Τα παιδιά της... Επανάστασης

Οι Αντικαθεστωτικοί της Λιβύης οδήγησαν την Εθνική ομάδα στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής. Επέστρεψαν από το μέτωπο, προπονούνταν σε στρατόπεδο προσφύγων στην Τυνησία και έπαιζαν σε γειτονικές χώρες.

Ο Μουαμάρ Καντάφι ήθελε να έχει μονίμως στραμμένα πάνω του τα βλέμματα της δημοσιότητας, εγχώριας ή διεθνούς. Σε αυτό το πλαίσιο του δικού του παραλογισμού, δεν γούσταρε τους ποδοσφαιριστές και την επιρροή που θα μπορούσαν να ασκήσουν στον λαό της Λιβύης. Έτσι λοιπόν ο αδίστακτος δικτάτορας επέβαλε κάτι απίστευτο για τη δική μας κοινή λογική. Ποτέ σε καμία τηλεοπτική μετάδοση ή αναφορά στον Τύπο κανένας ποδοσφαιριστής δεν προφερόταν ή γραφόταν με το όνομά του, αλλά με το νούμερο της φανέλας και την ομάδα του. Για παράδειγμα, στην τηλεόραση δεν έλεγαν σκόραρε ο τάδε ή ο δείνα, μα π.χ. το νούμερο 2 της Αλ Ουάσλ.

Κάπως έτσι κύλησαν όλα τα χρόνια στην περίοδο της εξουσίας του. Ώσπου πέρσι τον Φεβρουάριο ξέσπασε η επανάσταση. Στο πλευρό των εξεγερμένων έσπευσαν και οι πιο διάσημοι παίκτες της χώρας. Όχι ως ονόματα, αλλά ως νούμερα. Ένας από αυτούς ήταν και το «9» της Εθνικής ομάδας, οι οποίοι μαζί με πέντε ακόμα παίκτες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των αντικαθεστωτικών.

Διαβάστε το υπόλοιπο θέμα στο gazzetta.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις