Όποιος πει ότι περίμενε πως ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε με 25 πόντους τον Παναθηναϊκό ψεύδεται. Όλοι περιμέναμε ένα "κλειστό" ματς, αλλά αυτή είναι η ομορφιά του μπάσκετ, γίνονται πράγματα που δεν τα περιμένεις.

Γιατί άνοιξε τόσο η διαφορά; Πρώτη ανάγνωση είναι πως οι… μπαρουτοκαπνισμένοι ξένοι του Ολυμπιακού (Λοτζέσκι, Χάκετ, ακόμα κι ο Μιλουτίνοφ) γνώριζαν την αξία και τις ιδιαιτερότητες του "αιώνιου" ντέρμπι. Αντίθετα, οι νεοφερμένοι Ρίβερς, Σίνγκλεντον (χωρίς να είναι οι χειρότεροι) δεν κατάλαβαν πού βρίσκονταν.

Μια δεύτερη ανάγνωση έχει να κάνει με το βάθος των πάγκων. Οι "αναπληρωματικοί" πέτυχαν 52-27 πόντους, αντίστοιχα. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έβαλε 11 (ο Αγραβάνης μάλλον… τιμωρήθηκε σιωπηρά για την απροσεξία του στη Μαδρίτη) και όλοι σκόραραν, όλοι είχαν επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας τους.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης έπαιξε στην ουσία με εννέα παίκτες (ο Μποχωρίδης έπαιξε 22 δευτερόλεπτα), από τους οποίους (μιλώντας πάντα γι' αυτούς που δεν ξεκίνησαν) όμως δεν πήρε ιδιαίτερα πράγματα, εκτός από τον Μπουρούση στην επίθεση.

Μια έκφραση που απεχθάνομαι είναι "το ήθελε περισσότερο". Δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης και πάντα ο… νικητής μοιάζει να το θέλει περισσότερο. Όμως εδώ έχουμε μια ιδιαίτερη συνθήκη, με τον Ολυμπιακό να κερδίζει κατά κράτος στα ριμπάουντ (48-27), να έχει τεράστια διαφορά στα επιθετικά ριμπάουντ (20-7) και να παίρνει 28 πόντους έναντι 5 του αντιπάλου. Κι επειδή ο έχων την μπάλα τρέχει, το σκορ στους αιφνιδιασμούς ήταν 17-4.

Όλα αυτά έπονται της αρχικής συνθήκης, που διαμορφώθηκε με τα δύο φάουλ του Νικ Καλάθη στα πρώτα 3.30 λεπτά. Όταν γνωρίζεις ότι ο Τζέιμς είναι με το χέρι μπαταρισμένο στον πάγκο και πως εκτός από σένα και τον Παππά (δεν είναι καθαρός "άσος") δεν υπάρχει παρά μόνο ο Μποχωρίδης, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να κάνεις τόσο γρήγορα άσκοπα φάουλ.

Ο Ολυμπιακός έφτασε στους 88 πόντους γιατί είχε έναν απίστευτα ήρεμο καθοδηγητή (Σπανούλης), ο οποίος για άλλη μια φορά πέρασε δύσκολα απέναντι στην άμυνα του Πεδουλάκη (2 πόντοι από βολές, με 0/7 σουτ), αλλά δημιουργικά ήταν εξαιρετικός. Τα επιθετικά ριμπάουντ οδηγούσαν σε αμυντική ανισορροπία και οι Γκριν - Λοτζέσκι τιμώρησαν με τρίποντα την κακή λειτουργία των αντιπάλων τους.

Οι δύο προπονητές προσπάθησαν να χτυπήσουν στα κενά της αντίπαλης άμυνας. Ο Πρίντεζης το έκανε με αριστουργηματικό τρόπο, ο Χαραλαμπόπουλος δεν κατάφερε να ποστάρει τον πολύ κοντύτερο Σπανούλη. Κι ο πονοκέφαλος για τον Πεδουλάκη ήταν πως ο εξαιρετικός στην επίθεση Μπουρούσης ήταν "μαύρη τρύπα" στην άμυνα.

Στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός έμοιαζε να έχει τα πάντα κι ο Παναθηναϊκός τίποτα. Με το +25 πήρε το αβαντάζ για τα πλέι οφ, όμως ας μην ξεχνάμε πως οι δυο τους θα παίξουν έως και 10 φορές φέτος και ακόμα είμαστε στην αρχή.

Οι "ερυθρόλευκοι" μετέτρεψαν τη σκληρή ήττα από τη Ρεάλ σε… μάθημα, κάτι που λογικά θα κάνουν κι οι "πράσινοι". Αυτό που πλέον δεν επιδέχεται αμφισβήτησης είναι πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται πόιντ γκαρντ, εδώ και τώρα.

Γιώργος Κογκαλίδης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός