Έφυγε ο πατέρας του Μπομπ Κατσιώνη! Συγκλονιστικό το "αντίο" από τον σύζυγο της Ευριδίκης

Ο σύζυγος της Ευριδίδικης αποχαιρέτησε τον πατέρα του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

Δείτε το μήνυμά του:

Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά, με τις ανακοινώσεις θανάτων στο Facebook.

"Καταλάβαινα" (η νόμιζα ότι καταλάβαινα) τον πόνο κάποιου κ την ανάγκη να το μοιραστεί, αλλά δε μου τα έσκαγε καλά η ιδέα κάτι τόσο σημαντικό να στοιβαχτεί ανάμεσα σε posts με ξέκωλα και γνωμάρες για εμβόλια κλπ.

Παρ'ολα αυτά, αποφάσισα να το κάνω, πρώτον γιατί το μυαλό μου πάει να σπάσει από τις σκέψεις, δεύτερον, δε θα άντεχα να κάνω το επόμενό μου post για το οτιδήποτε, λες και δεν συνέβηκε ποτέ και, τρίτο και σημαντικότερο, μήπως στο τέλος αφήσει και ένα μικρό μήνυμα που θα σας βοηθήσει σε κάτι. Και ας χαλάσουμε και λίγο το "perfect life profile" που πασχίζουμε όλοι να δείξουμε εδώ μέσα καθημερινά. Χαλάλι.

Προχθές λοιπόν το βράδυ της 1ης Ιουλίου,σε μια από τις πιο ζεστές και ανυπόφορες μέρες των τελευταίων ετών, σε μια από τις πιο δύσκολες μέρες μου, που πέρασα 15 ώρες να γυρίζω ΔΥΟ βιντεοκλιπ σε μία μέρα από το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα...

...ο Μιχαλάρας, μας "άφησε", λίγο μετά τα 71 του.

Ισως έτυχε, ίσως φρόντισε να λείπουν όλοι από το σπίτι (γιατί είχαμε και ένα άλλο κοντινό πρόσωπο να έχει μόλις κάνει μια δύσκολη εγχείρηση) βγήκε μέχρι την εξώπορτα να πάρει 2 ντομάτες από έναν γείτονα (με 40 βαθμους γτχμ) και μέχρι να ξαναμπεί στο σπίτι να πάει στο οξυγόνο του κ τη δροσιά του, είτε δεν άντεξε η καρδιά του, είτε απλά έκατσε στην καρέκλα του και, σαν γνήσιος γαύρος που ήταν, μας είπε το μεγάλο "Αντε Γεια".

Ο Μιχαλάρας ήταν απο χωριό, ηρθε στην Αθήνα, δουλεψε ΠΟΛΥ στα αυτοκίνητα, έζησε μια έντονη ζωη, έφτιαξε μια οικογένεια, πάντρεψε τα παιδιά του με δυο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ανθρώπους, και ήταν ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ. Μαγκας, τσαμπουκάς και περήφανος.

Δεν ήθελε τους γιατρούς, (βάρεσε ομως τα εμβόλιά του πρωτος-πρώτος ομως για να μπορει να μας βλέπει) και πέρυσι λιγο πριν τον κορονοιο που μπήκε στο νοσοκομείο, τον έβλεπα οτι ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να τον βλέπουμε στο κρεβάτι ανήμπορο με τους καθετηρες κ τα συναφή, ντρεπόταν να είναι έτσι μπροστά στη νυφη κ τον γαμπρό του, τι να κανουμε, ετσι ηταν.

Με τα λόγια δεν τα πήγαινε καλά, ήξερε πεντε-δέκα "κουβέντες της ζωής" και με αυτές προσπάθησε να μας εφοδιάσει. Όποτε στη ζωή μου είχα κάποιο πρόβλημα, η απάντηση του ήταν "Πες του να πάει να γ*μηθει". Στα πιο δύσκολα ήταν "γράψτους στα @@ σου".

Τότε δε με κάλυπταν σαν απαντησεις, στην πορεία ομως, διαπίστωσα οτι ήταν οτι πιο σωστό μπορούσα να κάνω οταν μια κατάσταση με ζόριζε. Και προφανως το εκανα.

Επισης παντα μου έλεγε "τα δοντια σου να προσεχεις ψηλέ" εκει όμως τον εγραψα εγω????

Όταν στα 17 μου έπρεπε να δώσω Πανελλήνιες, ήρθε κ με ρώτησε "ρε ψηλε, ο γιος του ταδε θα δώσει κατι εξετάσεις, εσύ τι θα κάνεις, εχεις σκεφτει;"

Και εγω του ειπα τότε "Πατέρα, εγω θα γίνω μουσικός". "Καλα" μου είπε.

Μπορεί αμα ήταν πιο "μορφωμένος" να μου προτεινε ενα αλλο μέλλον, μια άλλη σχολη,μια αλλη επιλογη, να το συζητουσαμε ολοι μαζι στο τραπεζι, και τετοια "πολιτισμένα". Είπε όμως το πιο σωστο που θα μπορύσε να μου πει, γιατι εκείνη τη στιγμή μου χάρισε ενα μέλλον που δεν θα μπορουσα καν να είχα ονειρευτεί.

???? Λιγες μέρες μετά όταν του ζήτησα να μου αγοράσει το πρώτο μου synthesizer που κοστιζε 500.000 δραχμες και φυσικά τοτε δεν είχαμε ΜΙΑ, βγαίνοντας απο τον Νάκα θυμάμαι μου είπε "Ψηλέ, κανόνισε τώρα τι θα κανεις και μη μου πεις μια μερα τα παραταω."

Και πάλι μέσα έπεσε, τη συνεχεια την γνωρίζετε. Καμια 20-ρια χρόνια μετά τριγυρνούσε με αφισες Firewind κολλημενες στο αυτοκινητο κ του έλεγα, "ρε πατερα βγαλτες απο κει", "ψηλε, δικο μου ειναι το αμαξι, οτι θελω κανω"

Που και που θα μου ζητουσε και καμια πενα με το ονομα μου ή κανα CD μου να δωσει σε καναν φιλο,γνωστο ή και αγνωστο στο δρομο! Χθες που πηγα να ξεπαρκαρω το αμαξι του ειχε μεσα το "Noemon" CD μου. Λεπτομερεια: το αμαξι δεν ειχε καν CD player ????

Όταν απολύθηκα απο το στρατό, το Σεπτεμβρη του 1999, του ζήτησα ενα δεκαχίλιαρο (δραχμες παντα ε;) να πάρω κατι βιβλία για να διδάσκω, και απο τότε δε του ξαναζήτησα ποτέ και τίποτα.

Μου είχε ήδη δώσει τα εφοδια, με έστειλε στο Ωδειο απο το υστερημα του (παροτι στο σχολείο περνούσα με το ζόρι τις τάξεις) και με φρασεις όπως "του φευγάτου η μανα δεν εκλαψε ποτε" και αλλα τέτοια "λαικά", μου έδειξε τον δρόμο να πορευτω.

???? Οποτε τον ήθελα,ηταν εκει. Με πήγε να παιξω στο Rock Of Gods και κουβαλαγε κ το synthesizer μεσα στη ζεστη στη Δραπετσωνα, με πηγαινε χαραματα στα αεροδρόμια να φύγω για περιοδεία για πολλα χρονια, και όταν πολυ αργότερα, στα 37 μου πηρα και ενα αμαξι, μου έμαθε μερικά κολπα του δρομου, και μου έλεγε "μη βιάζεσαι,κατσε στη λωριδα σου,μη κανεις μαγκιες και 5 λεπτα μετα να πας...πες τους να πανε να γ*μηθουν"!!! Δεν υπάρχει κατι πιο σωστο απο αυτο,τελικα, άλλο που ο Μιχαλάρας στο δρόμο ήταν παντα ο Fast & The Furious!

Και όταν 2 φορες καταφερα να καψω καναν κινητηρα, ηταν εκει, να το πάρει να μου το φτιαξει, να το βρω έτοιμο οταν θα γυρισω απο το tour.

???? Ο Μιχαλαρας λοιπον, πάντα ηταν αυτός που καθε μα καθε μερα μας έπαιρνε τηλέφωνο κ μενα κ την αδερφη μου, εγω ημουν λίγο πιο "δυσευρετος" βεβαια. Μπραβο μου. Ωραιος,ε;

Μετά την εισαγωγή του στο νοσοκομειο περυσι,αυτο άλλαξε, σηκωνα σχεδον πάντα τα τηλέφωνα , η τον επαιρνα μετα εγω και πάντα η συζητηση ξεκινουσε ετσι:

"Ποοουυυυυυσαι ρε ψηλε;"

"Που'να μαι ρε πατερα, εδω στο στουντιο,δουλευω"

"Μπραβο, παντα δουλεια να έχεις, δε βλέπεις τι γινεται εκει εξω;"

Μετά τα λεγαμε για καμια μπάλα, για κανα ψιλο-νεο, εκλεινα το τηλεφωνο κ παντα έβλεπα την διαρκεια της κλήσης..."1:47", "2:05" και σκεφτομουν, "ωραιος, τοσα λεπτα του έδωσα σημερα, καλος μ*λάκας είμαι". Αλλα ήξερα οτι θα έχω παντα ενα επόμενο τηλεφωνημα.

Δεν μου έκανε ποτε κανενα παράπονο, μου ελεγε μονο "παρε ρε ψηλε κανα τηλεφωνο τη μανα σου", αλλα ουτως η αλλως μαζι ηταν, απλα ηθελε να παρω κ γω. Αλλα δεν επαιρνα γιατι...ξερετε γιατι. Οι γονεις μας ειναι εκει, πιο δεδομενοι αποτιδηποτε αλλο εχουμε,μεχρι..να μην το εχουμε και μετα να βλέπουμε τις αναπαντητες και να χτυπαμε το κεφάλι μας στον τοιχο.

????Τους τελευταιους μηνες, του ειχαμε "επιβαλλει" ενα smartphone, του φτιαξαμε προφιλ κ καθε φορα που έβλεπα να μου κάνει "like" ηταν το σημαντικοτερο Like που μπορουσα να έχω! Με εκανε απιστευτα χαρουμενο!????

Υστερα τον επαιρνα τηλεφωνο κ μιλουσαμε για αυτο το post και χαιρομουν που ηταν μερος της καθημερινοτητας μου, απο την οποια αθελα μου τον ειχα αφησει απεξω. Τωρα ομως ενιωθε κ αυτος λιγο πιο κοντα μας.

Οταν δε μια μέρα,πριν κανα μηνα ξαφνικα ειδα στα stories μου οτι ειχε ανεβασει μια φωτο απο τον τοιχο του πατρικου μας τον οποιο ειχε μονωσει ολομοναχος (μεσα στη ζεστη σαν σωστος Hulk που ηταν βεβαιως) μπηκα στο μυαλό του και εκλαιγα κοιτωντας μια χαζη φωτο ενος τοιχου.

Τις τελευταιες μερες με το Euro μιλουσαμε πιο συχνα, του ελεγα που επιανα κανα στοιχημα, με επαιρνε να μου θυμισει τους αγωνες και τετοια. Ηταν ΩΡΑΙΑ.

Την Δευτερα 28 μιλησαμε 5 λεπτα, ηταν μια χαρα,ηθελε να τελειωσει τον τοιχο,του ειπα "κοψε τις μ*λακιες πατερα με τους 40 βαθμους" και την Τριτη 29 έχασα μια κλήση του.

Δυο μέρες μετά αφησε την τελευταια του πνοη την ωρα που εγω δουλευα πυρετωδως, χωρις να παρει κανεναν μας. Δεν ηθελε, δεν προλαβε...ποιος ξερει.

Δε θελω να σας πω πως νιωθω για εκεινη την κληση που έχασα, είναι ενα φορτίο που θα κουβαλαω, δε ξερω ποσο θα ελαφρυνει με τον καιρο, αλλα δε θελω να το κουβαλησει κανενας άλλος. Και αυτος ειναι ο κυριοτερος λόγος αυτου του κειμένου.

Για να κλείσω, θελω να πω οτι οσοι τον γνωρίσατε εστω κ για 5 λεπτα, ξέρετε τι τυπος ήταν. Μέσα στα χαβαλέ, την ατάκα, δεν άφηνε κανέναν ήσυχο, η να βαρεθεί και παντα αρχιζε πρώτος την κουβέντα για να σπάει ο παγος. Στα τραπέζια στο σπιτι,αν καποιος δεν έτρωγε ελεγε "δε σε βλεπω να τρως ρε σουρουκλεμέ, μη χαιρεσαι, φας δε φας το ιδιο θα πληρώσεις" ή

"ωραια περνάτε, εισοδος δωρεαν, έξοδος 10 ευρω,κανονισε"

Δε ηταν ποτε τυπικός και formal και αυτο ειναι κατι που το πήρα και εγω. Στην τραπεζα, στο σουπερ μαρκετ, παντου πειραζε τους πάντες και όλοι τον αγαπουσαν.

---> Και όταν πήγαινα τα καλοκαίρια και δουλευα στο συνεργείο του, μου έκανε εντυπωση οτι μετα το πέρας της εργασίας, οταν καθονταν και πίνανε ενα ουισκι στο γραφείο και τον πληρωνανε, του ελεγαν παντα "χιλια ευχαριστω ρε Μάκη" και σκεφτομουν "γιατι να λες ευχαριστω σε καποιον που πληρωνεις να σου κανει μια δουλεια;"

Στην πορεία καταλαβα οτι η δουλεια του ηταν η ζωη του και ηταν τόσο καλος μάστορας και εβαζε όλο του το μερακι που ο πελατης παντα το εκτιμουσε και εμπαινε σαν πελατης κ εβγαινε σαν φιλος.

Και αυτο προσπαθω να κάνω και εγω στη δικη μου δουλειά και ας μου κοστίζει λίγο χρόνο παραπάνω, το "ευχαριστω" που λαμβανω,παντα θα μου θυμιζει το συνεργειο με τα ημερολογια της Pirelli, την τσιγαριλα και το καρφωμενο χιλιάρικο στον τοιχο.

Οι ιστορίες πολλές, οι κοντινοι μου τις εχετε ακουσει, οπως τοτε που ηρθε ο αλλος με το σακακι μετα την τραπεζα να παρει το αμαξι του, πειραζε φιλικα τον πατερα μου, με εκεινους τους χαζο-τσαμπουκαδες του συνεργειου, και οταν ο Μιχαλαρας τον επιασε απο πισω και του λεει "ρεεεεε μη τα βαζεις με τα σιδερα" και ακουσε κατι κρακ-κρακ, νομιζε οτι εσπαγαν τιποτα μολυβια που ειχε στο σακακι, αλλα ηταν 4 πλευρά και τον τρεχαμε τον φουκαρα ????

Ή ενα καλοκαίρι που μου έλεγε, "να ερθεις στο μαγαζι για δουλειά γιατι θα έρθει ο Δράκουλας την αλλη βδομαδα" και περιμενα εγω τον Κομη Δρακουλα, η καναν τετοιο μυστηριο πελατη, και τελικα ήταν το οχημα της Κινητης Μοναδας Αιμοληψιας για επισκευη ????

Αμα φτάσατε μέχρι εδω κάτω σας ευχαριστώ ειλικρινά, πάρτε και κρατήστε οτι θέλετε απο την ιστορία μου, εγω θα παρω το κινητο του πατερα μου για μια τελευταια φορά να μου κάνει ενα ακομα "like" και να του πω οτι ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ακομα και αν δε το ήξερε. Και στη μάνα μου οτι την αγαπω και αυτην και την ευχαριστω για όλα και θα ειμαστε διπλα της.

RIP Michael Katsionis 1950-2021

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Δείτε όλες τις αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο sportdog.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΕ ΤΟ