Το θέμα δεν είχε περάσει στα ψιλά, αλλά η κριτική δε μπορούσε να ασκηθεί πριν την ολοκλήρωση της σεζόν. Τώρα όμως, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το μεγαλύτερο unfair που έχει σημειωθεί ποτέ στην νεώτερη ιστορία του ελληνικού μπάσκετ μεταξύ προσώπων.

Με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ο καθένας μπορεί να έχει τις διαφορές του. Να τον εκτιμά ή όχι, ανάλογα με τη δική του οπτική γωνία απέναντι στα πράγματα. Δε δικαιούται κανείς όμως, να απαξιώνει τα πεπραγμένα του και να εμφανίζεται με ύφος χιλίων καρδιναλίων, μηδενίζοντας την αξία ενός προπονητή που πήγε δύο φάιναλ φορ, έπαιξε σε έναν τελικό Ευρωλίγκας και κατέκτησε ένα κύπελλο.

Όπως ακριβώς δηλαδή, έκανε ο Ντούσαν Ιβκοβιτς κατά τη διάρκεια της επίσημης παρουσίας του από την ΚΑΕ Ολυμπιακός το προηγούμενο φθινόπωρο.

Προφανώς, ο Ντούντα, έχοντας παρασυρθεί από τις επιτυχίες του με την Εθνική Σερβίας (και οι οποίες οφείλονται αποκλειστικά και μόνο σε αυτόν), πίστεψε ότι η Ελλάδα είναι ο φτωχός συγγενής του μπάσκετ και πως η δική του παρουσία θα ερχόταν να αλλάξει το στάτους κβο των αναμετρήσεων Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Παρουσίασε τον εαυτό του σαν την ανώτερη δύναμη, τον Μεσσία που θα έρθει να διασώσει τις πληγωμένες ψυχές των ερυθρόλευκων.

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγήσει κανείς την αναφορά που έκανε τότε, το φθινόπωρο, λέγοντας ότι η διαφορά του Παναθηναϊκού τα προηγούμενα χρόνια ήταν το τεχνικό τιμ και πως με την δική του έλευση, το χάντικαπ των πράσινων μειώνεται. Αγνοώντας και εξουδετερώνοντας τα δυόμισι χρόνια της σκληρής προσπάθειας που έκανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Ακόμα κι αν το πιστεύεις αγαπητέ Ντούντα, δεν το λες. Υπάρχουν και κανόνες ευπρέπειας. Πολλώ δε μάλλον, από τη στιγμή που στη ζωή, ουδέν είναι δεδομένο.

Και ήρθε η ώρα για να αντιμετωπίσει ο Ιβκοβιτς την κριτική. Στο φινάλε μίας άκρως αποτυχημένης σεζόν, κατά την οποία ο Ολυμπιακός έμεινε πολύ μακριά από τα πεπραγμένα των ερυθρόλευκων επί εποχής Γιαννάκη. Μιλάμε για τον προπονητή, που δεν κατάφερε να δώσει κανένα στοιχείο ταυτότητας στην ομάδα του, για τον προπονητή που πέταξε στα σκουπίδια δύο πλεονεκτήματα έδρας (σε Ευρωλίγκα κι Α1) και τελικά έμεινε με ένα κύπελλο. Χωρίς να προκριθεί στο Φάιναλ Φορ, και χωρίς καν να πάει τους τελικούς στους πέντε αγώνες, αν και είχε πλεονέκτημα έδρας.

Τώρα, τι έχεις να πεις αγαπητέ Ντούντα; Τελικά ποια ήταν η διαφορά με τα προηγούμενα χρόνια; Μάλλον το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός αν μη τι άλλο συμμετείχε στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας.

Μπορεί ο "σοφός" να είναι μεγάλος προπονητής και να διαθέτει πλήρη διαύγεια πνεύματος, δε θα μας στερήσει κανείς το δικαίωμα όμως να του πούμε ότι στη ζωή πρέπει να είσαι προσγειωμένος και να σέβεσαι. Κι αυτός δε σεβάστηκε!

Δείτε το βίντεο και τα καταλάβετε!