Νινιάδας το ανάγνωσμα

Ο Σωτήρης Νίνης βγήκε από νωρίς στον αφρό και το ίδιο νωρίς βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα δίλημμα που άλλοι ποδοσφαιριστές το ζουν σε πιο προχωρημένη φάση της καριέρας τους: να μείνει στην ομάδα που τον ανέδειξε και με την οποία είναι συναισθηματικά δεμένος ή να δοκιμάσει την τύχη του σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα και έναν ποδοσφαιρικό κόσμο πολύ καλύτερο από τον δικό μας;

Σε τέτοιου είδους ερωτήματα, δεν υπάρχουν σωστές και λάθος απαντήσεις. Ο καθένας ζυγίζει τις καταστάσεις με τα δικά του μέτρα και σταθμά, χωρίς να υπάρχει κοινός παρανομαστής. Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και μόνο ο χρόνος θα δείξει αν η απάντηση που δόθηκε από τον ίδιο ήταν η σωστή. Στη βάση που τα συζητάμε τώρα, όλα είναι υποθετικά. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια το μέλλον και να προδικάσει αν ο Νίνης και ο κάθε Νίνης είναι καλύτερα να πατήσει σταθερά και τα δυο του πόδια εδώ ή να κάνει ένα βήμα που στην πορεία μπορεί να αποδειχθεί μετέωρο.

Αν ο Νίνης πετύχει εκεί που πάει, την απάντηση θα τη γράψει με το σπαθί του. Θα φύγει μπροστά και δεν θα γυρίσει να κοιτάξει πίσω. Μπορεί όμως και να μην πετύχει σε ένα πρωτάθλημα όπου απέτυχαν παίκτες καλύτεροι και πολύ πιο έμπειροι απ' αυτόν. Αν δεν τα καταφέρει, θα αναπολήσει τις μέρες του στον Παναθηναϊκό αλλά η ευθύνη θα είναι όλη δικιά του, όπως δικό του είναι και το βάρος της απόφασης. Είναι μεν μόλις 22 χρονών και το μυαλό δεν έχει πήξει ακόμα, όμως είναι πολλά χρόνια στο κουρμπέτι και την καριέρα του μπορεί να τη διαχειριστεί ο ίδιος.

Το τι έχει πραγματικά στο μυαλό του ο Νίνης, είναι δική του υπόθεση. Νομίζω όμως ότι εδώ και καιρό το μήνυμα το είχε στείλει στη διοίκηση και ήταν πολύ ξεκάθαρο. Σε κάθε προσπάθεια που έγινε για να συζητήσουν για το συμβόλαιό του, ήταν βαρύ πεπόνι . Η στάση του έδειχνε ότι τις αποφάσεις του τις έχει πάρει και δεν είχε τη διάθεση να μπει στην ουσία της συζήτησης.

Ίσως η στάση του να ήταν διαφορετική αν υπήρχε διοικητική ομαλότητα και μ α εγγύηση για το μέλλον. Νομίζω όμως ότι αν πράγματι είχε την πρόθεση να μείνει, θα άφηνε ένα παράθυρο περιμένοντας να δει τις εξελίξεις στο ιδιοκτησιακό. Αν έλθουν τα πετροδόλαρα, θέμα οικονομικό δεν θα υπήρχε τουλάχιστον με βάση τις εξαγγελίες που έχουμε ακούσει. Αν τα πράγματα μείνουν ως έχουν, να δούμε ποιος θα μείνει τελευταίος για να κλείσει την πόρτα. Μόνο οι πολύ αφοσιωμένοι στην ομάδα παίκτες πρώτης γραμμής θα δεχθούν να μπουν στην περιπέτεια όταν έχουν άλλες καλές εναλλακτικές και τέτοιοι δεν υπάρχουν πολλοί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι μόνο οι υπογραφές μένουν για να κλείσει ο Νίνης στην Πάρμα, σημαίνει ότι ξεκίνησε τις συζητήσεις μαζί της πολύ πριν το τελευταίο εξάμηνο του συμβολαίου του, όπως επιτρέπει ο νόμος. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, αυτή είναι μια διεθνής πρακτική. Ούτε ο πρώτος είναι ούτε και ο τελευταίος. Και ο Παναθηναϊκός έχει μιλήσει με παίκτες πριν το τελευταίο εξάμηνο του συμβολαίου τους και όλες οι ομάδες έχουν.

Παράνομο μεν αλλά πολύ συνηθισμένο, γι' αυτό και δεν έχουν νόημα λεονταρισμοί με απειλές και εξώδικα. Το βάρος της απόδειξης πέφτει στον καταγγέλλοντα και άσχετα με το τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια, ποιος μπορεί να αποδείξει ότι ο Νίνης μίλησε από νωρίς με την Πάρμα; Σε λίγες ώρες ξεκινά το εξάμηνο και όλα όσα θα γίνουν στη συνέχεια, θα έχουν τον μανδύα της νομιμότητας, άρα τα εξώδικα είναι περισσότερο για τα μάτια του κόσμου και όχι για την ουσία.

Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει μέχρι τώρα τρεις ανανεώσεις συμβολαίου του Νίνη και είναι μόλις 22 χρονών. Κάποτε θα ερχόταν η στιγμή που θα αρνιόταν την επόμενη. Έτυχε να είναι τώρα, σε μια κομβική στιγμή για το σύλλογο αλλά και για τον ίδιο, μιας και κανείς δεν μπορεί να ξέρει το πώς θα επιστρέψει από έναν τόσο σοβαρό τραυματισμό. Δεν μπαίνω στην ουσία της κουβέντας για το αν θα όφειλε ο Νίνης να στηρίξει τον Παναθηναϊκό στη δύσκολη φάση που περνάει, ως ανταπόδοση των ουκ ολίγων που του έχει προσφέρει μέχρι τώρα.

Έχει μια ρομαντική χροιά αυτή η κουβέντα και δεν έχει χώρο στη σκληρή πραγματικότητα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Μου αρκεί σ' αυτά τα λίγα παιχνίδια που θα κληθεί να παίξει ως το τέλος της περιόδου, να δώσει τον καλύτερό του εαυτό, χωρίς να φυλάει τα πόδια του χάριν της επόμενης ομάδας του. Αίσθησή μου είναι ότι θα κάνει το καλύτερο για τον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του, για να φύγει πρωταθλητής και με το κεφάλι ψηλά. Μόνο να τον βοηθήσει ο κόσμος να το κάνει, χωρίς να τον κοιτάνε από την εξέδρα με μισό μάτι. Ούτως ή άλλως η επιστροφή του μετά από μια τόσο σοβαρή εγχείριση θα είναι δύσκολη υπόθεση και δεν χρειάζονται αχρείαστα βάρη.

Αυτές είναι αποφάσεις ζωής. Ο Σωτήρης έκανε κατ' όπως φαίνεται τη δική του και μακάρι ο χρόνος να τη δικαιώσει. Ίσως να είναι μικρό μέγεθος η Πάρμα μπροστά στον Παναθηναϊκό και το εννοώ αυτό, αλλά δεν πρέπει να συγκρίνουμε ομάδες. Συγκρίνονται οι ποδοσφαιρικοί κόσμοι και εκεί χάνουμε με κάτω τα χέρια. Όπως και να 'χει, δεν έφτασε ακόμα η ώρα του αποχαιρετισμού για να αρχίσουν κάποιοι τις ευχές και κάποιοι άλλοι τα αναθέματα.

Τώρα είναι η ώρα των ευχών για όλους. Φεύγει ένας δύσκολος χρόνος και έρχεται ένας άλλος που ίσως είναι ακόμα πιο δύσκολος. Μέσα από την καρδιά μου, καλή δύναμη και πολλά χαμόγελα για να αντέξουμε πιο εύκολα τα κάθε λογής ζόρια. Πάντα με υγεία και με αγάπη για την ίδια τη ζωή και τις χαρές της. Ακόμα και στα δύσκολα, έχει πολλές να μας προσφέρει. Καλή χρονιά, να 'στε πάντα καλά.

Πηγή: leoforos.gr