Οποιος προπονητής και να την αναλάβει είναι υποχρεωμένος να υπηρετήσει το κλασικό 4-3-3. Αν βγάλουμε έξω τις δύο σεζόν που δούλεψε στην Πόρτο, δεν υπάρχει άλλο δείγμα ικανό για να κριθεί η δουλειά του και το ποδόσφαιρο που αντιπροσωπεύει.

Επειδή στην Πόρτο υπήρξε προπονητής στα τμήματα υποδομής και βοηθός προπονητή του Βίλας Μπόας, η λογική λέει πως θα είναι επηρεασμένος από τις ποδοσφαιρικές αρχές της ομάδας και θα σκέφτεται το ποδόσφαιρο με βάση το καθαρό 4-3-3. Στην Πόρτο το ποδόσφαιρο δεν έχει πολλές παραλλαγές. Παίζεται με εξάρι μπροστά από τα στόπερ, δύο εσωτερικούς χαφ που πρέπει να κάνουν παιχνίδι από χαμηλά, δύο ακραίους, με το έναν να λειτουργεί σαν δεύτερο φορ και τον άλλον περισσότερο ως εξτρέμ με δημιουργικές ικανότητες, ο στράικερ να αποτελεί σημείο αναφοράς και τα μπακ να παίρνουν τις πλευρές, αλλά, όταν ο ένας ανεβαίνει, ο απέναντι γίνεται τρίτος στόπερ.

Οι δύο σεζόν ως πρώτος προπονητής της Πόρτο

Την Πόρτο την ανέλαβε το καλοκαίρι του 2011. Είχε προηγηθεί μία εκπληκτική χρονιά με αήττητο πρωτάθλημα και κατάκτηση του Europa League. Ο Βίλας Μπόας εξαργύρωσε την επιτυχία του πηγαίνοντας στην Τσέλσι και ο Πίντο Ντα Κόστα εμπιστεύτηκε ένα δικό του παιδί. Ο Φαλκάο πουλήθηκε στην Ατλέτικο, ο Βραζιλιάνος Κλέμπερ, που δοκιμάστηκε εκείνη τη σεζόν στην κορυφή της επίθεσης, δεν ήταν το ίδιο παραγωγικός και η Πόρτο έπεσε επίπεδο. Πήρε με 6 βαθμούς διαφορά το πρωτάθλημα, αλλά στην Ευρώπη είχε μία άσχημη, για τα δεδομένα του συλλόγου, χρονιά. Σε όμιλο με Σαχτάρ, Ζενίτ, ΑΠΟΕΛ κατέλαβε την 3η θέση.

Η «σφαλιάρα» τεράστια, αν αναλογιστεί κανείς πως την πρόκριση πήρε ο ΑΠΟΕΛ. Απέναντι στην τότε ομάδα του Γιοβάνοβιτς, η Πόρτο του Περέιρα έζησε δύο ταπεινωτικά βράδια. Ηττα με 2-1 στην Κύπρο, ισοπαλία στο Ντραγκάο. Την επόμενη χρονιά ήρθε ο Τζάκσον Μαρτίνες, ο Βαρέλα πήρε τη θέση του Χαλκ και ο Λούτσο επέστρεψε για να πάρει τον ρόλο του Μπελούτσι στην τριάδα του κέντρου. Η Πόρτο πήρε το πρωτάθλημα που το θυμόμαστε όλοι ως αυτοκτονία της Μπενφίκα. Στο Τσάμπιονς Λιγκ πέρασε σε βατό όμιλο, με Παρί, Ντιναμό Ζάγκρεμπ και Ντιναμό Κιέβου, όμως ήταν βαρύ για τον σύλλογο που αποκλείστηκε στους «16» από τη Μάλαγα.

Σίγουρα, προπονητής που κατέκτησε 2 στα 2 πρωταθλήματα που διεκδίκησε, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποτυχημένος. Ομως, τις δύο σεζόν που δούλεψε στην Πόρτο, απέτυχε στην Ευρώπη, δεν κατάφερε να κρατήσει τον σύλλογο στο αγωνιστικό επίπεδο όπου άφησε την ομάδα ο Βίλας Μπόας και η ψαλίδα με την Μπενφίκα έκλεισε, κάτι που αποδείχτηκε την επόμενη σεζόν, όταν ο Περέιρα αποχώρησε.

Ταιριάζει η φιλοσοφία του σε Ομάρ, Μαζουάκου, Κασάμι

Στην Πόρτο, όποιος και αν δουλεύει, είναι υποχρεωμένος να εφαρμόζει το 4-3-3 με εξάρι μπροστά από τα στόπερ και δύο εσωτερικά χαφ. Σε αυτήν την τακτική, τα ακραία μπακ έχουν πολύ χώρο για να καλύψουν, γεγονός που ταιριάζει στους Ομάρ, Μαζουάκου. Ο Ολυμπιακός στηρίζεται σε υπερβολικό βαθμό στα ανεβάσματα των δύο ακραίων του μπακ και μία σωστή τακτική συμπεριφορά του 4-3-3, με καλύψεις των δύο εσωτερικών χαφ και την ασφάλεια που δίνει το 6άρι, μπορεί να προσφέρει εύκολα ανεβάσματα στους δύο μπακ δίχως μεγάλο ρίσκο.

Προσωπικά πιστεύω πως το 4-3-3 στη λογική της Πόρτο είναι η καλύτερη τακτική, καθώς συνδυάζει επιθετικότητα με ασφάλεια. Για να μη φανεί όμως ο παίκτης που τακτικά λείπει πίσω από τον επιθετικό, χρειάζεται οι δύο εσωτερικοί χαφ να πατάνε και τις δύο περιοχές και να ξέρουν μπάλα. Στην Πόρτο του Περέιρα, στη θέση «6» έπαιζε ο Φερνάντο ή ο Ντεφούρ και εσωτερικοί χαφ την πρώτη χρονιά ο Μουτίνιο με τον Μπελούτσι και τη δεύτερη με τον Λούτσο. Στον Ολυμπιακό, τη θέση «6» μπορεί να την πάρει ένας εκ των Μιλιβόγεβιτς, Εντιγκά και, εάν αποκτηθεί, ο Ντιγκάρ. Ο Κασάμι είναι σίγουρο πως θα βρει τον ρόλο που θέλει, καθώς του ταιριάζει η τακτική Περέιρα, χρειάζεται όμως για παρτενέρ ένα χαφ να ξέρει περισσότερο μπάλα από τον Μανιάτη.

Οπως γράψαμε στον πρόλογο, στο 4-3-3 της Πόρτο ο ένας ακραίος λειτουργεί και σαν δεύτερος φορ. Την πρώτη χρονιά, τον ρόλο τον είχε ο Χουλκ, τη δεύτερη ο Βαρέλα . Στην απέναντι πλευρά, όπου χρειάζεται πλάτος και ταχύτητα, η Πόρτο είχε τον Τζέιμς Ροντρίγκες, εδώ θα βρει τους Αφελάι, Ντουρμάζ, Ντοσεβί. Η διαφορά χαοτική και πρέπει να περιμένουμε τις μεταγραφές ή να δείξει διαφορετικό πρόσωπο κάποιος εκ των Αφελάι, Ντουρμάζ, Ντοσεβί, για να καλυφτούν τις απαιτήσεις σε αυτό το σύνθετο ποδόσφαιρο. Ο Μπενίτες δεν μου έχει δείξει πως είναι σε θέση να αγωνιστεί στα άκρα και να λειτουργήσει συγχρόνως ως δεύτερο φορ, ενώ δεν έχει παιχνίδι με πλάτη.

Στην κορυφή, οι φορ της Πόρτο έχουν διαρκή συμμετοχή και πρέπει να παίρνουν θέσεις, ώστε να γίνεται εύκολη η τροφοδότησή τους. Επίσης, είναι επιτακτική η συνεργασία με τους δύο ακραίους. Ο Μήτρογλου του 2014 ήταν απών στην προσπάθεια ανάπτυξης των συμπαικτών του, πρέπει να δουλέψει πολύ για να βοηθήσει τον Περέιρα να εφαρμόσει στον Ολυμπιακό το μοντέλο Πόρτο. Βέβαια, θα πρέπει να δούμε στην πράξη πώς ο Πορτογάλος έχει το συγκεκριμένο ποδόσφαιρο στο μυαλό του. Η κουβέντα για το ποδοσφαιρικό πλάνο του Περέιρα θα γίνει σε πιο στέρεες βάσεις, όταν θα κλείσουν οι μεταγραφές και θα έχουμε εικόνα από τις δικές του σκέψεις.

Πηγή: Goal

Περέιρα Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός