Ο δρ. Βασίλης Λύκος, στην Ολοκληρωμένη Περιβαλλοντική Διαχείριση, αναλύοντας με την οπτική του την κατάσταση εντός Ελλάδας αλλά και την μεγάλη εικόνα σε Ευρώπη και παγκόσμια, εξηγεί γιατί οι κοινωνίες εισέρχονται όλο και πιο βαθιά μέσω του τεχνο-ελέγχου που επιβάλουν οι ελίτ , σε δυστοπίες για την κάθε συλλογική δραστηριότητα ή και αγαθό, όπως γη , νερό, τροφή και ενέργεια, υγεία, παιδεία, επικοινωνία, μέσα από συστηματική επικοινωνιακά προπαγάνδα, την ουτοπία να αλλάξουν τον κόσμο για το κοινό καλό.

Το κύριο χαρακτηριστικό είναι πως κατατεμαχίζονται και ακυρώνονται τα μεγάλα αφηγήματα, συντρίβοντας μέσω της κυρίαρχης ομοιόμορφης πολύμορφης πληροφορίας, ό,τι θεωρούνταν σταθερό και λογικό , όπως το έθνος-κράτος, έθνος, τάξη, κοινωνία, δίκαιο . Οι κοινωνίες απέχουν από την συλλογική συζήτηση και σκέψη, απομονωμένες σε ατομικότητες και διαιωματισμούς που οδηγούν στην ιδιωτική προσωποποιημένη περιχαράκωση.

Η διαδικασία αυτή περνά πρώτα από μια φάση «ρευστοποίησης» και μετά επιβολής νέων οδηγιών “κανονικότητας” σε όλα τα πεδία. Επιλέγονται και επιβάλλονται νόρμες που να είναι συμβατές με το γκρέμισμα κοινωνικών δικαιωμάτων, εθνικής κυριαρχίας, εργασιακών σχέσεων και κατακτήσεων, αναδιάταξης του χώρου και χρόνου με τις νέες ιδιαίτερες παραγωγικές ανάγκες και τα σχήματα αξιοποίησης, ακόμη και ο αναπαραγωγικός έλεγχος των κοινωνιών και φτιάχνεται ένα δυστοπικό τοπίο που θυμίζει έργα επιστημονικής φαντασίας – όπου τα πιο προηγμένα τεχνολογικά επιτεύγματα και ανακαλύψεις (μέχρι και τα cyborg ή οι ρέπλικες ανθρώπων-ρομπότ) συνυπάρχουν με αρχαϊκές μορφές και δομές σκλαβιάς και δουλοπάροικων ανακατεμένων πληθυσμών, με εργαλειοποίηση και της μετανάστευσης .

LIFE