Σταυρόλεξα για δυνατούς λύτες

Eίναι γνωστό ότι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι ομάδες που στην Ελλάδα κάνουν πρωταθλητισμό είναι ότι παίζουν εκτός έδρας συχνά κόντρα σε αντιπάλους που δεν παίρνουν το παραμικρό επιθετικό ρίσκο και παίζουν ποδόσφαιρο αναμονής. Στην Αγγλία αυτό δεν το κάνει κανένας, στην Ισπανία μπορεί να βρεις δυο-τρεις, στην Ιταλία το κάνουν όσοι παλεύουν για να μην υποβιβαστούν (και όχι πάντα), και όσοι θέλουν να αιφνιδιάσουν τον φιλοξενούμενο που προσδοκεί κάτι άλλο. Στην Ελλάδα το κάνουν σχεδόν όλοι - ειδικά όταν παίζουν με τον Ολυμπιακό. Επειδή όμως φέτος πρωταθλητισμό κάνουν και ο ΠΑΟ και ο ΠΑΟΚ, δεν αποκλείεται να δούμε και τον ΠΑΣ και την Ξάνθη αύριο Πέμπτη να τους περιμένουν.

Λίγοι
Να σημειώσω ότι αυτό δεν είναι για τον ΠΑΟ και τον ΠΑΟΚ τόσο δεδομένο. Πέρυσι τον ΠΑΟ λίγοι τον περίμεναν: εκτιμώντας ότι έχει προβλήματα στην άμυνα προσπάθησαν να τον πιέσουν κάποιοι το έκαναν σωστά (ο Πανιώνιος και ο ΟΦΗ π.χ.) κάποιοι όχι (ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη το έκανε χειρότερα από όλους) αλλά όλοι σχεδόν δεν τον περίμεναν. Το ίδιο συνέβη και με τον ΠΑΟΚ φέτος: Πλατανιάς, Παναιτωλικός και Εργοτέλης έπαιξαν μαζί του πολύ ανοιχτά κι έχασαν. Η Ξάνθη που ταμπουρώθηκε νωρίς, γιατί προηγήθηκε, του έκανε τη ζωή περισσότερο δύσκολη. Οπως η Ξάνθη που κέρδισε τον ΠΑΟΚ, έτσι κι ο Αστέρας που περίμενε φέτος τον Παναθηναϊκό, έδειξαν στους υπόλοιπους ένα δρόμο για να αντιμετωπίσουν τις δυο αυτές ομάδες: δεν αποκλείεται η Ξάνθη να περιμένει πολύ τον ΠΑΟ και ο ΠΑΣ ν' αφήσει στον ΠΑΟΚ την μπάλα. Αλλά το να ξέρεις τι μπορεί να αντιμετωπίσεις, δεν σημαίνει πως λύνεις πάντα τον γρίφο.

Σχηματικά
Στην Ελλάδα όποια ομάδα θέλει να περιμένει στο γήπεδό της τον αντίπαλο κρατά 8 ή και 9 παίκτες πίσω από την μπάλα. Σχηματικά υπάρχουν δύο τρόποι ταμπουρώματος. Ο πρώτος είναι το πολυφορεμένο 4-5-1 (με τις όποιες παραλλαγές του) και ο δεύτερος το κλασικό στατικό 4-4-2 (επίσης μασκαρεμένο σε 4-4 -1-1) όπου επιβάλλεται. Κανείς δεν παίζει πια 5-3-2 γιατί δεν θέλει να χαρίζει παίκτη στη μεσαία γραμμή. Η Ξάνθη και ο ΠΑΣ ωστόσο είναι ομάδες που και αμυντικά είναι λιγότερο προβλέψιμες. Μπορεί να αμυνθούν με 7 παίκτες πίσω από την μπάλα (παίζοντας, ειδικά η Ξάνθη, κάποιες ενδιαφέρουσες παραλλαγές του 4-3-3), αλλά μπορούν και ν αλλάξουν στη διάρκεια του ματς σχήμα (ειδικά ο ΠΑΣ, που έχει μια πολύ καλή τακτική συμπεριφορά).

Αντεπιθέσεις
Η διαφορά της Ξάνθης του Λουτσέσκου και του ΠΑΣ του Πετράκη από άλλες ομάδες είναι ότι στη φάση του «ταμπουρώματος» κυνηγάνε πολύ τις αντεπιθέσεις και τις κάνουν χρησιμοποιώντας 3 και 4 παίκτες: η Ξάνθη σταθερά τους Καπετάνο, Σολτάνι και Κλέιτον, ο ΠΑΣ πάντα τον Τσάβες και τον Ιλιτς, πλαισιωμένους είτε από τον Κοροβέση (ή τον Ακόστα) είτε από τον Γιάκο. Είναι μεγάλη αυτή η διαφορά; Ναι, διότι ο αντίπαλος έχει δυο επιλογές: ή να κρατά σταθερά τέσσερις παίκτες πίσω ώστε να μην δώσει χώρους ή να πάρει μεγάλα ρίσκα παίζοντας από το πλάι ελπίζοντας πως σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, αν χάσει την μπάλα, θα αμυνθεί καλύτερα. Στην πρώτη περίπτωση, κρατώντας σταθερά 4 παίκτες πίσω, επιτίθεται στις κλειστές άμυνες με λίγους. Στη δεύτερη αν χάσει την μπάλα πρέπει να αμυνθεί αλάνθαστα: ο ΠΑΟΚ κόντρα στην Ξάνθη επειδή αλάνθαστος δεν ήταν δέχτηκε τέσσερα γκολ και υπέφερε στα ένας εναντίον ενός των παικτών του με τους Σολτάνι, Κλέιτον, Καπετάνο.

Ακροβολισμός-καλύψεις
Η Ξάνθη και ο ΠΑΣ αμύνονται καλά γιατί σε κάθε σημείο του γηπέδου όπου η ομάδα τους παίζει άμυνα, υπάρχει ένας τουλάχιστον παραπάνω παίκτης τους. Στην Ξάνθη οι τρεις κόφτες (όποιοι κι αν είναι...) ρίχνουν πολύ τρέξιμο αφού καλύπτουν και τους πλάγιους αμυντικούς: ο Λουτσέσκου είναι τυχερός γιατί παίκτες για τη μέση έχει πολλούς - Φλίσκας, Παπαστεριανός, Ομπόντο, Βασιλακάκης, Λουσέρο είναι περπατημένα παιδιά. Στα Γιάννενα είναι αλήθεια πως υπάρχουν περισσότερες επιστροφές επιθετικών: ο Τσάβες, ο Κοροβέσης, ή ο Ακόστα είναι πολύ χρήσιμοι και στις καλύψεις.

Το δεύτερο
Τον Αναστασιάδη και τον Αναστασίου τούς περιμένουν δύο σταυρόλεξα για δυνατούς λύτες. Πρέπει οι ομάδες τους ν' ανοίξουν δυο καλές άμυνες και να μη δεχτούν αντεπιθέσεις. Το δεύτερο είναι πιο δύσκολο

Παρέλαση
Κινδυνεύει κανένας προπονητής σήμερα; Από τη στιγμή που έφυγε ο Δερμιτζάκης από τον Εργοτέλη κι ο Τερεζόπουλος από τον Πανιώνιο, αυτός που διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο μοιάζει να είναι ο Σα Πίντο: λέγεται ότι τα δυο επόμενα ματς είναι για αυτόν καθοριστικά μολονότι ο Γιώργος Σπανός δεν θέλει ν' αλλάζει προπονητές. Νομίζω ότι στον Ατρόμητο έκαναν ένα λάθος διώχνοντας τον Γιώργο Παράσχο και προσλαμβάνοντας τον Πορτογάλο: δεν κατάλαβαν ότι ο Σα Πίντο παίζει πολύ πιο αμυντικά από τον Ελληνα προκάτοχό του. Κατά κάποιο τρόπο, ο Σπανός επανέλαβε το ίδιο λάθος που είχε κάνει κι όταν αντικατέστησε τον Μπάγεβιτς με τον Αναστόπουλο. Και ο «Αναστό», όπως και ο Σα Πίντο, είχαν κάνει πολύ καλή δουλειά, (ο Αναστόπουλος μάλιστα πολύ καλύτερη), στον ΟΦΗ χτίζοντας καλές άμυνες. Μόνο που το πρόβλημα του Ατρομήτου δεν ήταν ποτέ η άμυνά του: το πρόβλημα τακτικά ήταν εδώ και δυο-τρία χρόνια η επίθεση. Ο Ατρόμητος ειδικά φέτος παίζει καλά στην επίθεση μόνο όταν οι παίκτες του έχουν διάθεση: μια κεφάτη εμφάνιση του Ουμπίντες ή του Ναπολεόνι ή ακόμα και του Καραμάνου μπορεί να δώσει μια νίκη. Αλλά όπως σε όλες τις δουλειές κέφι δεν μπορεί να υπάρχει πάντα κι όταν το κέφι λείπει φαίνεται η απουσία μηχανισμών και τρόπων.
Φταίει γι αυτό ο Σα Πίντο; Οχι φυσικά. Ο άνθρωπος είχε δείξει στον ΟΦΗ ότι πρώτα ακυρώνει τον αντίπαλο και μετά τον απασχολούν όλα τα υπόλοιπα. Δεν είναι κακός προπονητής, είναι όμως αμφίβολο κατά πόσο είναι ο κατάλληλος για τον Ατρόμητο

Μέρες αγάπης
Επιστρέφει σήμερα στην Κέρκυρα, στο ματς της γηπεδούχου με τον Εργοτέλη, μετά από απουσία, ο Σωτηρόπουλος, δηλαδή ο επόπτης που δεν σήκωσε ποτέ σωστά τη σημαία του στο ματς του Αστέρα με τον Ολυμπιακό. Βλέποντας τα λάθη που έγιναν στα ματς ΠΑΟΚ-Κέρκυρα και Παναθηναϊκός-Πανθρακικός, ο Ζωγράφος τον έβγαλε από το ψυγείο. Με το νέο έτος θα βγει στη γύρα και ο Ηλίας Σπάθας, ξεκούραστος και φρέσκος. Κι όσοι ισχυρίζονταν ότι θα τον φάνε κ.λπ., θα τον συγχωρήσουν, αφού οι γιορτές που έρχονται είναι και μέρες αγάπης...