Από το περασμένο καλοκαίρι γνωρίζαμε πως υπήρχαν δύο δρόμοι για τη φετινή περίοδο. Κάποιοι θα ακολουθούσαν τον... εύκολο, όπου θα προσπαθούσαν να κάνουν delete όλη την πορεία της ΑΕΚ στη Γ’ Εθνική, οπότε δεν θα τους ένοιαζε αν θα ερχόταν μία ισοπαλία (Περιστέρι, Αστέρας Βάρης) ή μία ήττα (Αγροτικός Αστέρας, Θύελλα Ραφήνας) και οι άλλοι που θα έμεναν δίπλα στην ομάδα και κάθε παιχνίδι της Ενωσης, θα ήταν μία πρόκληση. Ενα μάθημα, από το οποίο όλοι θα γινόντουσαν σοφότεροι, αφού τέτοιες καταστάσεις δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ ο σύλλογος. Και οι δύο δρόμοι, όμως, έχουν έναν κοινό παρονομαστεί. Η χρονιά –σε διάρκεια- είναι ακριβώς η ίδια. Σεπτέμβρη ξεκινούσε, Μάιο τελειώνει.

 


Τον ποιον δρόμο θα επέλεγε ο καθένας, ήταν προσωπική επιλογή και δεν είναι κατακριτέα. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν έναν και μοναδικό. Η δεύτερη περίπτωση αποτελούσε μονόδρομο για τον Τραϊανο Δέλλα και τους παίκτες του. Θα σταθώ όμως μόνο στον προπονητή της ΑΕΚ, καθώς αυτός αποτελούσε το μεγάλο στοίχημα, τόσο του Δημήτρη Μελισσανίδη, όσο και της πλειονότητας του κόσμου, που ήθελε επιτέλους η ομάδα να βγάλει ένα δικό της «παιδί» και μαζί του να πορευτεί μέχρι την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου.

 

Από τις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις του, ο «Τράι» επαναλαμβάνει μία συγκεκριμένη ατάκα. «Να φύγουμε γρηγορότερα από αυτή την κατηγορία». Δεν θα διαφωνήσω μαζί του. Πρόκειται για μία... πιασάρικη κουβέντα, που ο οπαδικός κόσμος τη λέει (και τη θέλει) καθημερινά. Ο Δέλλας όμως δεν είναι οπαδός. Είναι προπονητής και μάλιστα μαθητευόμενος ακόμα. Που σημαίνει πως δεν πρέπει να βιάζεται καθόλου. Αντίθετα, όσο μαθαίνει, θα έπρεπε να χαμηλώνει την… ταχύτητα της επιστροφής, προκειμένου και ο ίδιος να έχει περισσότερο χρόνο για να μάθει.

 

Το να επαναλαμβάνει συνεχώς το πόσο γρήγορα πρέπει να φύγει η ΑΕΚ από την κατηγορία, θυμίζει έναν 40άρη που αποφάσισε να μάθει ξένη γλώσσα και επειδή είναι σε προχωρημένη ηλικία, θεωρεί ότι θα πρέπει να πηδήξει τις πρώτες τάξεις. Λάθος προσέγγιση και για τον ίδιο, που φαίνεται πως μεταδίδεται και στους παίκτες του, οι οποίοι υιοθετούν την ίδια άποψη και όποτε τους δίνεται η ευκαιρία, την ξεστομίζουν με την ίδια ευκολία.

 


Ο Δημήτρης Μελισσανίδης εμπιστεύτηκε τις βάσεις του... οικοδομήματος στον Δέλλα, για να «χτίσει» και αυτός μαζί, ένα προπονητικό υπόβαθρο. Που του χρόνου θα τον κάνει ακόμα πιο σοφό και πιο έμπειρο. Όχι γιατί ήθελε κάποιον στον πάγκο που να υπενθυμίζει κάθε εβδομάδα ότι πρέπει να φύγουμε από την κατηγορία. Άλλωστε αν υπήρχε ένα δεδομένο σε όλο τον ελληνικό ποδοσφαιρικό κόσμο, από πέρσι το καλοκαίρι, ήταν πως η ΑΕΚ θα ανέβαινε κατηγορία. Πιο σίγουρο και από το Ολυμπιακός θα έπαιζε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (παρότι ως πρωταθλητής θα ήταν εξασφαλισμένη η θέση του). Και αυτό θα συνέβαινε είτε με έναν βαθμό διαφορά από τον δεύτερο, είτε με 30.


Με όλα τα παραπάνω δεν θέλω επ’ουδενί να κατηγορήσω τον Δέλλα. Ήμουν, είμαι και με την μέχρι τώρα εικόνα, θα παραμείνω, από τους υποστηρικτές του γιατί θεωρώ ότι είναι άδικο να κριθεί με ασφάλεια τη φετινή περίοδο. Όμως, ξέρει και ο ίδιος πως η κριτική για τον προπονητή της ΑΕΚ, σε όποια κατηγορία και αν παίζει, είναι αναγκαία και επιβεβλημένη. Ας σταματήσει λοιπόν να μετράει αντίστροφα και ας εκμεταλλευτεί τον χρόνο που έχει στη διάθεσή του, για να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα για τον ίδιο. Άλλωστε, αν παραμείνει το καλοκαίρι στον πάγκο της ΑΕΚ, θα είναι στους ελάχιστους, από τη φετινή ομάδα (αναφέρομαι και στους ποδοσφαιριστές), άρα δεν θα κρίνεται ως νέος, αλλά ως… παλιός. Και σε αντίθεση με τους αυτούς που θα έρθουν και θα έχουν λευκό μητρώο, εκείνος θα έχει παρελθόν. Και ό,τι λάθη έχει κάνει (όπως και ό,τι σωστά), πάντα θα μπαίνουν στο ζύγι.

Πηγή: SportDay.gr

Δέλλας Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS