Γράφει ο Γιώργος Σπανουδάκης...

Το «μέγεθος» και το «ήθος» του 3-D, αλλά και του «Παγκόσμιου» θα έπρεπε να αποτελούν εικονοστάσι σεβασμού για τους φιλάθλους όλων των ομάδων. Όπως και όλοι οι αθλητές, ανεξαρτήτου προσφοράς και ονόματος!

Ωστόσο οι «βλαμμένοι» είναι ένα ζιζάνιο που φυτρώνει και ζει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της κοινωνίας. Σε όλες τις ομάδες.

Κάποιος, κάπου, κάποτε είπε ότι θα έπρεπε να σταματήσει να ακούγεται αυτός ο… οχετός των ύβρεων στα γήπεδα. Και η πλειοψηφία των φιλάθλων και δυστυχώς και των δημοσιογράφων έμειναν με το στόμα ανοιχτό, λες και άκουγαν κάτι πρωτοφανές. Κάτι «ξένο» προς την νοοτροπία και την… καλλιέργεια των Ελλήνων!

Λες και όταν βρίζεις και μάλιστα εν χορώ κάποια ομάδα, ενοχλείται κάποιος από την ομάδα! Άκουγα για παράδειγμα χθες στη Νέα Σμύρνη μια μερίδα φίλων του Πανιωνίου να βρίζουν εν χορώ τον Παναθηναϊκό.

Για την ιστορία αυτό το εμετικό σύνθημα, από την ενδεκάδα του Παναθηναϊκού δεν το κατάλαβαν Στιλ, Μέστο, Νάνο, Μολέδο, Ζέκα, Λουντ, Εβαντζελίστα, Λέτο και Μπεργκ! Τα 10/11 της ενδεκάδας, αφού μόνο ο Κουτρουμπής ήταν Έλληνας!!!

Όμως και αυτοί που τα καταλαβαίνουν θεωρείται ότι ενοχλούνται; Αστειότητες.

Εκτός και εάν ο καθένας πάει στο γήπεδο για να ρίξει το βρίσιμο, όχι για να τον ακούσουν, αλλά για να την… ακούσει!

Γιατί έχει τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα και πάει και τα βγάζει στο γήπεδο.

Γιατί ακόμη και εάν σε εκνευρίζει ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Μπεργκ, Φορτούνης, ο Ροντρίγκεζ και ο Γιόχανσον, τι δουλειά έχει η μάνα του, ο πατέρας του, η γυναίκα του και τα παιδιά του; Και τελικά το πρόβλημα του καθενός είναι ο… αθλητής ή ο άνθρωπος; Ήμαρτον!

Το ίδιο ισχύει και για τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες. Από τον μικρότερο ως τον μεγαλύτερο. Διότι άλλο είναι να κάνεις κριτική στον Βαρδινογιάννη, τον Κόκκαλη, τον Μαρινάκη, τον Μελισσανίδη, τον Σαββίδη και άλλο να τους λούζεις με κάθε κοσμητικό επίθετο.

Το ίδιο ισχύει για τους νεκρούς, αλλά και για τους ζωντανούς φιλάθλους!

Ο σεβασμός αποτελεί το ελάσσων της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Όλα αυτά για κάποιους μπορεί ν’ ακούγονται… κινέζικα, αλλά θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε τον ίδιο κόσμο στην καθημερινή του συμπεριφορά.

Εάν δηλαδή πηγαίνει στο… σινεμά και βρίζει εν χορώ τον Ντι Καπρίο (όσο επηρεάζεται στο… πανί ο Αμερικανός ηθοποιός το ίδιο επηρεάζεται και ο κάθε Μπεργκ, Ιντέγε και Σιμόες) ή εάν βγαίνει να διασκεδάσει και όποιον βλέπει και δεν τον γουστάρει του βρίζει την μάνα, τον πατέρα και τα παιδιά!

Αντί να παραδίδουμε μαθήματα παιδείας, παραμένουμε πάνω στα… δέντρα και βλέπουμε και ζηλεύουμε πρωταθλήματα, όπως το αγγλικό, που εάν τολμήσεις και σηκωθείς και βρίζεις παίκτη, έρχεται ένας «κυριούλης» και σε βγάζει εκτός και δεν σε αφήνουν να ξαναπατήσεις στο γήπεδο.

Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει πόσους θα επηρεάσουν αυτά που γράφω και πόσοι θα με «γιουχάρουν», αλλά τουλάχιστον θα πρέπει κάποια στιγμή ν’ αρχίσουν να γράφονται και αυτά.

Για όλους όσους ονειρευόμαστε ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, με ισονομία, αλλά και χωρίς ύβρεις και επεισόδια.

ΥΓ. Άλλο η καζούρα και άλλο το βρισίδι! Το γεγονός ότι φτάσαμε να μην μπορεί να γίνει ντέρμπι με τους οπαδούς και των δύο ομάδων είναι η απόδειξη της κατάντιας της συμπεριφοράς των ομάδων και των οπαδών.

Εάν δεν βάλουμε κάποιους κανόνες, ξεκινώντας από την αλφάβητο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, δεν θα μπορούμε να φτιάξουμε το σημαντικότερο «χόμπι» της ζωής μας, μετά την υγεία μας, την οικογένειά μας και τη δουλειά μας.

Εάν βάλουμε «φρένο» στα μπινελίκια, δεν θα χρειαστεί να συζητάμε για… φωτοβολίδες, πέτρες, αντικείμενα και επεισόδια. Αυτά θα σβήσουν μονομιάς.

Πηγή: sportit.gr

Διαμαντίδης Ποδόσφαιρο Μπάσκετ SPORTS