O Αντώνης Καρπετόπουλος σχολιάζει τη μεταγραφή του Ισπανού στη Γαλατά.
Εξαιτίας των εξελίξεων στον ΠΑΟ άφησα κατά μέρος αυτό που ήταν το σημαντικότερο θέμα της επικαιρότητας πριν ανακοινώσει την αποχώρησή του ο Τζίγκερ.
Διάβασα ότι ο Ερνέστο Βαλβέρδε ήθελε να μείνει ο Αλμπερτ Ριέρα. Μολονότι δεν το γνωρίζω και δεν ξέρω ποια ήταν η εισήγηση του προπονητή, δεν μου κάνει εντύπωση να επιθυμούσε την παραμονή του παίκτη. Ο Βαλβέρδε δεν θέλει να φεύγει κανένας ποδοσφαιριστής με τον οποίο κρίνει ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί. Πέρυσι π.χ. επιθυμούσε την παραμονή του Ντιόγο, από τον οποίο δεν είχε παράπονα στο πρώτο του πέρασμα από την Ελλάδα. Ομως ο Βαλβέρδε έχει και μια άλλη αρετή: καταλαβαίνει πολύ καλά τις διοικητικές προτεραιότητες. Ο Ντιόγο, αν έμενε, θα προξενούσε τεράστιες συζητήσεις εντός ομάδας με τα καμώματά του: η διοίκηση έκρινε ότι έπρεπε να λύσει το θέμα με ριζικό τρόπο. Ο Ριέρα αν έμενε θα ήταν ένας δυσαρεστημένος τύπος, στον οποίο ο Ολυμπιακός αρνήθηκε την πιθανότητα να πάρει ένα συμβόλαιο τετραετίας που θα τον κάνει πλουσιότερο κατά 12 εκατ. ευρώ περίπου. Και να τον εκτιμάς έναν τέτοιον παίκτη, ως προπονητής τον αποχαιρετάς γιατί η ηρεμία της ομάδας προηγείται.
Αναγκαία
Προφανώς καταλαβαίνετε από την εισαγωγή πως βρίσκω την πώληση του Ριέρα όχι απλώς πρέπουσα, αλλά αναγκαία. Οι ελληνικές ομάδες πρέπει να μάθουν να πουλάνε και πρέπει να μάθουν να εκμεταλλεύονται ευκαιρίες βγαίνοντας από τη λογική του «πόσο μου στοίχισε;» που πολλές φορές τις φρέναρε. Οι ΠΑΕ πρέπει να έχουν εισροή χρημάτων και να μάθουν να παρουσιάζουν θετικούς ισολογισμούς κοιτώντας το γενικό και όχι το μερικό. Ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη είναι σε αυτό ένα καλό παράδειγμα: πέρυσι η ομάδα στοίχισε 20% τουλάχιστον λιγότερο από την προπέρσινη αλλά ήταν πολύ καλύτερη από αυτή! Το ζήτημα δεν είναι το κόστος μιας ομάδας, αλλά η ποιότητά της. Μετά το τέλος των μεταγραφών ο Ολυμπιακός είναι ως προς κάτι ακριβότερος σε σχέση με πέρυσι –όχι, όμως, θεαματικά ακριβότερος κι αυτό γιατί ξεφορτώθηκε μεγάλα συμβόλαια, όπως αυτό του Ντουντού, του Ραούλ Μπράβο, του Ριέρα. Παρ' ότι, ωστόσο, έχασε τους συγκεκριμένους ακριβούς παίκτες, ο Ολυμπιακός μοιάζει αρκετά πιο δυνατός, πιο γεμάτος και πιο ποιοτικός. Μένει να αποδείξει αυτή τη βελτίωση και στο γήπεδο.
Ζήτημα
Κάποιοι φίλοι εξέφρασαν την άποψη ότι δεν μπορεί κάποιος να πανηγυρίζει γιατί έφυγε ένας καλός ποδοσφαιριστής: εγώ από τη μεριά μου λέω ότι σε μια χώρα που δεν πουλάει ποδόσφαιρο και δεν εξάγει εύκολα παίκτες, κάθε πώληση είναι λόγος για να λέμε σε μια διοίκηση μπράβο, αρκεί ο παίκτης να μπορεί να αντικατασταθεί αξιοπρεπώς. Αν π.χ. φύγει ο Σισέ και οι αντικαταστάτες του δεν αποδώσουν υπάρχει ένα ζήτημα –όμως ο σκοπός μιας ομάδας είναι να μη χάνει συνολικά σε ποιότητα επειδή πούλησε κάποιον πρωταγωνιστή ακριβά. Η πιο μεγάλη ένσταση στην περίπτωση της πώλησης του Ριέρα αφορούσε τη στιγμή που πωλήθηκε: επισημάνθηκε ότι θα ήταν καλύτερο να έχει πωληθεί μία εβδομάδα πριν, ώστε να υπάρξει αγορά ενός αντικαταστάτη. Εγώ λέω πάλι καλά που δεν έγινε η πώληση τότε, γιατί εξαιτίας της πίεσης των οπαδών, ο Ολυμπιακός κινδύνευε να χρυσοπληρώσει κάποιον υπερτιμημένο! Τώρα θα έχει τον χρόνο να βρει τον καλύτερο και ποιοτικότερο αντικαταστάτη του Ισπανού και ήδη ο Κοβάσεβιτς ψάχνει.
Ελλειψη
«Και η λειτουργικότητα της ομάδας;», θα ρωτήσει κάποιος. Τι κάνουμε αν η φυγή του Ριέρα φανεί στο Τσάμπιονς Λιγκ, αν εκεί ειδικά η έλλειψή του αποδειχτεί τεράστια. Σε αυτή την ωραία ερώτηση η απάντηση είναι διπλή. Πρώτον, ο Βαλβέρδε πρέπει να βρει τρόπους και σχήματα που θα επιτρέψουν στην ομάδα να καλύψει το κενό του παίκτη: με 11 θα παίζει ο Ολυμπιακός, όχι με 10! Και δεύτερον, προσωπικά δεν πιστεύω πως ο καλύτερος Ριέρα θα μπορούσε να εγγυηθεί πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ στον Ολυμπιακό: αυτές είναι υπεραπλουστεύσεις! Ο Ολυμπιακός δεν έκανε σχεδόν τίποτα στο Τσάμπιονς Λιγκ όταν είχε στη θέση αυτή τον «Τζόλε», τον καλύτερο ακραίο των ελληνικών γηπέδων, και προκρίθηκε στους «16» χωρίς ακραίο χαφ πριν από δύο χρόνια: αν, μάλιστα, ο Μήτρογλου σκόραρε με την Μπορντό θα περνούσε στους «8»! Η διάκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ απαιτεί πάθος, προσοχή στις λεπτομέρειες, υπέρβαση συνολικά των δυνατοτήτων. Ο Ριέρα ηγετικά προσόντα δεν μας έδειξε ώστε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τα αποδυτήρια θα αισθανθούν την απουσία του.
Αμπντούν
Ολα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι δεν φεύγει ένας καλός παίκτης: εγώ τον γούσταρα τον Ριέρα. Το παράξενο παιχνίδι του, αυτή η ικανότητα να παίζει κάπως σαν «δεκάρι» στο πλάι, απαιτούσε πολλή προσοχή από τον ποδοσφαιρόφιλο που ήθελε να κατανοήσει την προσφορά του: δεν έχουμε δει στην Ελλάδα πολλούς ακραίους να παίζουν έτσι. Νομίζω ότι όσοι προσπαθήσαμε να τον καταλάβουμε, είμαστε τυχεροί: το παιχνίδι του δημιούργησε αθλητική παιδεία. Αλλά αν ο Αμπντούν είναι καλά, το Καραϊσκάκη, που γουστάρει τους τρελούς πιο πολύ από τους εγκεφαλικούς, θα τον λατρέψει.
Ποιος θα παίξει στη Σούπερ Λίγκα τελικά; Ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα; Ο Λεβαδειακός και η Δράμα; Ή μήπως η Λάρισα και ο Πανσερραϊκός; Εχουμε και λέμε:
1) Η Λάρισα κι ο Πανσερραϊκός έχουν ελάχιστες πιθανότητες. Από τη στιγμή που στην περίπτωση του Ηρακλή η Εφέσεων έκρινε ότι το Διαιτητικό Δικαστήριο είναι αναρμόδιο να εξετάσει τις αποφάσεις της, οι δύο ομάδες, που έχουν προσφύγει στο συγκεκριμένο δικαστήριο, δύσκολα έχουν τύχη.
2) Ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα άλλαξαν διοικήσεις κι ελπίζουν οι φάκελοί τους να επανεξεταστούν από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού. Χθες το μέλος της Επιτροπής κ. Παναγιώτης Περάκης εξήγησε μιλώντας στην εκπομπή του Βασίλη Σαμπράκου στον ΝovaΣΠΟΡ FM 94,6 ότι από τη στιγμή που ξεκίνησε το πρωτάθλημα, η επιτροπή δεν μπορεί να ξαναδεχτεί φακέλους. Ο Περάκης βέβαια είναι μόνο ένας από τα 15 μέλη –μπορεί οι άλλοι να έχουν αντίθετη γνώμη, όμως για την ώρα αυτό δεν προκύπτει. Προφανώς για να έχουν τύχη ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα πρέπει να υπάρξουν πολιτικές πιέσεις: δεν τις βλέπω. Επίσης, αν η ταφόπλακα της προσπάθειάς τους αποδειχτεί η έναρξη του πρωταθλήματος, κάπου εδώ καταρρέει και το επιχείρημα που διακινούσαν οι διοικήσεις του ΠΑΟ και της ΑΕΚ, ότι τάχα μου η Λίγκα ήθελε να αρχίσει το πρωτάθλημα για να εξυπηρετήσει τους δύο που δεν πήραν φάκελο.
3) Ο Λεβαδειακός και η Δράμα ως έχοντες συμφέρον θα έπρεπε να κινηθούν νομικά εναντίον της προσωρινής διαταγής του Διοικητικού Εφετείου που δεν επιτρέπει στην ΕΕΑ να εξετάσει τους φακέλους τους. Αν, όμως, πάνε στα πολιτικά δικαστήρια Σάμιος και Κομπότης θα χουν πρόβλημα με την ΕΠΟ! Μια λύση θα ήταν να πάρουν πιστοποιητικό ως ομάδες της Football League και να τις στείλει στη Σούπερ Λίγκα η Football League με απόφασή της –αλλά σε αυτή την περίπτωση, χωρίς την κάλυψη της ΕΠΟ, οι δύο Λίγκες κινδυνεύουν να βρεθούν κατηγορούμενες!
4) Ολοένα και περισσότερο ακούω ότι πάμε για πρωτάθλημα 14 ομάδων...
Επαναλαμβάνω
Να με κάψει ο Θεός, αλλά αυτό το «2» ημίχρονο, «1» τελικό στο ματς της Κροατίας με το Ισραήλ μού θύμισε κάτι που είπε στον ανακριτή κ. Κασίμη ένας από τους πολλούς που πέρασαν από το γραφείο του: «Να τα ψάξετε όλα. Κι αν βρείτε εμπλοκή μου τα χρόνια που ερευνάτε σε ένα ματς ελληνικών ομάδων, επαναλαμβάνω ελληνικών ομάδων, εγώ είμαι διατεθειμένος να μπω στη φυλακή μόνος μου χωρίς να με περάσετε καν από δίκη». Επαναλαμβάνω ελληνικών ομάδων...
ΠΗΓΗ: Sportday
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις