Η ενασχόληση του, έχει και τις δύο πλευρές του νομίσματος.

Είσαι επιτυχημένος; Φέρνεις διακρίσεις; Τότε θα εισπράξεις και το χειροκρότημα. Ανάλογα με το μέγεθος της επιτυχίας, αυτό θα είναι και πιο δυνατό, πιο μαζικό. Όσο περισσότερο κόσμο συγκινήσεις, η αναγνώριση θα είναι και μεγαλύτερη. Αυτή είναι η ανταμοιβή του κάθε αθλητή. Μαζί βέβαια με τα λεφτά, που παίζουν και τον κυριότερο ρόλο πια στην σύγχρονη εποχή. Και μην πει κανείς, ότι παλεύει ώρες στα γυμναστήρια, τα γήπεδα και τις προπονήσεις, για το Ολυμπιακό ιδεώδες…

Όταν αποτύχεις, θα σε ξεχάσουν. Θα αντιμετωπίσεις την αμφισβήτηση. Γρήγορα ο κόσμος ξεχνά την προσφορά και ακόμη πιο γρήγορα βρίσκει τον αντικαταστάτη στην καρδιά και το μυαλό του. Διότι έχει ανάγκη από τους πρωταθλητές του, να τον εκπροσωπήσουν. Να τον σηκώσουν εκείνοι στην πλάτη, ώστε να νιώσει περήφανος, μέσα από την δική τους επιτυχία.

Πόσο μάλλον, όταν ο πρωταθλητής συλλαμβάνεται να μην έχει παίξει με τους κανόνες. Υποκριτικούς, μεν, αφού οι περισσότεροι επιλέγουν από ένα σημείο και μετά να δοκιμάσουν το «απαγορευμένο», ώστε να διεκδικήσουν το μεγάλο βραβείο και το χειροκρότημα του νικητή. Αν κάποιος υποστηρίζει, ότι δεν ήξερε και παρασύρθηκε, δεν μας πείθει.

Είναι όμως και μια επιλογή, που κρύβει τον κίνδυνο της διαπόμπευσης, εφόσον σε πιάσουν. Έτσι παίζεται το παιχνίδι και όποιος το αγνοεί, δεν δικαιούται. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ο κάθε χονδροκούκης, η κάθε Παπαχρήστου, θα είχαν την ίδια «τύχη». Να βρεθούν δακτυλοδεικτούμενοι και να υποστούν την κριτική. Όπως αποθεώνονταν στις επιτυχίες, ήρθε η ώρα για την άλλη πλευρά του νομίσματος.

Αυτό που έπαθαν απλά τα δύο παιδιά, είναι να έχουν την ατυχία να ζουν στην Ελλάδα. Που όπως εύκολα, άκριτα και δίχως μέτρο, αποθεώνει τους πρωταθλητές της, εξιδανικεύοντας την προσπάθεια και τη νίκη τους, έχοντας ανάγκη να βρει υποκατάστατο για την περηφάνια, που της στερούν οι πολιτικοί και οι πολίτες της πολλές φορές, άλλο τόσο αλόγιστα σκληρή, είναι στο λάθος. Θα φτάσει στο όριο της ανθρωποφαγίας. Θα ξεσκίσει τις σάρκες τους σε μια προσπάθεια να τους τιμωρήσει σκληρά. Όχι γιατί πιθανόν «έκλεψαν». Όχι γιατί έκαναν λάθος. Όχι γιατί ίσως απέτυχαν. Κυρίως επειδή επέτρεψαν να τους «πιάσουν» και να στερήσουν από την Ελλάδα την στιγμή της δόξας και της επιτυχίας. Στην χώρα αυτή δεν υπάρχει κανένα Ολυμπιακό ιδεώδες. Ο «σκοπός πια αγιάζει τα μέσα». Και δυστυχώς για τους δύο αθλητές (που φέρουν ασφαλώς και οι ίδιοι τεράστιο μερίδιο ευθύνης) δεν μπόρεσαν να ικανοποιήσουν τα «θέλω» της σύγχρονης Ελλάδας…

ΥΓ Αυτό που δεν καταλαβαίνω στην περίπτωση του Χονδροκούκη είναι η βιασύνη του να ανακοινώσει, ότι παρατά τον αθλητισμό. Μα αν δεν έχει κάνει χρήση της απαγορευμένης ουσίας και έχει αδικηθεί, τότε θα είχε κάθε λόγο με την δικαίωση του, να βγει υπεράνω όλων. Αντίθετα δείχνει φοβούμαι, πιο γρήγορα και από το 2ο δείγμα, ότι κάτι δεν είναι σωστό…

Πηγή: pamesports.gr

Στίβος LIFE Ελλάδα