Απ'την αρχή της σεζόν φάνηκε ότι η ΑΕΚ θα έχει μεγάλο πρόβλημα, όταν παίζει μακριά απ'το ΟΑΚΑ και σε έδρες μικρές με κακούς αγωνιστικούς χώρους. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα του Δικέφαλου αετού έχει ρόστερ 3 κλάσεις ανώτερο από κάθε ομάδα της κατηγορίας, αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες, γεγονός που δημιούργησε (και συνεχίζει να δημιουργεί) απορίες. Την 3η αγωνιστική στην Καλλιθέα, υπέπεσε στην πρώτη γκέλα της σεζόν κόντρα στο Περιστέρι (0-0). Κόντρα στον Ηρόδοτο, στο Παγκρήτιο, έφτυσε αίμα για να κερδίσει στις καθυστερήσεις (1-2).

Ο Αστέρα Βάρης στο Μενίδι την ανάγκασε σε δεύτερο στραβοπάτημα (1-1), ενώ στο Αιγάλεω νίκησε με την ψυχή στο στόμα. Η έδρα του Αχαρναϊκού αποδείχτηκε γκαντέμικη, για δεύτερη φορά, αφού κόντρα στη Θύελλα, η Ένωση υπέστη την πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα της Γ'Εθνικής (1-0).

Το ντροπιαστικό αποτέλεσμα, δεδομένου των προηγούμενων 8άρων που έριξε η ΑΕΚ στην εκκίνηση του δεύτερου γύρου, εμφανίζει ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο. Με Μανδραϊκό και Περιστέρι, οι παίκτες του Τραϊανού Δέλλα επικράτησαν 8-0 και 8-1 αντίστοιχα στο άδειο λόγω τιμωρίας ΟΑΚΑ. Χωρίς την παρουσία του κόσμου δηλαδή, τα πόδια των “κιτρινόμαυρων” λύθηκαν και έδειξαν, ότι από εδώ και στο εξής τα υπόλοιπα παιχνίδια του πρωταθλήματος θα έχουν διαδικαστικό χαρακτήρα. Αλλά στο Μενίδι ήρθαν τα πάνω κάτω...

Μετά τη νέα τραγική εμφάνιση, τα ερωτήματα που αιωρούνται στα οπαδικά στέκια είναι δύο. Τελικά οι παίκτες της ΑΕΚ, απλά, δεν μπορούν να παίξουν καλά (και) μπροστά στους φιλάθλους τους, λόγω της πίεσης που νιώθουν ή παίζουν για την πάρτη τους; Γιατί σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούν τα αποτελέσματα που προηγήθηκαν της νίλας στο Μενίδι.