Μου αρέσει να βλέπω μπάσκετ και να ξεκαθαρίσω ότι οπαδικά δεν ανήκω πουθενά, σε καμία ομάδα. Ούτε στο μπάσκετ αλλά ούτε και στο ποδόσφαιρο. Μου άρεσε παλιότερα ο Άρης, που μας κρατούσε ζωντανούς τις Πέμπτες. Παρακολουθώ τακτικά τα παιχνίδια του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, γιατί είναι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Και οι μεγάλοι τίτλοι που έχουν κατακτήσει, θέλουν και μεγάλους παίκτες. Σπανούλης και Διαμαντίδης ήταν απαράδεκτοι χθες, με κακή παρουσία στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς, αλλά όταν έκαιγε η μπάλα είδατε τι έκαναν!

Αυτό το ωραίο έχει το μπάσκετ (αλλά και το ποδόσφαιρο), από τη μία στιγμή στην άλλη γίνεσαι από κλητήρας, δήμαρχος! Μέχρι να πανηγυρίσουν στον Παναθηναϊκό για το μεγάλο τρίποντο του Διαμαντίδη, έρχεται από το πουθενά ο Σπανούλης, κατεβαίνει από ένα δέντρο και... χλαπ, πάρ΄ το μέσα! Τα υπόλοιπα, με τα βήματα και όλα αυτά που ακούγονται, είναι να είχαμε να λέγαμε. Προσωπικά εύχομαι να πάει στα 5 ματς η σειρά, για να απολαύσουμε μπάσκετ.

Υπάρχουν φορές που λέω κάποια πράγματα και κάποιοι τα παρεξηγούν. Αλλά όταν υπάρχει μέτρο σύγκρισης δίπλα μας και δεν το αξιοποιούμε, είναι γιατί είμαστε κομπλεξικοί. Είδαμε αρχικά εδώ τον τελικό Κυπέλλου που ήταν παρωδία, ρεζιλίκι του κερατά. Κι αυτό το Σαββατοκύριακο είδαμε τους τελικούς Κυπέλλου στην Ευρώπη, που ήταν η μέρα με τη νύχτα με ό,τι έγινε εδώ. Τα είδαμε αυτά τα ματς; Δεν λειτουργούν ως μέτρο σύγκρισης; Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό φαινόμενο και έτσι θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Και στην Ελλάδα η εικόνα του ποδοσφαίρου, δεν διαφέρει από την εικόνα της Υγείας, της Παιδείας κ.λπ.

Δεν είμαστε πουθενά Ευρωπαίοι (πέρα από τις υποχρεώσεις μας έναντι του κράτους που μάλλον πρέπει να συντηρούμε ολόκληρη την Ευρώπη), αλλά μίζεροι σε όλα και οσφυοκάμπτες. Τα αναφέρω όλα αυτά, για να μη νομίζει κανείς ότι είμαστε μόνο στο ποδόσφαιρό μας μίζεροι. Σε κανέναν τομέα της ζωής δεν είμαστε Ευρωπαίοι, γιατί για την Ελλάδα ισχύει αυτό που είχε πει πριν από αρκετά χρόνια ο Χάρρυ Κλυνν: Είμαστε μία τριτοκοσμική ευρωπαϊκή χώρα, με λευκούς κατοίκους.

Στα πλέι οφ, θεωρώ ότι αν ο ΠΑΟΚ περάσει από τη Νέα Σμύρνη, γιατί έχει καλύτερους παίκτες από τις υπόλοιπες ομάδες που συμμετέχουν στο μίνι πρωτάθλημα, θα γίνει σίγουρα το αφεντικό για την πρώτη θέση. Παναθηναϊκός και ΑΕΚ θα έχουν απώλειες (ή και οι δύο με ισοπαλία, ή ο ένας από τους δύο λόγω ήττας), αν και περιμένω τον Παναθηναϊκό να κερδίσει γιατί η ΑΕΚ έχει ξεπεράσει, ήδη, τον εαυτό της. Κι εδώ μία μικρή σημείωση: Όταν διαβάζουμε τι γράφουν για τον Ολυμπιακό, βλέπουμε ότι σε κάθε πρωτάθλημα ή Κύπελλο, γράφουν πως "Ο πρόεδρος πήρε και αυτή την κούπα". Οι παίκτες δεν είναι πουθενά.

Η ΑΕΚ κέρδισε ένα Κύπελλο και ο Μελισσανίδης δήλωσε αμέσως ότι η επιτυχία ανήκει στους ποδοσφαιριστές. Οι παίκτες αυτομάτως σκέφτονται ότι τους ξηγιέται ωραία ο Μελισσανίδης, γι΄ αυτό ξεπερνάνε τον εαυτό τους. Ο Αραβίδης, για παράδειγμα, αν φύγει από την ΑΕΚ δεν μπορεί να παίξει βασικός μπάλα ούτε στον Ολυμπιακό, ούτε στον ΠΑΟΚ, ούτε στον Παναθηναϊκό. Σε καμιά από τις μεγάλες ομάδες. Στην ΑΕΚ, όμως, είναι αλλιώς. Αν και γενικά θεωρώ ότι στις άλλες τρεις μεγάλες ομάδες δεν θα έπαιζε βασικός κανένας ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, εκτός του Γκάλο και του Γιόχανσον. 

Γιώργος Μύρτσος Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός