια χρυσή αλυσσίδα – στο εσωτερικό της, είναι σκαλισμένα τα αρχικά : ”ΤΜWL – To Maria With Love”

Στις 12 Αυγούστου, ξημερώματα, η Τίνα που έχει αϋπνίες, κάνει μια βόλτα και βλέπει τον άντρα της να κάνει έρωτα με την Κάλλας στο σαλόνι. Ο Αρίστος είναι αποφασισμένος να τινάξει τον γάμο του στον αέρα. Με θόρυβο. Αλλά η περίοδος που ακολουθεί, για την Μαρία είναι περισσότερο θλίψη και σκόνη. Χωρίζει τον Μενεγκίνι, οι παπαράτσι την κυνηγούν παντού, πρωταγωνιστεί σε ένα τεράστιο σκάνδαλο. Η ίδια, περισσότερο από καθετί άλλο, ονειρεύεται να παντρευτεί τον Ωνάση, να ζήσει ”σαν απλή γυναίκα, με μια οικογένεια, ένα σπίτι, ένα σκύλο”. Αλλά ο Αρίστος, αρκείται να την επιδεικνύει παντού σαν λάφυρο και δηλώνει πως είναι απλώς δυό καλοί φίλοι. Όσο για τα παιδιά του τη μισούν, την κατηγορούν για τον χωρισμό των γονιών του, τρέχουν να κρυφτούν όταν εμφανίζεται. Ή δεν της μιλάνε, δεν την αποκαλούν ποτέ με το όνομά της – ο Αλέξανδρος, όταν μιλάει γι’αυτή, λέει απλώς “η τραγουδίστρια” και φροντίζει να βγαίνει βόλτες με το κρις κραφτ, τις ώρες που η Κάλλας κοιμάται πάνω στο ”Χριστίνα”.

Εν τω μεταξύ, η καριέρα της παρακμάζει, η φωνή της αλλοιώνεται, αφήνει να περάσουν μήνες χωρίς να ασκηθεί ούτε σε μια νότα. Επτά ανεβάσματα όπερας το ’60, πέντε το ’61, δύο το ’62, κανένα το ’63. Τον Μάη του ’65, όταν τραγουδάει “Νόρμα” στο Παρίσι, χάνει μια ψηλή νότα, μπερδεύεται, σπάει σε ένα ψηλό “σι” , στην τελευταία πράξη. Τη γιουχάρουν.

Την ίδια εποχή, εκείνη και ο Αρίστος καυγαδίζουν συνέχεια – περισσότερο από το να αγαπούν μοιάζουν φτιαγμένοι για να καταστρέφουν ο ένας τον άλλο.

Τελικά, μετά από εννιά χρόνια (”τα καλύτερα και τα χειρότερα της ζωής μου” σύμφωνα με τη Μαρία), γεμάτα έρωτα, βρισιές, δάκρυα, ο Ωνάσης παντρεύεται. Αλλά με την Τζάκι Κένεντι!

Χωρίζουν. Χωρίζουν; Ένα χρόνο, κιόλας μετά το γάμο του, ο Ωνάσης μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα της Κάλλας, στο Παρίσι. Τον Μάρτη του ’75, όταν ο Ωνάσης πεθαίνει, η Μαρία συνθλίβεται.. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, τη βρίσκουν νεκρή, στο σπίτι της. Χρήση βαρβιτουρικών, συγκοπή καρδιάς. Λάθος. Η καρδιά της είχε πεθάνει προ πολλού.

Τζάκι Ωνάση – Material Girl

Καλοκαίρι του ‘63. Η Τζάκι Κένεντι γεννάει πρόωρα το τρίτο παιδί της, ένα αγόρι, τον Πάτρικ, που πεθαίνει μέσα σε λίγες ώρες. Δειπνώντας με τον Ωνάση, στην Αθήνα, μετα την επιστροφή της από την κηδεία, η αδερφή της Τζάκι, Λι Μπουβιέ- Ράτζβιλ – που εκείνη την περίοδο είναι και ερωμένη του μεγιστάνα – αναφέρει πως  η αδελφή της είχε πέσει σε κατάθλιψη μετά το θάνατο του παιδιού της. Ο Αρίστος προσφέρεται αμέσως να θέσει στη διάθεσή της το ”Χριστίνα” για μια κρουαζιέρα και η Λι τηλεφωνεί στη Τζάκι on the spot. ”Ω Τζακς”, – της λέει χαϊδευτικά – δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καταπληκτικό είναι το γιότ του Αρη. Θα σου κάνει τόσο καλό να ξεφύγεις για λίγο”. Η – τότε – Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, δέχεται την πρόσκληση. Πριν φύγει, ο Ρόμπερτ Κένεντι την παίρνει παράμερα:  ”Αυτή η ιστορία της Λι και του Ωνάση είναι δυσάρεστη. Κοίτα να της πεις να το κόψει, εντάξει;”

Όπως θα αποδειχτεί, ο Μπόμπι ανησυχεί για λάθος λόγους. Στην κρουαζιέρα, ο Ωνάσης γοητεύεται σε βάθος από την ευάλωτη παρουσία της πρώτης Κυρίας (που είναι – δεν το ξεχνά – και ένα πρώτης τάξεως εφαλτήριο για τις σχέσεις του με τον Λευκό Οίκιο. Η Τζάκι, με τη σειρά της, απολαμβάνει αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ως ”the Onassis way”: ένα πλωτό παλάτι,  μοναδική χλιδή, οκτώ ποικιλίες χαβιάρι (!), ακριβά κρασιά, εξωτικά φρούτα. Για κείνο το ταξίδι, το εξηνταμελές πλήρωμα  του ”Χριστίνα” είχε ενισχυθεί με δυό κομμώτριες, τρεις σεφ, μια Σουηδέζα μασέζ και μια μικρή ορχήστρα. Κι όταν, την τελευταία νύχτα της κρουαζιέρας, ο Άρης προσφέρει σε όλες τις γυναίκες ακριβά δώρα, η Τζάκι παίρνει ένα υπέροχο κολιέ με διαμάντια και ρουμπίνια.

Ήταν η αρχή ενός φλερτ, που για καιρό θα έμενε διακριτικό, πλατωνικό και απόλυτα κρυφό. Διαφορετικά αν το Kennedy clan έπαιρνε τίποτα μυρωδιά, θα έβαζε αμέσως τέλος στη σχέση τους. Η Τζάκι ήταν κι αυτή μια Κένεντι – ποτέ δεν έχαναν ευκαιρία να της το θυμίζουν. Ούτε και ότι δεν μπορούσε να έχει ιδιωτικές σχέσεις χωρίς δημόσιο αντίκτυπο. Υπ’ αυτές τις συνθήκες ήταν μάλλον αξιοπερίεργο πως κανείς δεν είχε υποψιαστεί νωρίτερα τη φύση της σχέσης της με τον ”Έλληνα”.

Η μόνη εξήγηση είναι η προφανής: ένα τέτοιο ταίριασμα φαινόταν τόσο ακατανόητο ώστε να μοιάζει και απίθανο.

Κανείς, όμως δεν είχε ρωτήσει την Τζάκι. Και η Τζάκι, η Αγία Χήρα του Κάμελοτ , μετά και τη δολοφονία του Μπόμπι Κένεντι, ένιωθε πως δεν χρωστούσε τίποτα στην Αμερική – είχε ξεπληρώσει το χρέος με δυό θανάτους. Χρειαζόταν καταφύγιο. Το βρήκε στο Σκορπιό, στο ”Χριστίνα”, στα σπίτια του Αρίστου στο Παρίσι και στη Γλυφάδα, σε ένα τρανταχτό προγαμιαίο συμβόλαιο: τρία εκατομμύρια δολάρια για την ίδια, ένα για κάθε παιδί της, όλες της δαπάνες της για όσο θα κρατούσε ο γάμος, 200.000 δολάρια κάθε χρόνο για όλη της τη ζωή, αν ο Αρίστος πέθαινε πρώτος. Και φυσικά, ένα μπρασελέ με τα αρχικά της : ”J.I.L.Y – Jackie I Love You”

Έτσι, στις 20 Οκτωβρίου του ‘68, στο μικρό παρεκκλήσι της Παναγίτσας στο Σκορπιό, η Ζακελίν Μπουβιέ – Κένεντι, παντρεύεται τον Αριστοτέλη Ωνάση, μέσα σε ψιλόβροχο. Αλλά πριν περάσει πολύς καιρός, ο Αρίστος θα ανακαλύψει πως η γυναίκα που είχε κάποτε χαρακτηρίσει ”διαμάντι” (”φλογερή και θερμή κάτω από την επιφάνεια”) μπορούσε να είναι επίσης κοφτερή και σκληρή στις άκρες.

Η Τζάκι δεν υπολογίζει το χρήμα, το ξοδεύει αλύπητα – τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς  από μια πρώην βασίλισσα των Ντεμπιτάντ, μια γυναίκα που είχε μεγαλώσει στον αφρό των ημερών, με χορούς, ιστιοπλοϊα, σκι, γρήγορα αμάξια, ακριβές τουαλέτες και διαμάντια;  Βλέπονται σπάνια. Ακόμα και στη Νέα Υόρκη, ζουν χωριστά, σαν ξένοι : εκείνη στο διαμέρισμά της στην 5η Λεωφόρο, εκείνος στη σουίτα του στο τελευταίο πάτωμα του ”Πιερ”.

Συναντιούνται πότε πότε για να φάνε μαζί, αμίλητοι, ανταλλάσσοντας λίγες ευγενικές κοινοτοπίες. Κάποια στιγμή, εκείνος κάνει μια νύξη για διαζύγιο – του το αποκλείει. Ύστερα, ξαφνικά, δεν υπάρχει καιρός γι’ αυτό, ο Ωνάσης έχει άλλα στο κεφάλι του: η Τίνα παντρεύεται τον Νιάρχο, η Χριστίνα έναν πενηντάρη Εβραίο κτηματομεσίτη, η αγορά των τάνκερ περνάει κρίση. Ο τραγικός θάνατος του γιού του, Αλέξανδρου, τον ρίχνει σε μια μαύρη τρύπα, απ’όπου δεν θα καταφέρει να ξαναβγεί.

Το Σάββατο, 15 Μάρτη του ’75, βρέχει στο Παρίσι. Βρέχει και βρέχει, ώρες ατέλειωτες. Όταν σταματάει, ο Ωνάσης έχει πεθάνει. 

Η Τζάκι – απούσα πάλι – μαθαίνει το νέο στη Νέα Υόρκη και συντάσσει μια λιτή ανακοίνωση για τον Τύπο: ”Με έσωσε σε μια στιγμή που η ζωή μου βρισκόταν στο σκοτάδι. Σήμαινε πολλά για μένα… Με έφερε σε έναν κόσμο όπου μπόρεσα να βρω ευτυχία και αγάπη. Ζήσαμε μαζί πολλές όμορφες στιγμές…”. Ωραία, ευγενικά, γυαλιστερά ψέματα. Την ημέρα της κηδείας στον Σκορπιό, βρέχει πάλι. Ψιλά, εκνευριστικά….

 

 

Αριστοτέλης Ωνάσης