Αυτός που βρίσκεται στο τιμόνι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα νομίζω πως θα πρέπει να αισθάνεται, τηρουμένων των αναλογιών βέβαια, κάπως όμοια με όποιους ήταν υπεύθυνοι για την τραγωδία του Τσερνόμπιλ.
Γράφει ο Άλκης Γαλδαδάς...
Κι εκείνοι είχαν σπρώξει τα πράγματα στα άκρα, έκαναν πειράματα σχετικά με την ασφάλεια των διαφόρων συστημάτων ενώ από αλαζονεία δεν τήρησαν καθορισμένες προδιαγραφές και τυπικούς κώδικες συμπεριφοράς, παίρνοντας στο λαιμό τους κόσμο. Και όσοι βρέθηκαν σε μεγαλύτερη ακτίνα από τον τόπο της έκρηξης οπότε επέζησαν και είχαν την πολυτέλεια να μπορούν κάπως να σκεφτούν ρωτούσαν ένα πράγμα: Πώς μπορέσατε να κάνετε κάτι τέτοιο;
Και εμείς οι υπόλοιποι λοιπόν, οι μακριά από αυτή τη σύγχρονη δυστοπία που ονομάζεται ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά αρκετά καμένοι από τα γεγονότα των δυο τελευταίων ετών, αναρωτιόμαστε πώς μπόρεσαν να φτιάξουν ένα τόσο σάπιο νεοελληνικό πολιτικό οικοδόμημα και να συνεχίζουν μέχρι σήμερα να κάνουν ό,τι κάνουν. Τους βλέπουμε έναν-έναν τους (πρώην) γαλονάτους Πασόκους να αποσύρονται σαν να παίζουν στη ζωή το κλασικό βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι, τους «Δέκα Μικρούς Νέγρους». Τσοχατζόπουλος, Σμπώκος, Τζανής, και περιμένουμε τον επόμενο και τον μεθεπόμενο και λέμε θα είναι κάθε φορά και ένας με ακόμη πιο πολλά σιρίτια στην ξεφτισμένη πια πασοκική στολή του;
Βέβαια και ο χειρότερος πολιτικός έρχεται η στιγμή που μπορεί να κάνει έστω και ένα μόνο πράγμα καλό στον τόπο του. Να προσφέρει έστω και στιγμιαία δηλαδή κάτι θετικό. Υποβάλλοντας, τι άλλο, την παραίτησή του. Αυτό νομίζω πως μένει να κάνει και ο αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Υπάρχει άραγε ένας Έλληνας, εκτός από τους στενά δικούς του, που θεωρεί πως αυτός ο άνθρωπος είναι απαραίτητος ή ότι έστω έχει να προσφέρει κάτι χρήσιμο στην Ελλάδα σήμερα; Κάποιος που απλά έστω να τον συμπαθεί; Και εγώ μάλιστα δεν σταματώ σε αυτό διότι και να έμενε επάνω σε κάποιο ταλαίπωρο και επιπλέον σανίδι από το ναυάγιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πόσοι θα νοιαζόταν πλέον γι αυτόν; Αλλά σκέπτομαι το πώς θα έμπαινε ξανά και σε μια αίθουσα ελληνικού Πανεπιστημίου να διδάξει φοιτητές. Δεν θα τον κοίταζαν με δυσπιστία ίσως και επιθετική διάθεση; Και να πάει να τους διδάξει τι;
Κανονικά οι πανεπιστημιακοί που αποφασίζουν να τρέξουν γύρους και στο στίβο της πολιτικής και το καταφέρνουν, στη διάρκεια αυτής της γλυκιάς διαδικασίας, θα πρέπει να σκέπτονται και το εφικτό της επιστροφής στην καθηγητική έδρα μετά από μια αστόχαστη πολιτική συμπεριφορά. Σημίτης, Αλογοσκούφης, Βενιζέλος, Λοβέρδος, τι πρωτότυπο εκτός από τερτίπια έχουν πλέον να διδάξουν σε φοιτητές, που δεν περνούν το χρόνο τους γύρω από άθλια κομματικά τραπεζάκια στο προαύλιο; Μήπως θα έπρεπε να παραιτούνται και από την έδρα τους (δεν ζητούμε και κάτι τόσο βαρύ αν σκεφθούμε ότι στην Ιαπωνία όλοι αυτοί θα είχαν τις προδιαγραφές για ένα χαρακίρι).
Πιστεύω πως κι εδώ ισχύει το «αρκετά μας έσωσες» κ. Ευάγγελε. Να ζήσεις να το θυμάσαι το κόμμα που ήσουν πρόεδρός του, κι εμείς θα σκεφθούμε, αν ζήσουμε, το αν θέλουμε να σε θυμόμαστε άλλο. Όμως κάνε μας την (τελευταία) χάρη…
*Μια ακόμη ομοιότητα με το Τσερνόμπιλ φαίνεται πως είναι το ότι ο χώρος που κατελάμβανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χρειάζεται απολύμανση και να δούμε πόσο δύσκολο θα είναι αυτό και πόσος χρόνος θα απαιτηθεί.
Πηγή: protagon.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις