Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια, για να δούμε τον καλό συνάδελφο Σπύρο Καβαλιεράτο να τριγυρίζει στα γραφεία της SportDay μετά από αγώνα μπάσκετ Παναθηναϊκού  - Ολυμπιακού. Θα έλεγα 10, 12 ή 14 χρόνια, αλλά θα έλεγα ψέματα, αφού όχι απλά εγώ δουλεύω πολύ λιγότερα χρόνια στο «μαγαζί», αλλά ούτε καν το «μαγαζί» το ίδιο δεν υπήρχε.

Η ουσία είναι πάντως πως ο Σπύρος, μετά τα παιχνίδια αυτά, συνήθως έπαιρνε ρεπό. Μάζευε για την ακρίβεια ρεπό από τα πέρυσι και τα πρόπερσι, υπόλοιπο αδείας ακόμα κι από προηγούμενες δουλειές του, μέχρι και αιμοδοτικές άδειες από τον στρατό προκειμένου να λείπει τις αποφράδες εκείνες μέρες που ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει.

Ακόμα όμως και τις λιγοστές εκείνες φορές που ερχόταν, έμπαινε στο γραφείο με κάτι γυαλιά ηλίου μεγαλύτερα κι από την Τζόαν Κόλινς στη «Δυναστεία» και με το κινητό στο αυτί. Και χωρίς να σταματήσει να μιλάει και να «κάνει ρεπορτάζ», καθόταν στη θέση του και πλακωνόταν στη δουλειά, στην οποία πνιγόταν τόσο πολύ, που δεν προλάβαινε να ανταλλάξει λέξη με κανέναν. Οι κακοί άνθρωποι λένε πως στην πραγματικότητα το κινητό στο αυτί του ήταν απλά ένα αξεσουάρ σαν το σκουλαρίκι κι ότι δεν μίλαγε με κανέναν κι ότι αν τον έπαιρνε κανένας τυχαία εκείνη τη στιγμή που παρίστανε τον απασχολημένο, εκείνο θα κουδούνιζε κανονικά και θα του χάλαγε το καμουφλάζ, αλλά οι κακοί άνθρωποι λένε πολλά και διάφορα...

Σήμερα το πρωί, δεν ήταν ένα συνηθισμένο πρωινό για τον Σπύρο Καβαλιεράτο αλλά και για όλους εμάς. Διότι ο αγαπητός Σπύρος όχι απλά μπήκε στα γραφεία της SportDay χωρίς να μιλάει (ή «να μιλάει») στο κινητό, όχι απλά δεν φορούσε γυαλιά ηλίου, όχι απλά είχε πιο λάγνο χαμόγελο κι από τη «Μόνα Λίζα» στο Λούβρο, αλλά για πρώτη φορά έσπασε τα δεσμά του και σχεδόν περπάτησε πάνω στο νερό: ξεπέρασε εκείνη την απαγορευμένη κόκκινη γραμμή, το ναρκοπέδιο που τον εμπόδιζε να φτάσει μέχρι την πίσω μεριά των γραφείων, πέρα από τη γιάφκα των αρχι-συντακτών και τη φωλιά των ρεπόρτερ του ΠΟΚ κι έφτασε λίγα μέτρα από το γραφείο μου, για να μου πει μια γλυκιά «καλημέρα».

Και μπορώ να σας βεβαιώσω ότι από κοντά είναι ένας λεβέντης και η φωτογραφία του στην εφημερίδα τον αδικεί - πρώτη φορά τον είδα από τόσο κοντά και μπορώ να σας βεβαιώσω για όλα αυτά.

Ο Τζον Αυλακιώτης δεν είναι πια εξαφανισμένος. Μάθαμε επιτέλους ποιος παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ. Ο Στρατιώτης Ράιαν διασώθηκε μόνος του. Ο Χάνιμπαλ Λέκτερ έγινε βετζετέριαν και ο Φοξ Μόλντερ παραδέχτηκε σε συνέντευξη Tύπου ότι τελικά δεν υπάρχουν εξωγήινοι. Μια καλύτερη και διαφορετική μέρα ξημέρωσε για όλους μας... 

Πηγή: sday.gr