Εκρηκτικός, χαρισματικός, υπεργρήγορος, απίστευτος, ανθρώπινος είναι μερικά από τα επίθετα που τον συνοδεύουν. Σίγουρα όμως το πιο ταιριαστό από όλα, είναι το ...αξέχαστος.

Υπάρχουν μερικές στιγμές στη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, που μένουν στην μνήμη χαραγμένες ανεξίτηλα. Που ήσουν εκείνο το βράδυ που πάτησε το πόδι του, ο Νιλ Άρμστρονγκ στο Φεγγάρι... Που ήσουν όταν σκοτώθηκε ο Σένα, που ήσουν όταν έπεσαν οι Πύργοι.... Αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές. Θα τις κουβαλά κανείς μαζί του μέχρι να πεθάνει αν τις έχει ζήσει... Ακόμα θυμάμαι την κενότητα που με κυρίεψε στο άκουσμα της είδησης... Ο Σένα είναι νεκρός. Μα δεν γίνεται σκέφτηκα. Αυτό απλώς δεν γίνεται... Βρέθηκα να πετάω πέτρες στην ακρογιαλιά, στη θάλασσα, με δάκρυα στα μάτια. Ένα λεπτό!!! Γιατί έκλαιγα; Τον ήξερα τον άνθρωπο: Ήταν φίλος μου: Ήμουν Βραζιλιάνος; Όχι. Τότε γιατί έκλαιγα; Ακόμα και σήμερα δεν έχω απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Ακόμα και σήμερα όταν κάθησα να γράψω το άρθρο για το inMotion, με πήραν τα ζουμιά... κι ας έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε...

Πως γίνεται μετά από είκοσι χρόνια να κάθεσαι να γράψεις ένα άρθρο για τον Σένα και να βουρκώνουν τα μάτια σου; Πως είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια από το θάνατό του, ο Senna να έχει τόσο μεγάλη συναισθηματική επιρροή σε όλους, όσοι ασχολούνται με τα μηχανοκίνητα σπορ, είναι ένα παράδοξο που ωστόσο έχει εξήγηση...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο για τα 20 χρόνια από τον θάνατο του Σένα στο περιοδικό inMotion. Γράφεται 20 χρόνια... Εδώ