Η πρόθεση και η στρατηγική

ΟΣτέφενς επιλέγει στην αρχική ενδεκάδα τον Κίτσιου και τον Βιτόρ, παίζει μόνο με έναν κόφτη, τον καλό Αλέξανδρο Τζιόλη, κρατάει στην άμυνα τον Κατσουράνη, παίζει με ακραίους χαφ τον Λούκας και τον επιστρέψαντα Γεωργιάδη, που κάποιοι είχαν ξεχάσει και με πλέι μέικερ τον Λάζαρ. Επίσης στέλνει τον Σαλπιγγίδη δίπλα στον Αθανασιάδη - πράγμα που σημαίνει ότι στη σούμα ο ΠΑΟΚ παίζει με έξι επιθετικογενείς παίκτες και τον Λάζαρ κάτι σαν σύρτη. Όλα αυτά γίνονται απέναντι σε μια ομάδα που ξέρει να κρατά καλά την μπάλα και έχει και παίκτες που μπορεί να βγουν στους κενούς χώρους γρήγορα, όπως ο Μάρλος και κυρίως ο Ντέβιτς. Εκ των υστέρων μπορεί να πει κάποιος ότι το σχήμα είναι πολύ επιθετικό και ότι ο ΠΑΟΚ πήγε γυρεύοντας. Αλλά άλλο πράγμα είναι το αποτέλεσμα και άλλο η πρόθεση του προπονητή.

Λάθος

Ποια είναι η πρόθεση του Στέφενς; Αν ήταν να αποκλείσει τη Μέταλιστ έχει κάνει λάθος: προφανώς μια τέτοια ενδεκάδα είναι πολύ επιθετική μεν, αλλά και πολύ soft. Δεν χρειάζεται να είσαι διάνοια για να καταλάβεις πως αν σταματήσει το πρέσινγκ και οι επιστροφές όσων παίζουν μπροστά (κυρίως του Λούκας, του Σάλπι και του Γεωργιάδη) οι Λάτιν Ουκρανοί θα κάνουν πάρτι. Αν η πρόθεση του Στέφενς ήταν να κρατήσει η ομάδα το «μηδέν», πολλά ο κόουτς δεν τα μέτρησε σωστά. Όμως ήταν αυτή η πρόθεσή του; Αμφιβάλλω πολύ.

Κατασκευή

Σας έχω ξαναγράψει ότι είναι άλλο πράγμα η κατασκευή μιας ομάδας και άλλο η στρατηγική ενός αγώνα. Πριν κατασκευαστεί μια ομάδα, πριν δηλαδή ο προπονητής της είναι σίγουρος για τις ικανότητες των παικτών, τους τρόπους τους, τις δυνατότητές τους και τις δυνατότητες της ίδιας της ομάδας, κάθε συζήτηση για στρατηγική είναι υπερβολική. Είναι απλό να πεις πριν το ματς ότι ο ΠΑΟΚ για να έχει ελπίδες πρέπει να κρατήσει το μηδέν - το καταλαβαίνει ο καθένας.

Το θέμα είναι αν ο ΠΑΟΚ μπορεί αυτό να το κάνει και η απάντηση είναι ότι δεν μπορεί κι αυτό λέει το ματς: ο ΠΑΟΚ δέχτηκε δύο γκολ από μία ομάδα που ούτε καν φόρτσαρε, γιατί είχε αδυναμίες αμυντικές, που οφείλονται και στην έλλειψη προσαρμογής κάποιων παικτών που έχουν να μάθουν πολλά (αυτή είναι η ιστορία του πρώτου γκολ) και στην έλλειψη γνώσης των μηχανισμών της ομάδας (κι αυτή είναι η ιστορία του δεύτερου). Το ενδιαφέρον στο χθεσινό ματς ήταν η διαχείριση αυτών των αδυναμιών που ήταν γνωστές πριν ο αγώνας αρχίσει.

Σε αυτό ο Στέφενς έδωσε μια ωραία απάντηση, που ελπίζω να την εκτιμήσουν και να την κατάλαβαν: το ματς που κάνει ο ΠΑΟΚ στα πρώτα τριάντα λεπτά δείχνει ότι ο Ολλανδός προετοίμασε μια ομάδα για να παίξει και να σκοράρει, ελπίζοντας ότι έτσι θα κρύψει τις αμυντικές της αδυναμίες.

Παλιά

Παλιά έλεγαν ότι «καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση»: το λατρεύω ως ρητό και έχω και καιρό να το ακούσω - στο ματς του ΠΑΟΚ με τη Μέταλιστ δεν το άκουσα, αλλά το είδα. Όλη η προσπάθεια του ΠΑΟΚ στην αρχή είναι να βραχυκυκλώσει επιθετικά τη Μέταλιστ διά του επιθετικού του παιχνιδιού: δεν την αφήνει να κρατήσει μπάλα (πράγμα που ξέρει), δεν την αφήνει να τρέξει στις αντεπιθέσεις, (πράγμα που μπορεί), δεν την αφήνει να ησυχάσει στα μετόπισθεν και να πάει το ματς σε αργό τέμπο (πράγμα που θέλει).

Δυστυχώς ο ΠΑΟΚ δεν εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες, γιατί γκολ στα πόδια τους έχουν μόνο ο Σάλπι και ο Αθανασιάδης κι αυτό το ξέρουμε. Όμως η ανάγνωση του ματς είναι για μένα πολύ καλή: παίζοντας έτσι, αποκτάς την πρέπουσα νοοτροπία κι αυτό είναι που ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη. Ο ΠΑΟΚ πρέπει ν' αφήσει πίσω τις γκρίζες εποχές της άμυνας, αλλά και να ξεχάσει το περσινό ποδόσφαιρο κατοχής του Δώνη: ο νέος του κόουτς θέλει σβελτάδα, πίεση, ενέργεια.

Παρεμβάσεις

Ακόμα και οι παρεμβάσεις του Ολλανδού μετά το 0-1 έχουν να κάνουν με τη φάση της επίθεσης: μέσα ο Ολίσε, ο Βούκιτς, ο ανέτοιμος Νέσιντ. Το μήνυμα στην ομάδα είναι να γίνει επιθετικότερη ή για να το πω διαφορετικά να μη φοβηθεί να χάσει, να χάσει παίζοντας. Βρήκα την ήττα διδακτική: κάτι καινούργιο ξεκινά

Μια
Λεπτομέρεια

Διαβάζω το βιογραφικό του Πορτογάλου Βιτόρ. Γεννήθηκε, λέει, στο Tόρες Βέντρας. Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Μπενφίκα και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα το 2007: έκανε το ντεμπούτο του τον Αύγουστο αμέσως, εναντίον της Βιτόρια Γκιμαράες και στο Τσάμπιονς Λιγκ έπαιξε κόντρα στην FC Κοπεγχάγη τον τρίτο προκριματικό.

Όμως αυτό έγινε γιατί οι δύο βασικοί στόπερ, δηλαδή ο Λουιζάο και ο Νταβίντ Λουίζ ήταν εκτός αγωνιστικής δράσης, πληρώνοντας τραυματισμούς. Την επόμενη χρονιά δόθηκε δανεικός στην Ντεπορτίβο Άβες που αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία.

Μετά το τέλος της σεζόν επέστρεψε στην Μπενφίκα, όπου χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα. Το καλοκαίρι του 2010 πήγε δανεικός στη Λέστερ, όπου προπονητής ήταν ο συμπατριώτης του Πάολο Σόουζα. Στις 19 Δεκεμβρίου 2010, έπαθε τράβηγμα κι έμεινε εκτός για τρεις μήνες. Στο τέλος της χρονιάς γύρισε στην Μπενφίκα, αλλά ο τεχνικός διευθυντής Ζόρζε Ζέσους δεν τον κράτησε στην πρώτη ομάδα και τον έστειλε στην Μπενφίκα Β, όπου και αγωνίστηκε σε 11 ματς. Και βρέθηκε φέτος το καλοκαίρι στον ΠΑΟΚ.

Δεν αποκλείω ο παίκτης αυτός σε δύο μήνες, όταν προσαρμοστεί και καταλάβει καλύτερα την ομάδα, να αποδειχτεί μια εξαιρετική μεταγραφή, αφού και μικρός είναι και παραστάσεις από καλά πρωταθλήματα έχει.

Όμως αν τον βάλεις να παίξει στο ματς με τη Μέταλιστ, μετά από ένα τεράστιο διάστημα αγωνιστικής απραξίας, παίζεις με τη φωτιά: η αντίδρασή του στη φάση του πέναλτι είναι αντίδραση ποδοσφαιριστή χωρίς αγωνιστικό ρυθμό, ενώ και στο δεύτερο γκολ ο τύπος απλά είναι αλλού. Οχι ότι ο Στέφενς είχε κάποιον πολύ καλύτερο βέβαια, αλλά όπως και να το κάνουμε ένας φτασμένος και έμπειρος παίκτης τέτοια λάθη δεν θα τα έκανε.

Ο ΠΑΟΚ άφησε τον Σίλντενφελντ και πήρε τον Βιτόρ, δηλαδή ένα «λαχείο». Καμιά φορά το πιάνει ο αντίπαλος