Αλλά αυτό το κάνουν όλοι: το σπάνιο στην περίπτωση των Αγγελόπουλων είναι η τρομερή αγάπη για το σπορ. Αυτή την αγάπη τους, ανεξάρτητα από τα όποια αποτελέσματα, ο κόσμος τη σέβεται.

 

 

Τελειώνει το ματς Μπάρτσα-Ολυμπιακός και στο μικρόφωνο του Δημήτρη Καρύδα απαντά ο Γιώργος Αγγελόπουλος. Περιμένω να πει ότι η ομάδα απάντησε στους επικριτές της, να ρίξει μια μπηχτή για αντιπάλους, να μιλήσει για τη διαιτησία κάνοντας σύγκριση με όσα γίνονται στην Ελλάδα - να πει τέλος πάντων αυτά που έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε μετά από μεγάλες νίκες στα μέρη μας. Και τι λέει; «Ηταν ένας τρομερός αγώνας μπάσκετ, απίστευτο ματς να το βλέπεις ειδικά μέσα στο γήπεδο. Αυτό που ζούμε είναι μεγαλείο. Νομίζω παίξαμε ολοκληρωτικό μπάσκετ. Απόψε κέρδισε το μπάσκετ». Προσθέτει ότι η ήττα στο πρώτο ματς από τη Μπαρτσελόνα δεν ήταν ντροπή, και μας καληνυχτίζει χωρίς λίγη έστω χολή, που τόσο έχουμε συνηθίσει.

 

Ένταση

Πολλές φορές η ένταση που μπορεί να προκαλέσει μια νίκη βγάζει στην επιφάνεια τον κακό εαυτό σου: αδυνατώντας πολλές φορές να κοντρολάρεις τη χαρά σου, λες διάφορες βαριές κουβέντες επειδή κέρδισες κι αισθάνεσαι ο βασιλιάς του κόσμου. Κι όμως οι Αγγελόπουλοι ποτέ στις νίκες τους δεν έχουν εκδηλώσει τίποτα πιο πολύ από την αγάπη τους για την ομάδα τους και το σπορ. Αυτή η δεύτερη είναι που λείπει από τους παράγοντες στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι αγαπούν τις νίκες τους και το δηλητήριο. Οχι τα σπορ.

 

Πρόκληση

Πριν χρόνια, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης τους πρότεινε ν’ αναλάβουν την ΠΑΕ απάντησαν ότι προτιμούν το μπάσκετ γιατί το αγαπάνε. Αν το έλεγε άλλος θα ακουγόταν ως υπεκφυγή - ο Κόκκαλης το κατάλαβε και διέψευσε τη σχετική συζήτηση για να μην τους φέρει σε δύσκολη θέση. Αυτή η αγάπη για το μπάσκετ είναι νομίζω το μυστικό για τα όσα κατάφεραν με τον Ολυμπιακό σε αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης. Η μείωση του μπάτζετ, αποφασισμένη από την οικογένεια κι όχι μόνο από τους ίδιους, τους οδήγησε αρχικά, τον Ιούνιο του 2011, να πουν «αντίο», αφού δεν υπήρχαν πια τα χρήματα για να φτιάχνουν τις ακριβές ομάδες που γουστάρουν. Αλλά, όταν ψύχραιμα ξανασκέφτηκαν το πράγμα, κατάλαβαν ότι πρόκληση, όταν πραγματικά αγαπάς ένα σπορ, δεν είναι να κερδίζεις ξοδεύοντας (αυτό θα ’λεγα ότι είναι ευχαρίστηση), αλλά να κερδίζεις έχοντας λιγότερα χρήματα προς διάθεση: τότε φαίνεται η ικανότητά σου να δημιουργείς.

 

Πάθος

Προφανώς τα λιγότερα χρήματα έφεραν σε μερικές περιπτώσεις και κακές επιλογές: στον επαγγελματικό αθλητισμό ό,τι πληρώνεις συνήθως παίρνεις. Εγιναν, όμως, ο λόγος και για να υπάρξει μεγαλύτερη σοβαρότητα και περισσότερο πάθος, και για τον Ολυμπιακό, αλλά και για το μπάσκετ. Η εικόνα πάθους που χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο είναι το πανηγύρι του Παναγιώτη Αγγελόπουλου στην Κωνσταντινούπολη όταν στο καλάθι του Πρίντεζη μπήκε στο γήπεδο: όσοι αγαπούν τον κατάλαβαν.

 

Εγγύηση

Η αγάπη των Αγγελόπουλων για το μπάσκετ είναι η αληθινή εγγύηση για την ύπαρξη ενός αξιόμαχου Ολυμπιακού. Αγάπη για το μπάσκετ σημαίνει πρώτα απ’ όλα να σέβεσαι το σπορ, ακόμα κι αν νοιώθεις (ή ξέρεις) ότι στην Ελλάδα π.χ. δεν μπορείς να περιμένεις σχεδόν τίποτα από διαιτησίες και ομοσπονδίες: μπορείς να βγάζεις τις ανακοινώσεις σου και να κάνεις τους καυγάδες και τις ενστάσεις σου, αλλά αν αγαπάς το σπορ καταλαβαίνεις ότι η Ευρωλίγκα π.χ. είναι για σένα ένα προνομιακό πεδίο, ώστε να δείξεις την πρόοδο σου. Αγάπη για το σπορ σημαίνει να μην ψάχνεις δικαιολογίες τού είδους «αφού στην Ελλάδα δεν μ’ αφήνουν να κερδίζω, δεν βάζω λεφτά». Αγάπη για το σπορ είναι να είσαι δίπλα στους παίκτες σου στα δύσκολα κι όχι να τρέχεις στα δικαστήρια ψάχνοντας κανένα οπαδό εισαγγελέα για να δηλητηριάσεις το μπάσκετ. Αγάπη για το σπορ είναι να έχεις μια δυνατή ομάδα, κι όχι να πετάς λεφτά για να φτιάξεις σάιτ που θα συσπειρώνουν αρρωστάκια.

 

Πρώτοι

Για όποιον αναρωτιέται γιατί οι Αγγελόπουλοι πετάνε τα ωραία τους λεφτά, ενώ οι ίδιοι ισχυρίζονται συχνά-πυκνά ότι στην Ελλάδα τούς πιάνουν κορόιδο, η απάντηση είναι η συνέντευξη του Γιώργου Αγγελόπουλου μετά το Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακός. Δεν είναι κορόιδα, απλά το αγαπάνε τόσο πολύ το μπάσκετ, που κάποιες βραδιές που κερδίζει το μπάσκετ, θέλουν να είναι εκεί που χτυπάει η καρδιά τους. Στην Ευρώπη, στην πρώτη σειρά...

 

 

Χάος

Υπάρχει το «θεώρημα της πεταλούδας» πολύ συνηθισμένο στη μελέτη της θεωρίας του χάους: με βάση αυτό είναι πιθανό, αν μια πεταλούδα χτυπάει τα φτερά της στον Ισημερινό, να προκαλέσει πτώση της θερμοκρασίας στην Ευρώπη. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο ελληνικό πρωτάθλημα στις τελευταίες αγωνιστικές: ένας κερδίζει ή χάνει και δυο-τρεις, που δεν έχουν παίξει στο συγκεκριμένο ματς, χαίρονται η στενοχωριούνται. Η εύκολη νίκη της Βέροιας κόντρα στον Αστέρα χαροποίησε εκτός από τη γηπεδούχο που την πέτυχε και τον Πανθρακικό, που είχε αυτή την Κυριακή την τιμητική του: μετά τη νίκη αυτή της Βέροιας και με δεδομένο ότι η Βέροια έχει στο σακούλι της και τρεις βαθμούς που θα πάρει στα χαρτιά με τη Νίκη, ο Πανθρακικός θα βρει προτελευταία αγωνιστική μια Βέροια στους 43 βαθμούς, σχεδόν αδιάφορη. Το παιγνίδι του που έμοιαζε μπαράζ παραμονής, γίνεται ξαφνικά πιο εύκολο.

 

Αντίθετα έμπλεξαν (και πολύ...) μετά από αυτή την αγωνιστική ο Λεβαδειακός, ο Πλατανιάς, η Κέρκυρα και ο Πανιώνιος κι ας έχει ένα βαθμό παραπάνω. Σήμερα για την παραμονή μοιάζει να απαιτούνται 44 βαθμοί στην καλύτερη περίπτωση- εκτός αν ο Πανθρακικός περάσει με «διπλό» από την Τρίπολη! Και οι 44 πάντως γι’ αυτές τις ομάδες δεν είναι εύκολοι. Ο Λεβαδειακός πρέπει να κερδίσει τον Ατρόμητο, ο Πλατανιάς τον Παναιτωλικό, η Κέρκυρα τον Εργοτέλη που δεν αφήνει τίποτα στο Ηράκλειο, κι ο Πανιώνιος να βρει τρεις βαθμούς με Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ μέσα και Ατρόμητο έξω. Ολα γίνονται, είναι δύσκολο όμως όλοι να τα κάνουν. Κάποιος κάπου θα στραβοπατήσει...

 

 

Και αυτό;

Η είδηση ότι ο Σάκης Ρουβάς στις 2 Μαϊου θα τραγουδήσει κομμάτια του Μίκη Θεοδωράκη στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, έδωσε διαστάσεις προφητείας στη φάρσα που είχε κάνει ως Μίκης Θεοδωράκης στο Σάκη Ρουβά ο Γιώργος Μητσικώστας πριν οκτώ χρόνια! Τότε του είχε τηλεφωνήσει ως Μίκης και του ’χε προτείνει να τραγουδήσει το Αξιον Εστί στα αγγλικά, σε remix με το τραγούδι του στη Γιουροβίζιον. Θυμίζω ότι κάνοντας τη φωνή του Βγενόπουλου είχε τηλεφωνήσει στον Γιάννη Γκούμα και του ’χε πει ότι θέλει να δώσει το όνομά του σε ένα αεροπλάνο της Ολυμπιακής. Λέτε να συμβεί και αυτό;

Πηγή: Sportday