Η νέα χρονιά ξεκίνησε για μένα με θεαματικό τρόπο. Για δεύτερη φορά σε ένα εξάμηνο ο πρόεδρος του ΠΑΟ κ. Γιάννης Αλαφούζος έκανε παρέμβαση στην ραδιοφωνική εκπομπή που κάνουμε με τον Αντώνη Πανούτσο στον σταθμό του πλέον. Επειδή πάλι ο λόγος που παρενέβη, πολιτισμένα αυτή τη φορά ήμουν και εγώ, προβληματίστηκα. Κι επειδή στον γραπτό λόγο εκφράζομαι συνήθως προσεχτικότερα θα του αφιερώσω το πρώτο σημείωμα της χρονιάς.

Tην πρώτη φορά που ο κ. Αλαφούζος έκανε παρέμβαση σε εκπομπή στο ραδιόφωνο ήταν για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για κάποιες εκτιμήσεις μου αναφορικά με την αδειοδότηση του ΠΑΟ: από όσο γνωρίζω πήγε στην ΕΠΟ και ρώτησε πού τα μαθαίνω - δεν ήξεραν τι να του πουν. Ο ΠΑΟ αδειοδοτήθηκε και πάλι καλά, αλλά χρειάστηκε πέρα από το φάκελο που πέρυσι κατέθεσε, να κάνει κι αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τάξης των 5 εκατ. ευρώ – πράγμα που, όπως έλεγα, δεν είχε συμβεί πρόπερσι. Ακολούθως τελεί υπό παρακολούθηση από την αρμόδια επιτροπή της UEFA για το Financial Fair Play κι έχει κληθεί τώρα να δώσει εξηγήσεις. Εύχομαι να είναι τυπικές, γιατί η συγκεκριμένη επιτροπή που έχει πρόεδρο ένα Πορτογάλο (τον κ. Ντα Κούνια Ροντρίγκες) δεν αστειεύεται: τις τέσσερις πρώτες ομάδες που κάλεσε τις τιμώρησε. Ο ΠΑΟ δηλώνει πως δεν ανησυχεί και καλά κάνει και το δηλώνει. Αλλά εγώ εξακολουθώ να αναρωτιέμαι τι πρόβλημα σε μια αδειοδότηση μπορεί να προκαλέσει μία εκτίμηση. Ενας φάκελος υπάρχει και εξετάζεται. Αν είναι εντάξει, το κρίνουν δύο επιτροπές. Πώς διάβολο μια εκτίμηση δημοσιογράφου μπορεί να επηρεάσει λογιστές που εξετάζουν νούμερα;

Φασαρία
Προχθές τον πρόεδρο του ΠΑΟ ενόχλησε ένα σχόλιό μου ότι ο ΠΑΟ κάνει συχνά φασαρία για τη φασαρία. Είπε ότι δεν ισχύει και ότι η ομάδα απλά καταγγέλλει τα κακώς κείμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου: μπορεί να έχει και δίκιο. Ομως στον ΠΑΟ έχουν κάνει φασαρία, πριν από την ομίχλη στα Γιάννενα, για εισιτήρια που τους αρνήθηκαν, δανεικούς που δίνουν άλλοι, καθυστερήσεις στα τελευταία λεπτά των ματς στη Λεωφόρο (!), διακοπές αγώνων για να δοθούν οι πρώτες βοήθειες, ακόμα και για σχόλια του Νίκου Χατζηνικολάου στο τουίτερ! Επειδή συμβαίνει να πιστεύω πως εισιτήρια για εκτός έδρας ματς καλύτερα μια ομάδα να μην παίρνει, πως όλοι κάνουν καθυστερήσεις όταν κερδίζουν, πως κανείς δεν φταίει για την ομίχλη στα Γιάννενα και πως δανεικούς όταν έχουν δίνουν όλοι – θεωρώ τις διαμαρτυρίες υπερβολικές: δεν θυμάμαι άλλον να καυγαδίζει με τον Χατζηνικολάου πχ.

Κανένας
Ομολογώ ωστόσο ότι η παρέμβαση με προβλημάτισε. Σκεφτόμουν π.χ. σε τι θα γινόταν καλύτερο το ελληνικό ποδόσφαιρο αν φωνάζαμε όλοι εναντίον του Γιώργου Μποροβήλου γιατί το ματς του ΠΑΣ με τον ΠΑΟ ορίστηκε στις 7:30 μμ. Κάποιος θα έλεγε ότι σε αυτή την περίπτωση θα προκαλούσαμε π.χ. την παραίτηση του Μποροβήλου ή του Αναγνώστου ή δεν ξέρω ποιου άλλου: αμ δε! Αν κάθε φορά που γινόταν φασαρία κάποιος παραιτούνταν στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα έμενε κανένας! Επίσης σπανιότατα κάποιος φεύγει γιατί οι δημοσιογράφοι φωνάζουν. Συνήθως οι φωνές απλά ικανοποιούν ένα κοινό που αγαπάει το ξεφωνητό πιο πολύ από το ποδόσφαιρο. Δεν απευθύνομαι σε αυτό το κοινό χρόνια τώρα.

Λάθος
Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο πρόεδρος του ΠΑΟ, όπως και πολλοί άλλοι, κάνει ένα λάθος: επειδή τα media είναι μέρος της δουλειάς του (μια από αυτές…) πιστεύει ότι η δύναμή τους στο ποδόσφαιρο είναι καταλυτική - όπως συχνά συμβαίνει στην πολιτική π.χ. Ετσι, άθελά του, δίνει μεγαλύτερη σημασία στα επικοινωνιακά από όσο στα αγωνιστικά: το ποδόσφαιρο, όμως, δεν είναι ένα παιγνίδι που κερδίζει όποιος φωνάζει πιο πολύ ή όποιος έχει μαζί του τους δημοσιογράφους - είναι ένα σπορ στο οποίο μια ομάδα πρέπει να κερδίζει μια άλλη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Ποτέ οι φωνές δεν βοηθάνε μια ομάδα να παίζει καλύτερα.

Δικαιολογίες
Στον Γιάννη Αλαφούζο και στον Γιάννη Αναστασίου που γιορτάζουν σήμερα εύχομαι από εδώ και στο εξής να δείξουν ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα για τα αγωνιστικά κυρίως, γιατί ο Παναθηναϊκός από αυτό έχει ανάγκη. Για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα δεν χρειάζεται ούτε φωνές, ούτε καλά λόγια. Χρειάζεται ένα καλύτερο δεξί μπακ, έναν τουλάχιστον ποιοτικό παίκτη στα χαφ, έναν κυνηγό με γκολ στα πόδια, ώστε να μην εξαρτάται η ομάδα τόσο πολύ από τον Μπεργκ. Και να μην ξεχνούν ότι γκρινιάζοντας για τη διαιτησία ή για την ομίχλη π.χ. μια καινούργια ομάδα αρχικά μπορεί και να την προστατεύεις. Μετά της δίνεις μια δικαιολογία για να παίξει άσχημα, όπως έκανε ο ΠΑΟ στα Γιάννενα…

Δεν άντεχε
Ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε το τέλος της συνεργασίας του με τον Μίτσελ. Το όνομά του Μίτσελ, το κύρος του, η ικανότητά του με τα ΜΜΕ, είναι πολύ σημαντικά και είναι αυτά που έκαναν διστακτικό το Βαγγέλη Μαρινάκη για την αντικατάστασή του. Ομως από την άλλη, το ματς με τον Πλατανιά ήταν το τέταρτο στη σειρά κακό παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη: προηγήθηκαν αυτά με ΠΑΟΚ, ΠΑΣ και Πανιώνιο. Καλώς ή κακώς ο Ολυμπιακός δεν είναι ΠΑΟΚ, όπου η πρωτιά μπορεί να σβήνει κάθε όρεξη για μουρμούρα, ούτε Παναθηναϊκός, στον οποίο οι απαιτήσεις είναι λιγότερες από παλιά. Πλέον φαινόταν ότι θα έδιωχνε τον Μίτσελ μετά την πρώτη στραβή - το 'κανε πριν από αυτή.

Καιρό τώρα υπήρχε η βεβαιότητα ότι ο Ισπανός θα κριθεί μεταξύ Μυτιλήνης και Ξάνθης. Ωστόσο από την Κυριακή όλοι στη διοίκηση κατάλαβαν πως αν η ομάδα συνέχιζε να παίζει άσχημα στο Καραϊσκάκη, ακόμα κι αν μετά την Καλλονή κερδίσει και στα Πηγάδια, τίποτα δεν είναι δεδομένο: τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού κερδίζονται χάρη στη δυναμική που η ομάδα αποκτά φορτώνοντας με γκολ τους περισσότερους αντιπάλους στο γήπεδό της. Αν ο Ολυμπιακός συνέχιζε να αγκομαχάει εντός έδρας, πώς θα μπορέσει να χτίσει το απαραίτητο μεγάλο σερί; Και είμαστε σίγουροι πως ένας ή δυο μπακ, ένας κόφτης κι ένα εξτρέμ που θα αποκτηθούν στις μεταγραφές, μπορούν να κάνουν την ομάδα να παίξει καλύτερα; Εγώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Από ό,τι φαίνεται ούτε ο Μαρινάκης.

Ο Ισπανός ήταν συμπαθής στον κόσμο – στην ομάδα λιγότερο. Δεν χρειάζεται να σε συμπαθούν όλοι για να είσαι προπονητής, αλλά αν τσακώνεσαι και με όλους, κάτι δεν πάει καλά. Αυτό θα θυμάμαι από το Μίτσελ: ήξερε να χειριστεί άψογα τα ΜΜΕ. Τους παίκτες του λιγότερο.

Κατά Μάνο
Ξεκίνησε η προεκλογική εκστρατεία του Γιώργου Γκιρτζίκη, που θέλει να διαδεχτεί τον Γιώργο Σαρρή στην προεδρία της ΕΠΟ και το ότι θα κερδίσει φαίνεται από το πόσο τον «κοπανάνε» στον ΣΚΑΪ, πριν καν εκλεγεί. Επειδή, ωστόσο κάθε προεκλογική εκστρατεία για να είναι επιτυχημένη χρειάζεται και ένα καλό σλόγκαν, θα πρότεινα να χρησιμοποιηθεί αυτό που έλεγε ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης κάθε φορά που τον έβλεπε, όταν ήταν ταμίας της ομοσπονδίας για χρόνια: «Indians never talk».  

Πηγή: sday.gr

Καρπετόπουλος Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS