Επέστρεφε και παίρνε με!

Τα έχει πει όλα στο ποίημα του με τον τίτλο «Επέστρεφε» που το μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος, το πρωτοτραγούδησε ο Κώστας Θωμαΐδης και το παρουσιάζει στην πιο μοντέρνα εκδοχή του ο Γιάννης Αλαφούζος!

«Επέστρεφε συχνά και παίρνε με

Αγαπημένη αίσθησις

Επέστρεφε και παίρνε με.

Οταν ξυπνά του σώματος η μνήμη

Κι επιθυμιά παλιά ξαναπερνά στο αίμα,

Οταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται

Κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα,

Οταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται»

Παρεμπιπτόντως το ποίημα έχει ένα χοντρό γραμματικό λάθος, διότι ως γνωστόν η προστακτική φωνή δεν παίρνει ποτέ αύξηση: κανονικά δηλαδή ο Καβάφης θα έπρεπε να λέει «επίστρεφε», αλλά, διάβολε, ένα γιώτα ή ένα έψιλον δεν κάνει τη διαφορά στην ουσία της υπόθεσης...

Λέξη προς λέξη και στίχο προς στίχο, λοιπόν, το ποίημα ταιριάζει γάντι σε αυτήν την πρεμούρα που έχει κυριεύσει τον Παναθηναϊκό για να επιστρέψει ο Σισέ με όλα τα παρελκόμενα: να τον πάρει, να του προσφέρει την αγαπημένη αίσθηση (της προηγούμενης κοινής ζωής τους) και να ξυπνήσει η μνήμη του σώματος...

... ακόμη κι αν αυτό (το σώμα, εννοώ) είναι καλυμμένο με τη φούστα, την οποία είχε φορέσει ο λεγάμενος στη γιορτή των βραβείων του «Status»!

Ανεξαρτήτως των ενδυματολογικών επιλογών του Σισέ, το βέβαιο είναι (όπως γράφει κι ο Καβάφης) πως η παλιά επιθυμιά ξαναπερνά στο αίμα, τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι!

Αυτή είναι η μοναδική σημειολογική διαφορά ανάμεσα στο ποίημα και στην πραγματικότητα, διότι το ποδόσφαιρο παίζεται με τα πόδια, άντε και με το κεφάλι μερικές φορές...

Στον Παναθηναϊκό πάλι το ποδόσφαιρο παίζεται με τις αναμνήσεις κι εκείνη τη νοσταλγική διάθεση, που άλλοτε απογειώνεται κι άλλοτε τελεί υπό διωγμόν: το γράφω αυτό διότι την ώρα που είναι σαφής η πρόθεση του τωρινού καθεστώτος να απογαλακτιστεί από τον (πάσης φύσεως: αγωνιστικό, διοικητικό, κοκ.) Βαρδινογιαννισμό, αναπολεί τον Σισέ και τον καλεί εξ εφέδρων, μπας και σώσει την παρτίδα...

Την παρτίδα των εντυπώσεων, περισσότερο, παρά της ουσίας, διότι στη φάση που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός νομίζω ότι όχι ο Σισέ, αλλά ούτε ο Μέσι και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις μπορούν να επηρεάσουν θεαματικά το παιχνίδι του...

Το 'πε άλλωστε και ο στρατηγός Γράψας, προχθές στα Γιάννενα, ότι «δεν μπορούμε να παίζουμε τέτοιο ποδόσφαιρο»...

Για να μη μένουν κενά στη διήγηση, ως στρατηγό Γράψα αναφέρω τον Φάμπρι, που σε μια en face αντιπαραβολή, είναι φτυστός ο πρώην Αρχηγός ΓΕΕΘΑ...

... και γι' αυτό κακίζω τον αγαπημένο συνάδελφό μου Κώστα Γουλή, ο οποίος τη μέρα που ο Ισπανός προπονητής προσελήφθη από τον Παναθηναϊκό, τον χαρακτήρισε απλώς «λοχαγό»!

Εγώ βεβαίως δίνω προαγωγή και τα αντίστοιχα γαλόνια στον Φάμπρι, αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι στις τωρινές κρίσεις των αξιωματικών στις ένοπλες δυνάμεις ο Σισέ μπορεί να ξαναγίνει στρατηγός!

Εχει βεβαίως ο Τζιμπρίλ τα ουσιαστικά και τα τυπικά προσόντα γι' αυτόν τον ρόλο, αλλά για να οδηγήσει το στράτευμα στη μάχη πρέπει να 'χει τους απαραίτητους φαντάρους, δεκανείς, λοχαγούς, ταγματάρχες και συνταγματάρχες, οι οποίοι δεν περισσεύουν...

Ο Βέργης έγραφε χθες στην τελευταία σελίδα του «Goal» πως «όταν ο Σισέ δει τον φετινό Παναθηναϊκό, η μοϊκάνα του θα γίνει κάγκελο» κι αυτό όντως συνιστά ένα ενδεχόμενο!

Κάγκελο επίσης θα μείνει και ο λογιστής της ΠΑΕ, διότι προφανώς η αμοιβή του Σισέ συνιστά μια πολυτέλεια τόσο για τα τρέχοντα οικονομικά δεδομένα της ελληνικής (ποδοσφαιρικής και όχι μόνο) κοινωνίας όσο και για τη ρευστότητα της ίδιας της ομάδας!

Δεν έγινε και εκείνο το πολυθρύλητο deal με τον πρίγκιπα, που εάν ρευστοποιούσε αυτή την περιβόητη επιταγή-φάντασμα των 28 εκατομμυρίων ευρώ, ο Παναθηναϊκός θα έφερνε πίσω όχι μονάχα τον Σισέ, αλλά και όλη την παλιά κουστωδία του!

Το επισημαίνω αυτό, διότι στην πρώτη παρουσία του στον Παναθηναϊκό ο Σισέ μπορούσε να περιμένει μια καίρια κάθετη πάσα στον κενό χώρο από τον Νίνη, από τον Καραγκούνη και από τον Κατσουράνη και συν τοις άλλοις ως ντίβα της ομάδας πλαισιωνόταν από ισχυρές προσωπικότητες...

... ενώ τώρα θα μοιάζει σαν την καλαμιά στον κάμπο!

Α, για να μην το ξεχάσω: στην ιστορία του αθλητισμού και δη του ελληνικού έχει αποδειχθεί πολλάκις και κατ' επανάληψιν ότι τα ξαναζεσταμένα φαγητά χάνουν τη γεύση και τη θρεπτική ικανότητά τους, χώρια που κάμποσα από δαύτα ήταν χαλασμένα και πετάχτηκαν στα σκουπίδια...

Είναι αυτές οι περιπτώσεις των επιστροφών, στις οποίες (για να επικαλεστώ και πάλι τον Καβάφη) ναι μεν οι παλιές επιθυμιές ξαναπερνούν στο αίμα, αλλά δεν το κάνουν κιόλας να κυκλοφορεί κανονικά και να τροφοδοτεί τα ζωτικά όργανα.

Πηγή: Goal