Σιγάλας: «Κοίταζα το χέρι μου αφού τον χαιρέτησα!»

Αναλυτικά όσα είπε στη Nova:

«Είναι μεγάλη τιμή για μένα που έλαβα την πρόσκληση, προφανώς θεωρούν πως έκανα και εγώ κάτι σημαντικό στην καριέρα μου. Δυστυχώς δεν τον πρόλαβα σαν συμπαίκτη! Πρόκειται για εκπληκτικό επαγγελματία και σε αυτό που με έιχε επηρεάσει περισσότερο και προσπαθούσα να του μοιάσω, ήταν ο τρόπος που προετοιμαζόταν. Μάλιστα λόγω του ότι δεν μίλαγε πολύ προς τα έξω, υπήρχε αυτό το μυστήριο που έλεγε «τι κάνει ο Γκάλης»! Έπαιζε το παιχνίδι του και δεν ασχολιόταν με τίποτα άλλο» ήταν τα λόγια του «Ράμπο» ο οποίος συνέχισε όσον αφορά την πραγματοποίηση της εκδήλωσης:
 
«Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Συν τοις άλλοις πιστεύω πως θα βοηθήσει τον Άρη όλο αυτό -που περνάει δύσκολες στιγμές- να σταθεί στα πόδια του. Θεωρώ πως είναι σημαντικό ακόμα και για την κοινωνία μας που περνάει δύσκολα».
 
Αναφορικά με το πιο δυνατό σημείο του παιχνιδιού του Γκάλη, τόνισε:
 
«Η διαχείριση του παιχνιδιού του, ήξερε που και πώς θα χτυπήσει, ήξερε πώς να κατανείμει τις δυνάμεις του. Θυμάμαι στον μικρό τελικό του Τελ Αβίβ που έβαλε τότε (σε μεγαλύτερη ηλικία) 30 πόντους. Έλεγχε άψογα το σώμα του και πιστεύω πως θα μπορούσε να αγωνιστεί κι άλλο. Για τον χαρακτήρα του δεν μπορώ να πω πολλά, δεν είμαστε φίλοι. Ξέρω όμως πως μέσα στο γήπεδο ήθελε να βγει νικητής, η διαχείρηση του παιχνιδιού του ήταν φοβερή».
 
Ο Γιώργος Σιγάλας αναφέρθηκε στη συνέχεια στην πρώτη φορά που οι δυό τους τέθηκαν αντιμέτωποι:
 
«Την πρώτη φορά που παίξαμε αντίπαλοι, ήμουν στον Παπάγου και φορούσα το «8». Ο Άρης είχε επιστρέψει από τη Γάνδη και εμείς θα δίναμε ανθοδέσμες στα παιδιά. Πήγαινα προς τον Μισούνοφ, όταν ξαφνικά ήρθε πάνω μου ο Γκάλης! Όταν μου έδωσε το χέρι του, είχα μείνει να κοιτάζω το δικό μου μετά! Το γεγονός πως έχει κυκλοφορήσει προς τα έξω το προφίλ πως δεν προσεγγίζεται, αν θέλετε έχει προστατέψει και τον μύθο του, τον κάνει μια ξεχωριστή οντότητα. Επίσης πιστέυω σε αυτό βοήθησε και το γεγονός πως δεν ασχολήθηκε στη συνέχεια με το χώρο του μπάσκετ και έτσι δεν φθάρηκε».
 
Ένα μήνυμα που θα θέλες να του στείλεις;
 
«Αυτό που του έιχα πει όταν βρεθήκαμε σε ένα φιλικό στη Ρόδο πριν από κάποιο καιρό, ήταν πως «ελπίζω να φορέσεις κάποια στιγμή σορτσάκι και να παίξουμε συμπαίκτες»! Του εύχομαι υγεία σε αυτόν και την οικογένειά του, πιστεύω νιώθει ολοκληρωμένος. Θεωρώ πως έχει να δώσει ακόμα πράγματα και αν θέλει και πάντα με τον δικό του τρόπο, θα ήταν καλό να επιστρέψει στο χώρο του μπάσκετ».