Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις τον τρόπο να παίρνεις αποτελέσματα εκτός έδρας. Ο ΠΑΟΚ το έχει αυτό, δε φοβάται όπου κι αν παίζει.

Ακόμη και σε παιχνίδια σαν το σημερινό, που στο πρώτο ημίχρονο ατομικά η ομάδα δεν ήταν καλά δημιουργικά και το τρικ του Στέφενς με τον Λόρενς ήταν αποτυχημένο, ο ΠΑΟΚ βρήκε τον τρόπο να πατήσει καλύτερα στο γήπεδο και με το μεγάλο γκολ του Στοχ να πάρει μία ισοπαλία που φέρνει τη σειρά στη Τούμπα σε μία άλλη βάση.

Τίποτα δεν τελείωσε, αλλά νομίζω πως μπορούμε να πούμε ότι απλά αυξήθηκαν οι πιθανότητές μας. Και αποκαλύφθηκε ο ηγέτης μας.

Ο Κατσουράνης κάνει μεγάλο παιχνίδι και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ο άνθρωπος που δεν κάνει λάθος. Που έχει δώσει αυτοπεποίθηση στον Βίτορ, τσαμπουκά στον Κίτσιου. Είναι αυτός που κρατάει την ομάδα στο δύσκολα.

Αναφέρθηκα στον Κατσουράνη και τους άλλους δύο. Οι τρεις τους, μαζί με τον Λίνο, κράτησαν τον ΠΑΟΚ όταν Τζιόλης, Λάζαρ, Λόρενς, Στοχ, Λούκας και Σαλπιγγίδης δεν έκαναν τα αυτονόητα στην ανάπτυξη.

Ο ΠΑΟΚ όμως βρήκε τον χρόνο και ο κόσμος του έδωσε την ώθηση που έπρεπε. Οι Έλληνες της Γερμανίας μπορούν να βγούνε στη γειτονιά τους με χαμόγελο γιατί αποδείχτηκε πως οι φτωχοί μπορούν.

Οι τέσσερις της άμυνας κράτησαν τον ΠΑΟΚ, με μοναδικό κόστος την φάση του γκολ του Φαρφάν. Και εκεί δεν υποστηρίχτηκαν από τους χαφ. Όμως ο ΠΑΟΚ δε λύγισε και αντέδρασε.
Το γκολ του Στοχ, είναι ένας λόγος για να κατανοήσει ο Σαββίδης γιατί αυτούς τους παίκτες τους πληρώνεις.

Από το πουθενά, ένα κλέψιμο του Βίτορ ψηλά, μία κίνηση στον άξονα, ένα σουτ απλά τέλειο. Από αυτά που ο τερματοφύλακας ξέρει πως το έφαγε πριν πέσει.

Φεύγω με το κεφάλι ψηλά και από εδώ. Όπως σε πάρα πολλά γήπεδα της Ευρώπης τα τελευταία έξι χρόνια. Δεν τους φοβάμαι και βλέπω στο βλέμμα τους πως αναρωτιούνται από πού βρίσκω αυτή την χαλαρότητα όταν τους μιλάω.

ΠΑΟΚ είμαι και έφτασα ένα βήμα από το να αλλάξω στάτους. Και για να τα καταφέρω, πρέπει πρώτα απ όλα να νικήσω τα κουσούρια μου. Αυτά που με άφησαν χωρίς τους δικούς μου στη πιο ιστορική ρεβάνς.