Γράφει η Βένα Γεωργακοπούλου...

«Κάτσε κάτω από την μπάρα του 20%», «μπορούσε να είναι και ο Τάσος Μητρόπουλος», «τόσες παροχές είχε επί ΠΑΣΟΚ, δεν είναι αχάριστος τουλάχιστον», «ίνδαλμα μιας εποχής που η Ελλάδα βαυκαλιζόταν με ολυμπιακά φούμαρα ενώ ή μηχανή της κόλασης είχε μπει σε λειτουργία», «γλάστρα της πολιτικής», «κάτσε κάτω από τον Μπένι» και διάφορα τέτοια.

Όσο διάβαζα τόσο τρόμαζα και τόσο εξοργιζόμουν. Κι όμως, σ’ αυτές τις εκλογές τα έχω δει όλα. Από βάρβαρους τραμπουκισμούς (ακροδεξιούς και ακροαριστερούς) μέχρι αγανακτισμένα γιαούρτια. Τα έχω διαβάσει όλα –κι έχω κι εγώ γράψει ειρωνείες και κακιούλες. Τι στο καλό;

Γιατί, όμως, στο θέμα του Πύρρου άναψα και κόρωσα; Επειδή με τα τέσσερα ολυμπιακά του μετάλλια είναι εθνικό σύμβολο; Σιγά. Δεν πιστεύω σε τέτοια φονταμενταλιστικά. Και την ελληνική σημαία να δώ να καίνε, πεντάρα δεν θα δώσω, ένα κομμάτι πανί είναι, οι άνθρωποι να μην καίγονται ζωντανοί. Και ο Μίκης εθνικό σύμβολο είναι, αλλά όταν του τα σούρνουν πίνω μέλι, πηγαίνει γυρεύοντας με τις πολιτικές του απόψεις.

Ο Πύρρος, όμως, παραείναι εύκολος στόχος. Ειρωνευτείτε αν θέλετε, μέσα κι εγώ, το ποιητικό λογύδριο με το οποίο ανακοίνωσε ο Μπένι την υποψηφιότητά του, τίγκα στα κλισέ και στα χοντροκομμένα σύμβολα. Στενοχωρηθείτε -οι διανοούμενοι- που δεν είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου κάποιος πνευματικός άνθρωπος (αν και υποπτεύομαι πώς και ο Τίτος Πατρίκιος να ήταν, «πουλημένο» θα τον λέγατε). Σχολιάστε την επιλογή ενός ανθρώπου με μηδέν πολιτική πείρα (εντάξει, δεν έχει ο Πύρρος το ανάστημα ενός Σπύρου Λυκούδη). Βγάλτε το άχτι σας για τους καπιταλιστικούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το ίδιο το πρόσωπο, όμως, του Πύρρου Δήμα θα έπρεπε να το σεβαστείτε. Δεν θέλω να γίνω μελό. Γι’ αυτό και δεν θα επαναλάβω τη μακριά και δύσκολη διαδρομή του από την Αλβανία μέχρι τα ολυμπιακά μετάλλια και τώρα την Βουλή. Όλοι την ξέρετε. Θα θυμίσω, όμως, πώς αυτό το παιδί δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν, εμείς στην αρχή τον λέγαμε «κωλοαλβανό». Δούλεψε σκληρά για το πάθος της ζωής του. Πέτυχε. Μας χάρισε στιγμές απίστευτης χαράς.

Ναι, είναι ένα κομμάτι της καλής Ελλάδας ο Πύρρος. Το καλύτερο. Ένα λάθος, δυστυχώς, έκανε. Αντί να πάει με τον Κουβέλη ή τον Τσίπρα για να γλυτώσει τα γιαούρτια, να καθαγιαστεί έτι περαιτέρω, να ξανααποθεωθεί από τα πλήθη και να γίνει σημαία προοδευτική και αντιρατσιστική, αυτός πήγε και έμπλεξε με το ΠΑΣΟΚ. Του βγάζω το καπέλο. Γιατί δεν επιτρέπω στα (άπειρα) πολιτικά μου πάθη να με τυφλώνουν σ’ αυτή τη φανατισμένη εποχή. Γιατί μπορώ να παραδεχτώ πως υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι σε όλα τα ψηφοδέλτια. Τόσο δύσκολο πια είναι;

Πηγή: protagon.gr

Αθλητισμός Πολιτική LIFE