Μόνο να μην είναι Ζαρντίμ...

Αλλά μεταξύ μας συνήθως έτσι συμβαίνει. Το να γραφτεί κακή κουβέντα για ξένο προπονητή μόλις αυτός αναλάβει είναι από τα σπάνια. Με τους Ελληνες είναι αλλιώς.

Θυμάμαι ότι όταν είχε έρθει πριν χρόνια ο Ζαρντίμ είχα γράψει Ιούνιο μήνα, ενώ ακούγονταν τα «ευλογημένος ο ερχόμενος» ότι θα έχει σχετικά γρήγορα τέλος η σχέση του με τον Ολυμπιακό. Είχα δει και κανα δυο ματς της Μπράγκα και ήμουν σίγουρος. Στο κομμάτι της παρουσίασης του Ζαρντίμ τότε έκλεινα προβάλλοντας μια δήλωση που είχε κάνει ο Ντουγκλάο, ο μόνος γνωστός μας που ’χει δουλέψει μαζί του. «Δεν του αρέσει η ένταση, αλλά η ηρεμία» είχε πει δίνοντάς μου το πάτημα να συμπληρώσω ότι αυτή «δεν έπρεπε να είναι μεγάλη γιατί θα μας πάρει ο ύπνος». Τελικά ο Ζαρντίμ απολύθηκε διότι ο κόσμος που εξακολουθούσε να πηγαίνει στο Καραϊσκάκη δυσκολευόταν να κρατήσει τα χασμουρητά του. Μετά πήγε στη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας και δούλεψε καλά και σήμερα δουλεύει επίσης καλά στη Μονακό. Αποδείχτηκε ότι είναι ένας καλός προπονητής που όμως δεν έκανε για τον Ολυμπιακό.

Ηρεμία
Ο Περέιρα ελπίζω να μην είναι Ζαρντίμ. Φίλοι που παρακολουθούν τα της Πορτογαλίας με διαβεβαιώνουν ότι δεν είναι και το λαμβάνω στα υπόψιν μου, αλλά θέλω να το δω με τα μάτια μου. Οι πιο πολλοί Πορτογάλοι προπονητές, μολονότι προσαρμόζονται σχετικά εύκολα στην Ελλάδα, στο ποδόσφαιρό μας δεν έδωσαν σχεδόν τίποτα. Συνήθως γίνονται αγαπητοί από τους παίκτες (που λατρεύουν την νωχελική ηρεμία που συχνά προκαλούν) και συνεργάζονται καλά με τις διοικήσεις (γιατί είναι συνηθισμένοι στα λίγα, ακούν τους προέδρους και τους καταλαβαίνουν). Ομως οι πιο πολλοί σε χρόνο-ρεκόρ γίνονται πιο... Ελληνες από τους Ελληνες, παίζουν για το αποτέλεσμα, ασχολούνται με τις εφημερίδες και τους δημοσιογράφους, αδιαφορούν για το θέαμα.

Κόλλημα
Ειδικά το κόλλημα των Πορτογάλων με τους δημοσιογράφους είναι τρομακτικό. Ο Σάντος ήθελε πάντα κάποιος να φροντίζει γι’ αυτούς: την αγάπη που τους έδειξε, όλοι τού την ανταπέδωσαν. Ο Πεσέιρο πνιγόταν από την ανάγκη να απαντάει σε οτιδήποτε: ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, μετά τα όσα είχε δει από τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι, σοφά του είχε βάλει όρο να μην μπαίνει σε δημόσιες διαμάχες. Ο πιο κολλημένος ήταν ο δάσκαλος Φερέιρα τον καιρό που ήταν στον Παναθηναϊκό. Πήγαινε σε ένα καφέ στη Βουλιαγμένη με το I pad και με τη βοήθεια του Google translate μετέφραζε τα πάντα! Ο Ζαρντίμ ήταν μάλλον ο πιο φοβισμένος απ’ όλους: όσο ήταν στην Ελλάδα από την ανασφάλεια δεν είχε μιλήσει σε άνθρωπο.

Ρίσκο
Θυμάμαι πως όταν ήταν στον Ολυμπιακό ο Ζαρντίμ με είχε ρωτήσει ο Κούλης Δουρέκας πως είναι δυνατόν ένας νέος, φιλόδοξος και έξυπνος προπονητής, όπως αυτός, να μην καταλαβαίνει ότι οι πιο πολλοί από τους αντιπάλους που βρίσκει στην Ελλάδα τού επιτρέπουν, λόγω της παθητικότητας του παιγνιδιού τους, να τους αντιμετωπίσεις ρισκάροντας κάτι παραπάνω. Προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι οι πιο πολλοί προπονητές έχουν την φιλοσοφία τους και σπανίως αλλάζουν. Ο Ζαρντίμ πιστεύει σε ένα πολύ συγκεκριμένο ποδόσφαιρο και δουλεύει παντού by the book: το ποδόσφαιρο που αγαπάει παίζεται με μικρές πάσες, καλύψεις του χώρου, επιστροφές όλων και επιθετικές ατομικές ενέργειες. Είναι ένα ποδόσφαιρο απλοϊκά οργανωμένο στο οποίο η στρατηγική είναι να δυσκολεύεις τον αντίπαλο στην κυκλοφορία της μπάλας. Μόνο που ο Ζαρντίμ βρέθηκε στον Ολυμπιακό που τη μπάλα την κυκλοφορεί και δεν περιμένει. Και έμπλεξε.

Καλά
Θυμίζω ότι είχε κάνει και πολλά καλά. Ο Ζαρντίμ βελτίωσε τον Μανωλά και τον Σιόβα: με αυτόν καθιερώθηκαν. Επίσης με αυτόν είδαμε τον καλύτερο Χολέμπας, αυτός αξιοποίησε το Μήτρογλου περισσότερο από τον Βαλβέρδε, και επί των ημερών του είδαμε τον καλύτερο Τζεμπούρ, τον καλύτερο Αμπντούν και τον καλύτερο Μασάδο. Αλλά όλα αυτά φαίνονταν ελάχιστα σημαντικά γιατί η συνολική εικόνα της ομάδας δεν βελτιωνόταν και δεν βελτιωνόταν γιατί με αυτή ο κόουτς ήταν ήδη ευχαριστημένος. Στις τελευταίες του δηλώσεις είχε πει ότι είναι ευτυχής γιατί με την Καβάλα στο Κύπελλο η ομάδα σκόραρε στο τελευταίο δεκάλεπτο, όπως και με την Βέροια και τον Λεβαδειακό! Την επόμενη απολύθηκε…

Τι μπορεί
Ας περιμένουμε να δούμε τι μπορεί ο Περέιρα. Σε μια χώρα που ήρθε ο Ρανιέρι, ανέλαβε την Εθνική κι έχασε από τα Νησιά Φερόε κάθε εκτίμηση για προπονητή, πριν τον δεις επι το έργο, μπορεί να γίνει αιτία για να γελάνε μαζί σου...

Πάει κι αυτό
Μετά τον αποκλεισμό από την Γκινγκάμπ για το Γιουρόπα Λιγκ ήρθε για τον ΠΑΟΚ κι ο αποκλεισμός από το Κύπελλο Ελλάδας, στο οποίο πέρυσι έπαιξε τελικό. Δεν είχε σαν στόχο το Κύπελλο (σύμφωνα πάντα με τις προγραμματικές δηλώσεις του Αναστασιάδη), αλλά ο αποκλεισμός του ήταν τελείως άδοξος: σχεδόν ντροπιαστικός. Πήγε στην Κέρκυρα με το φόβο ότι θα αποκλειστεί ακόμα κι αν κερδίσει, αν και εφόσον προκύψει μια ισοπαλία μεταξύ ΠΑΣ και Καλαμαριάς. Ο ΠΑΣ κέρδισε, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε την Κέρκυρα! Χειρότερες εμφανίσεις του στο Κύπελλο είναι δύσκολο να θυμηθείς. Χθες, στην Κέρκυρα, χάνει μια μεγάλη ευκαιρία με τον Παπαδόπουλο: μια μόνο. Δεν κατάφερε να δημιουργήσει φάσεις ούτε κι όταν ο Αναστασιάδης επιστράτευσε τον Μακ και τον Αθανασιάδη. Το μόνο καλό ότι κάποιοι από τους βασικούς του ξεκουράστηκαν.

Ενώ ο Ολυμπιακός διώχνει τον προπονητή του ελπίζοντας ότι ο καινούργιος θα βοηθήσει την ομάδα να παίξει καλύτερα, ο ΠΑΟΚ για χάρη της διεκδίκησης του πρωταθλήματος τα παρατάει όλα. Γιατί; Γιατί ψάχνει να βρει το δικό του τρόπο να κάνει πρωταθλητισμό. Στον Ολυμπιακό εκτιμούν ότι το πρωτάθλημα κερδίζεται αν μια ομάδα παίζει καλή μπάλα, κερδίζει εμφατικά, βρίσκει βηματισμό. Στον ΠΑΟΚ μοιάζουν να πιστεύουν πως ο μόνος τρόπος είναι να συγκεντρωθείς στο πρωτάθλημα παρατώντας τα πάντα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα τερματίσεις πίσω από την Καλαμαριά στο Κύπελλο. Στο τέλος θα δούμε ποια από τις δυο στρατηγικές θα δικαιωθεί.

Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι το χαμένο τον περιμένει ξεφωνητό. Η διοίκηση του Ολυμπιακού αν το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα δεν βελτιωθεί κι αν το πρωτάθλημα χαθεί θα ’χει σοβαρή μουρμούρα για την απόλυση του συμπαθούς Μίτσελ. Στον δε ΠΑΟΚ έτσι και χαθεί η πρωτιά θα χρειαστούν πραγματικά θαύματα της Παναγιάς για να μείνει ήρεμος ο κόσμος...

Θα τον βοηθήσω
Διαβάζω δεξιά κι αριστερά ότι ο Βασίλης ο Γκαγκάτσης μπορεί λέει να μην βρει οκτώ Ενώσεις να υποστηρίξουν την υποψηφιότητά του και να μην βάλει για πρόεδρος της ΕΠΟ: η τελευταία μέρα για υποβολή υποψηφιότητας, το λέω και για όποιον άλλο ενδιαφέρεται, είναι η 13η Ιανουαρίου. Το θεωρώ υπερβολή. Αν όντως δεν μπορεί να του τις βρω εγώ. Υπόσχομαι και να τον βοηθήσω: θα κολλάω αφίσες, θα παίρνω τηλέφωνα, θα στέλνω μπράβους - ό,τι θέλει. Κυρίως γιατί αν κερδίσει μπορεί να μου δώσει κάτι λεφτά που μου χρωστάει από κάτι δίκες παλιότερες.

Πηγή: sday.gr