Σε λίγο στα γυμναστήρια δεν θα ανάβουν ούτε τα φώτα (για τον κλιματισμό ούτε συζήτηση) κι όπως μίκρυνε η μέρα θα κάνουν προπονήσεις όσες ομάδες βλέπουν με το φως του ήλιου...
Το πόσο δραματική είναι η κατάσταση το βιώνουμε όλοι και δυστυχώς ακόμα έχει πολύ δρόμο το... σετ. Ακόμα δεν είμαστε ούτε στο πρώτο τεχνικό τάιμ άουτ. Κι επειδή αυτή η κρίση είναι σαν το βόλεϊ, δηλαδή, δεν έχει χρόνο πρέπει να είμαστε καλά προετοιμασμένοι. Και δεν μιλάω για το οικονομικό κομμάτι όπου έτσι κι αλλιώς όλοι είμαστε εκτεθειμένοι, αλλά για τον ψυχολογικό τομέα. Πολλά αλλάζουν στη ζωή μας και τίποτα δεν είναι ίδιο με χθες.