Είμαστε από τους τυχερούς που είδαμε την πρεμιέρα του Γκάλη στην Ελλάδα, αλλά και του Φασούλα, αφού ως φοιτητές στη Θεσσαλονίκη ξημεροβραδιαζόμασταν στο Αλεξάνδρειο, τότε που γινόταν 4 ματς (από 2 συνεχόμενα) κάθε Σαββατοκύριακο (ερχόταν δυο ομάδες από την Αθήνα και έπαιζαν δυο ματς για λόγους οικονομίας).

Σε εκείνο το παιχνίδι λοιπόν, το γήπεδο ήταν κατάμεστο με οπαδούς του Άρη και του Ηρακλή(τότε δεν υπήρχε πρόβλημα) και όλα τα μάτια ήταν στραμμένα στον κοντό μελαψό παίκτη με την αφάνα.

Οι εφημερίδες δεν γνώριζαν και πολλά για τον ταλαντούχο ομογενή και δεν μας προϊδέασαν γι αυτό που θα βλέπαμε. Είδαμε λοιπόν ένα τύπο με απίστευτη αλτικότητα (παρακολουθούσαμε με ανοιχτό στόμα πόση ώρα έμενε στον αέρα) να κάνει κάτι ζογκλερικά που τα περισσότερα δεν του έβγαιναν λόγω άγχους.

Ήθελε να αποδείξει από την πρώτη μέρα πόσο μεγάλος παίκτης είναι. Τρύπωνε μέσα τις άμυνα, έσπαγε μέση, έδινε απίστευτες ασίστ και τελείωσε με 30 πόντους, με κακά όμως ποσοστά (τότε δεν υπήρχε αναλυτική στατιστική).

‘Εκανε δηλαδή πράγματα και θάματα, αλλά δεν ήταν όλες οι προσπάθειες του επιτυχημένες λόγω του στρες. Φαινόταν όμως από χιλιόμετρα μακριά ότι θα είναι το κάτι άλλο, όπως και ήταν και τον θαύμαζα τα επόμενα 4 χρόνια που ήμουν στη Θεσσαλονίκη. Οι φίλαθλοι έφυγαν από το Αλεξάνδρειο και τα πρόσωπα τους έλαμπαν, αφού είδαν έναν… εξωγήινο που προσπαθούσε να προσαρμοσθεί στη γη. Οι βραδιές που ακολούθησαν ήταν μαγευτικές και έμειναν ανεξίτηλες στη μνήμη μας.

Τον Άρη τον βλέπαμε και όταν εγκατασταθήκαμε στην Αθήνα και ουρές παιδιών, μαμάδων και γιαγιάδων συνέρρεαν στην Κυψέλη, στο Περιστέρι, στη Νέα Φιλαδέλφεια για να δουν την παρέα του Γκάλη. Ήταν η μοναδική ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που είχε υποστηρικτές σε όλη την Ελλάδα, ακόμη και τους οπαδούς του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού.

Είδαμε και την πρεμιέρα του Φασούλα (και του Γιαννάκη στην Εθνική). Γυρίζαμε από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ήταν Τετάρτη και έπαιζαν για το Κύπελλο ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός. Ένας 16χρονος ξερακιανός με τεράστια χέρια έκανε τρεις τάπες στον Καστρινάκη και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Βέβαια από τεχνική τίποτα, αφού στηνόταν στη γραμμή των βολών και η μπάλα δεν ακουμπούσε ούτε το στεφάνι. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία.

Πηγή: Sport24.gr

Γκάλης Α1 Άρης Μπάσκετ SPORTS